Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Jean Michel Jarre – Oxymore
‘Oxymore’ is het 22ste album van Jean Michel Jarre. Het betreft een conceptalbum dat is opgedragen aan de in 2017 overleden Franse componist Pierre Henry. Henry was wegbereider in de ‘Musique concrète’, muziek gecomponeerd als collage van geluidsopamen. Oorspronkelijk was ‘Oxymore’ bedoeld als samenwerking tussen Henry en Jarre, maar helaas ingehaald door het overlijden van Henry. Jarre gebruikte wel de reeds door Henry opgenomen geluiden voor dit project. ‘Oxymore’ telt 11 tracks waarvan de titeltrack en ‘Synthy Sisters’ het meest in het oor springen. Wat een bijzondere muziek! De single ‘Brutalism’ is uitgebracht in remix versie met Martin Gore van Depeche Mode. ‘Oxymore’ komt in een speciale binaural 5.1 mix waar je helemaal van uit je plaat gaat! (Jan Vranken) (8/10) (Sony/Columbia)
Dave Brons- Return to Arda
De veelzijdige gitarist Dave Brons heeft zich ook voor zijn derde album ‘Return to Arda’ laten inspireren door de verhalen van Tolkien’s ‘In de ban van de ring’. Ook als je niet bekend bent met dit boek, weet Dave je te betoveren met dit grotendeels instrumentale album. Hij combineert zijn verschillende gitaren onder andere met Keltische invloeden, folk elementen, en licht klassieke muziek. Hoewel er zeker vleugjes rock in verweven zitten, ademt dit album een rustgevende sfeer uit. Ook in de ingetogen delen zijn er zijn soms heel wat laagjes en/of details. Zang en (de soms complexe) muziek vormen een ultieme balans. Dat geldt ook voor de instrumenten onderling. De geluidskwaliteit is subliem, wat uitnodigt om intens te luisteren. ‘Return to Arda’ benadert de perfectie, en is misschien wel het beste album van 2022. (Esther Kessel- Tamerus) (9/10) (Eigen productie)
Blaudzun – Heavy Flowers – 10th Anniversary Edition (Black Friday ’22)
Tien jaar geleden kwam Blaudzun’s derde album ‘Heavy Flowers’ uit, dat een half jaar achtereenvolgens in de albumhitlijsten bleef staan. Nu, tien jaar later is dat zelfs ruim 60 weken geworden, en de plaat zorgde destijds niet onverdiend voor de definitieve doorbraak van Johannes Sigmond (Blaudzun). Om deze doorbraak te herdenken, is nu een speciale RSD Black Friday vinyleditie op de mark gebracht. Was het nodig om het album integraal opnieuw uit te brengen? De naam ‘Heavy Flowers’ verwijst naar de aftakeling van het lichaam, maar in deze nieuwe versie kunnen we beter spreken van het oprekken van het leven. Aanvullend op het Originele album zijn er live versies met het Amsterdam Symfoniëtta, en live opnames op Lowlands, de AB in Brussel, het Paard in Den Haag en een TV opname bij Vrije Geluiden op gezet. Leuk voor de die hard fans, maar feitelijk is alleen ‘Midnight Room’, dat Blaudzun samen met Ane Brun tijdens Lowlands 2012 ten gehore bracht, interessant. En juist die stond ook al op de ‘Tour Edition’ van het album, dat niet veel afwijkt van deze editie. Alleen leuk voor die geven die bij een van de concerten er bij was of de echte fans die alles willen hebben. Een niemandalletje, zonde. (Norman van den Wildenberg) (5/10) (V2)
Dry Cleaning – Stumpwork
Met ‘Stumpwork’ heeft de Zuid Londonse post-punk band Dry Cleaning haar tweede album uitgebracht. De band heeft als unieke feature dat ze spoken word gebruiken in plaats van conventionele zang. Florence Shaw klinkt als de verkeerd begrepen liefdesbaby van Suzanne Vega en Lou Reed, waanzinnig. De muziek is orgineel, fris, je wordt er blij van. De teksten onconventioneel en van een veel te hoog niveau voor een post-punk band. Ook alweer een plus. Het album telt 11 nummers en is daarmee veel te kort. Wat een revelatie. Deze moet je horen. Met het meer dan aanstekelijke ‘Gary Ashby’ heeft de band wat mij beteft een kandidat voor liedje van het jaar te pakken. (Jan Vranken) (8/10) (4AD Ltd)
Personal Trainer – Big Love Blanket
Personal Trainer heeft de afgelopen jaren een sterke live reputatie opgebouwd. Vaak wordt een show van Personal Trainer een soort van ritueel genoemd in plaats van een show. Dat overbrengen op plaat is niet gemakkelijk. Toch lukt het Amsterdamse project dit met verve. Enthousist, soms Beatlesque, trekt de indierockband van leer op haar debuut album. Je zou soms vergeten dat Personal Trainer een Nederlandse band is. Dikke productie, maar nergens er overheen. ‘Big Love Blanket’ is een album geworden waarmee de band de wereld zou kunnen veroveren. Wie de band niet eerder live zag, wordt direct enthousiast van het album en dat is waarvoor een album bedoeld is, nietwaar? Uitspringende nummers als ‘The Lazer’, het zo uit de jaren 70 kunnen komende ‘Key of Ego’ en ‘Rug Busters’ worden publiekslievelingen, ga daar maar van uit. Personal Trainer heeft na een indrukwekkende reeks live-optredens ook op plaat bewezen (Norman van den Wildenberg) (8/10) (Industry)
