Het was alweer 1001 dagen geleden dat Sum 41 op een Nederlands podium optrad. Dit keer stonden ze in Tilburg, in de grote zaal van 013. Een volledig uitverkochte zaal en zowel een voorprogramma als een ‘special guest’ zorgden voor een onvergetelijke avond.
Cassyette
Als eerste optreden van de avond stond de Britse zangeres Cassyette op de planning. Hoewel ze nog geen album of EP heeft uitgebracht heeft de singer-songwriter toch al een behoorlijke naam voor zichzelf gemaakt. Zodra ze begon te zingen was voor het publiek duidelijk dat ze ontzettend veel zin had in de show. Hoewel de zaal aan het begin van haar set nog behoorlijk leeg was, en dat zeker voor een volledig uitverkochte zaal, leek het de pret niet te deren. Vanaf moment één sprong Cassyette het hele podium over. Ondersteund door een tweekoppige band speelde ze haar grootste singles, waaronder het gloednieuwe nummer ‘September Rain’. Met haar bijzonder combinatie van elektronische pop en rock zette ze een korte maar krachtige show neer.
Simple Plan
Nog voordat de band het podium opkwam, blerde de speakers de muzikale intro van de Star Wars films. Dit intro ging soepel over in het intro van het eerste nummer van de set-list, ‘I’d Do Anything’. Met een “Goedenavond, Nederland!” kwam de band het podium op en zette het nummer in. Vanaf moment één was duidelijk dat zowel de band als het publiek zich erg op de avond verheugde. Na een aantal nummers gespeeld te hebben wilden ze beginnen aan het nummer ‘Jet Lag’ dat de band samen met Natasha Bedingfield in 2011 uitgaven. Omdat iemand het vrouwelijke deel van het nummer moest zingen haalden ze hun eigen videograaf erbij, die het lied met zanger Pierre Bouvier meezong.
Voordat het nummer ‘Welcome to My Life’ werd ingezet, wilde Bouvier nog even benadrukken hoe lang ze al als band actief waren. Hij vroeg het publiek of er aanwezigen waren die onder de twintig jaar waren. “Well, this song is older than you.” merkte hij daarna op. Tijdens het nummer ‘Summer Paradise’ gooide de band een heleboel strandballen het publiek in, wat voor een zomerse sfeer zorgde. Nadat Bouvier er twee signeerde zei hij dat degene die hem ving de bal mocht houden. Later in de set speelde de band een mash-up van ‘All Star’ van Smash Mouth, ‘Sk8er Boi’ van Avril Lavigne en ‘Mr. Brightside’ van The Killers. Als afsluiter van hun optreden kreeg drummer Chuck Comeau ook nog even zijn momentje. Hij vertelde het publiek dat hij van plan was te gaan stagediven, maar dat 013 daar in eerste instantie op tegen was omdat ze het onverantwoord vonden in verband met de pandemie die nog steeds rondwaart. Nadat hij een beschermende overall en een gasmasker aantrok sprong hij toch het publiek in. Terwijl de outro van ‘I’m Just a Kid’ speelde verliet de band het podium.
Sum 41
Tussen de sets van de verschillende artiesten door werd er in de zaal ook muziek afgespeeld. Degene die deze playlist in elkaar heeft gezet verdiende zeker complimenten. Werkelijk ieder nummer dat hier langs kwam werd uit volle borst door bijna het hele publiek meegezongen. Dit zorgde ervoor dat het publiek tijdens het wachten heel uitgelaten bleef.
Toen dé band van de avond dan ook eindelijk het podium opkwam was de menigte niet meer te houden. Ze begonnen hun set met het nummer ‘Motivation’ van het album ‘All Killer, No Filler’, meteen gevolgd door ‘The Hell Song’ van het album ‘Does This Look Infected?’. Aangezien deze twee albums ondertussen al meer dan twintig jaar oud zijn vond de band het tijd voor een tour waarbij deze jubileums gevierd konden worden. Daarom staan deze twee albums ook centraal bij de setlist. Zo kwamen meer dan de helft, dertien van de tweeëntwintig, nummers van deze twee albums.
Ook Sum 41 gooide ballonnen het publiek in. Nadat deze even over de menigte heen vlogen vroeg zanger Deryck Whibley ze al terug, alvorens de ballonnen neer te steken met zijn microfoon. Niet alleen door de nummers met ontzettend veel energie, zoals ‘Over My Head (Better Off Dead)’ en ‘We’re All to Blame’, die de revue passeerden wist de band het publiek op te zwepen, ook door de vele interactie lukte dit. Zo liet Whibley de mensen uit het publiek hele stukken van sommige nummers zingen. Dit werkte uitzonderlijk goed, aangezien blijkbaar iedereen hele songteksten uit z’n hoofd kende en dus alles woord voor woord kon meezingen. Ook aangezien de nummers van Sum 41 over het algemeen nog meer uptempo zijn dan die van Simple Plan, werd de energie naarmate de avond vorderde alleen maar meer en meer.
Ook leerde hij het publiek ‘the Sum 41 sign’, waarbij je je linker middelvinger opsteekt en met je rechterhand vier vingers opsteekt. Dit vormt zo samen het getal 41. Gedurende het hele concert vroeg hij dan ook iedereen dit handgebaar door de lucht te zwaaien. Ook vroeg de band iedereen die voor het eerst bij een Sum 41 concert was zich even voor te stellen. Dit door iedereen tegelijk hun naam te laten schreeuwen, zodat ze alle nieuwe ‘parts of the family’ te leren kennen. Het nummer ‘Pieces’ was even een pauze tussen alle uptempo nummers. Omdat dit nummer relatief langzaam begint kon iedereen hier even op adem komen. Na nog een paar nummers gespeeld te hebben leek de avond zo goed als klaar te zijn.Niets was minder waar. De band kwam nog terug voor een toegift van drie nummers. Met als klapstuk hun megahit ‘Fat Lip’ was de setlist toch echt afgelopen.
Foto’s (c) Wyona Latupeirissa
