Je moet het maar durven; de setlist van je eerste tournee na een moeilijke Corona lockdown periode vullen met vrijwel alleen nummers van je nieuwe album, dan eind september pas uitkwam. “Ongelofelijk, dat jullie hier 89 minuten staan te luisteren naar muziek die je nog helemaal niet kent. En jullie hebben ons niet eens uitgelachen”, aldus frontman Michael League, “Dank je wel daarvoor.” Snarky Puppy speelde haar nieuwste album ‘Empire Central’ dinsdagavond in een uitverkochte AFAS Live, durfde vrijwel louter nummers te spelen, maar slaagde met vlag en wimpel.
Als voorprogramma nam de band Michelle Willis mee, een van de vele acts waar Snarky Puppy frontman Michael League zich als bassist aan heeft verbonden. Willis is in Nederland nog onbekend maar daar zal snel verandering in komen. De goedlachse zangeres won de harten van het publiek in no time met haar spel, stem en gevatte opmerkingen. Zelden overwon een voorprogramma de zaal met zo’n gemak als zij, mede door haar zelfspot en publieksparticipatie. Nu nog onbekend, binnen 3 jaar op North Sea Jazz. Mark our words.
Michael League had slechts een weinig rust tussen voorprogramma en zijn eigen band. Bijna 3 uur lang stond de rasmuzikant op het podium te genieten. En het publiek genoot natuurlijk met hem mee. De keuze de setlist te vullen met nog vrij onbekende muziek was een gewaagde zet. Daardoor was het eerste deel van het programma, op opener ‘Keep It On Your Mind’ na, een voor Puppyaanse begrippen vrij tam begin. Pas na een merkwaardig moment vanuit een deel van het publiek kwam de show pas echt op gang. Dat gênante moment was toen League na ‘Bet’ zijn openingspraatje maakte en hun in Kytopia opgenomen album ‘We Like It Here’ herinnerde. Dat het album in Utrecht was opgenomen, kwam de band op (onterecht en schandalig te noemen) gehoon te staan, hetgeen de bassist niet lichtvoetig opnam en de zaal opriep tot respect voor andere steden.
Het moment was wel een omslag voor het concert, wat tot dat moment nog wat stroef verliep. Rustig aan leek het publiek de nieuwe stijl van de Puppies meer en meer te gaan waarderen en het enthousiasme dat neersloeg op de zaal kwam zienderogen terug richting het podium.
Aan de topmuzikanten kon het niet liggen. Stuk voor stuk de beste muzikanten van de nieuwe lichting jazzmuzikanten. Natuurlijk weet je bij Snarky Puppy nooit wie er op het podium staan. Vaste basis Michael League is er natuurlijk altijd bij, maar verder is het altijd een greep uit de uitgesproken goede groep muzikanten uit wie het grote Snarky-collectief bestaat. Ditmaal gelukkig met Bill Laurance, die bij het laatste concert van de band, bijna 3 jaar geleden in Muziekgebouw Frits in Eindhoven tijdens het So What’s Next Festival, nog verstek liet gaan. De solo op zijn Fender Rhodes Stage Piano, helaas pas aan het einde van de set, was een van de hoogtepunten van het concert. Wat dat betreft wisten de Puppies toch wel waar Abraham de mosterd haalt, want voor de liefhebbers van solo’s zat het wel goed in Amsterdam. Zeker violist Zach Brock stal de show meerdere malen met zijn scheurende uithalen waar menig rockband een puntje aan kan zuigen, maar ook toetsenist Bobby Sparks II (ex-Roy Hargrove) wist met regelmaat bijzondere funky tonen uit zijn whammy clavinet en zijn Hammond B3 te halen.
Dat de band bestaat uit oude vrienden van de University of North Texas mag bekend zijn. Dat ze ook na al die jaren succes hun oude vrienden niet vergeten zijn, was echter mooi om te zien. Trompettist Phil Lassiter kende de band nog van 20 jaar geleden, en nu de oude bandleider van Prince’s New Power Generation in Amsterdam woont, was het een perfect moment de oude vriend uit te nodigen voor een magistrale solo. Een bonusje voor Amsterdam, en het publiek genoot met volle teugen.
Toen de show op haar eind kwam, wist League het eerdere momentje uit het publiek aangaande Utrecht tot hilariteit van de niet-Amsterdammers om te buigen. De band werd voorgesteld, beginnende met “De uit Utrecht afkomstige” Chris Bullock, waarna tot hilariteit van het publiek ook de overige bandleden uit iedere mogelijke Nederlandse stad afkomstig was; Enschede, Gouda, Rotterdam, Maastricht, Eindhoven, League zette op zijn manier de hoonroepers van eerder op de avond op zijn plek. Het was het begin van het einde van de avond. Een die als een diesel van een vreemd merk wat langzaam op gang kwam, maar uiteindelijk eindigde in de euforische klankenkakefonie die alleen Snarky Puppy kan voortbrengen.