Toen de organisatie van de Soul Live clubavonden enkele jaren geleden voor het eerst het Soul Live Festival programmeerde, leek het de start van een keer op keer groter wordende traditie op het gezellige eiland in Den Bosch, dat de Pettelaarse Schans heet. Na drie geweldige edities gooide corona in 2020 roet in het eten, net toen de door de organisatie felbegeerde Joss Stone geboekt kon worden. Gelukkig voor de organisatie, en de fans, zorgde de Britse zangeres dat ze haar agenda leeg bleef houden voor de eerstvolgende editie van het festival, dat na twee jaar stilte eindelijk kon doorgaan.
Het werd nog even spannend, aangezien Stone enkele maanden geleden plots haar zwangerschap wereldkundig maakte. Eind augustus zou ze met zwangerschapsverlof gaan, maar met wat schuiven en op tijd haar rust nemen, kon het optreden van Joss gewoon doorgaan. Twee keer haar fans teleurstellen zou ze niet willen en dat was dan ook aan alles te zien en te horen. Gelukkig, maar voor het zover was, stonden er zaterdag nog vele anderen op de podia van het Soul Live Festival.
De zaterdag werd vroeg in de middag geopend door de Italiaanse gitaarvirtuoos Giacomo Turra, die met zijn geweldige band de ondankbare taak had het publiek naar het podium te trekken. Ondankbaar, want voor de muzikale virtuositeit van Turra was het gewoonweg veel te rustig op het uitstekend ingerichte terrein. Turra zweepte het publiek op met zijn interpretaties van de betere soulhits van bijvoorbeeld Michael Jackson, Bruno Mars, Earth Wind & Fire, maar ook bijvoorbeeld ‘Jump Around’ van Hiphoplegendes Cypress Hill. In november 2021 stond Giacomo Turra al een eerste keer op Soul Live, op de clubavond in Paradiso. Daar bewees de jonge Milanees zichzelf al snel, en het was dan ook niet meer dan terecht dat hij werd teruggevraagd op het festival. Een goede keuze, want het enorme feest dat Turra en de zijnen er van maakten, trok al snel al het inmiddels aanwezige publiek naar de tent.
Steffen Morrison, die na Turra geprogrammeerd was, was ook al een bekende voor de vaste Soul Live bezoekers. Al eerder stond de best geklede frontman met zijn Band of Brothers op het Soul Live Festival in Den Bosch. Maar waar en wanneer de goedlachse sympathieke Amsterdamse Surinamer ook komt, wil men hem terug. Dus plande Steffen zijn huwelijksreis zo in dat hij de dag voorafgaande aan het festival terug kwam van huwelijksreis om op het hoofdpodium een inmiddels vrijwel volle tent te entertainen. Niet voor het eerst en vast ook niet voor het laatst liet de zanger horen niet eens aan de top te staan van de Nederlandse soul, maar simpelweg de top te zijn van de Nederlandse soul. Wederom duidelijk dat Morrison op één staat, dan een hele tijd niets, en pas daarna de rest. Een niet meer dan logische programmering van de zanger.
Terwijl Steffen Morrison op de mainstage zijn publiek vermaakte, was op het tweede podium inmiddels de tweede DJ aan het draaien. Tonno Disko, die in 2019 al als Kremlin Disko op het festival draaide, bleek wellicht de grote verrassing van de dag. Terwijl je bij zijn uiterlijk eerder zou denken aan de gitarist of bassist van een hardrockband, bleek Tonno Disko een ware meester der sfeer. Zijn mix van de betere disco, funk en soulplaten waren op de tweede stage de opwarmer van wat de grote naam op het podium zou moeten worden, DJ Jazzy Jeff. Tonno Disko ontpopte zich echter tot de meester van de stage en improviseerde na anderhalf uur draaien met gemak toen zijn setlist klaar was, maar met ruim 3 kwartier moest worden verlengd vanwege een late opkomst van zijn opvolger. Tonno Disko draaide (sic) er zijn hand echter niet voor om en ontpopte zich als de beste dj van de dag.
Ondertussen was op de mainstage Sam Henshaw onstage gekomen, die als support van onder anderen James Bay en Chance The Rapper reeds de halve wereld zag. Henshaw trad eerder reeds op in Nederland tijdens Eurosonic, Best Kept Secret en het North Sea Jazz Festival en tourde in 2016 al solo langs de verschillende zalen. Een uitermate goede keuze dus om de Engelsman met Nigeriaanse roots te programmeren en het was voor het publiek dan ook een moeilijke keuze om te kiezen tussen Henshaw, het tweede podium waar DJ Jazzy Jeff al tijdens zijn show zou moeten aanvangen, of een momentje rust te nemen om de sfeervolle foodcorner te bezoeken voor een snelle hap of een uitgebreidere wereldhap. Zij die voor Henshaw kozen, werden verblijd met een show die pure rauwe soul bracht waar je invloeden van Frank Ocean en Lauryn Hill in kon herkennen, maar ook het eerdere werk van Michael Jackson of zelfs James Brown.
Terwijl op de mainstage Candy Dulfer haar soundcheck afrondde, werd op de tweede stage na ruim 3 kwartier oponthoud meervoudig Grammy-winnaar en mogelijk de beste turntablist ter wereld DJ Jazzy Jeff verwelkomd. Nogal aan de late kant, want aangezien Jazzy Jeff uiterlijk 18.00 uur weer moest stoppen om zijn vliegtuig te halen, had hij nog maar 3 kwartier over om zijn setlist er aan het Bossche publiek doorheen te jassen. Met zijn vaste MC en helping hands gooide Jeff na Tonno Disko snel de boel om en was het taak om de ongelofelijke set van Tonno Disko te overtreffen. Dat zou voor de legende geen al te moeilijke taak moeten zijn geweest, ware het niet dat de DJ in de drie kwartier niet echt een heel geïnspireerde indruk maakte. Was het zijn drukke tourschema van de laatste weken, of zijn stress om om zijn incheck om 19.00 uur op Schiphol te halen? Wie zal het zeggen. Al met al slingerde Jeff zijn platen in sneltreinvaart over de draaitafels om om stipt 18.00 uur stipt van het podium te stappen. Het publiek genoot, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het geweldige maar geduldige publiek meer had verdiend.
De tijd die Jazzy Jeff nodig had om zijn snelle set af te raffelen, werd op het hoofdpodium gebruikt door Candy Dulfer. La Dulfer is ook geen onbekende op Soul Live en wist het publiek dus snel om haar bevallige vingers te winden. Waar ze enkele jaren geleden op het tweede podium de plank wat missloeg met een te experimentele set, was Candy ditmaal de ster van de show. Aangevuld met een groep enorm getalenteerde muzikanten bracht Dulfer de funk in Den Bosch. Met hier en daar een uitstapje liet zij uiteindelijk duidelijk merken de beste saxofoniste ter wereld te zijn. Met een uitgebreid repertoire kon Candy nummers brengen van oud naar nieuw. Van hits als ‘Pick up the Pieces’, tot aan nummers van haar net uitgekomen nieuwste album ‘We never stop’. Het maakte het publiek niet uit, de show van Dulfer swingde.
Bergit Lewis, die werd bijgestaan door The Soullive band, bracht enkele soul-hits ten gehore. Lewis is een van de betere soulzangeressen van Nederland, maar in de slechts vijf nummers die ze mocht zingen, kwam het niet helemaal uit de verf. Het was ook een vreemde set, van een band die extreem goed was, maar na vijf nummers van zanger moest wisselen. Voor een deel van het publiek was dat niet echt duidelijk, waardoor de tent al leeg stroomde, toen de band plots weer begon te spelen en David Dam het podium op kwam. Ook Dam is een bekende uit de Soul Live familie. Veel vaste bezoekers van de Soul Live clubavonden kenden de zanger, die in 2014 nog meedeed met The Voice en ook in enkele van de voorgaande edities van het Soul Live Festival reeds ten tonele verscheen. En ook Danjil Tuhumena is een van de regelmatig terugkerende zangers tijdens de Soul Live avonden geweest. Samen met de huisband maakte ook de 3e toevoeging aan The Soullive Band er een show vol herkenning van. Voor de vaste bezoekers een mooie set, voor de nieuw-vaste bezoekers was het echter een onwennige set, waarbij men Bergit, David en Danjil wellicht beter afwisselend van elkaar had kunnen laten wisselen, dan elkaar opvolgend.
Terwijl het buiten al wat donkerder begon te worden werd de mainstage binnen in de tent beklommen door The Brandon Brown Collective. Brandon Brown werd bekend als muzikaal leider en bassist bij The Jacksons en trad met de gebroeders op over de hele wereld. Het podium in Den Bosch was echter geen moment te klein voor deze geweldenaar, die zichzelf zonder enige arrogantie wegcijferde ten faveure van zijn geweldige medemuzikanten. Zoals drummer Stanley Randolph die onder andere furore maakte bij Stevie Wonder. Of MacKenzie Green, die we met een vollere bos haar al eerder zagen als nieuwe zanger van de New Power Generation. De energie, soul en funk die Green uitte was een van de hoogtepunten van de dag, waarbij de zanger het beste van Lenny Kravitz en Prince samenbracht.
Als absolute afsluiter van de dag was er een waar velen op wachtten. Een deel kwam zelfs vlak voor aanvang van de show pas naar het festivalterrein en mistte het complete festival, op één optreden na: Joss Stone. Zeven maanden zwanger gaf de Britse een show die naast spatzuiver ook nog eens erg persoonlijk en gemoedelijk was. Tijd voor een verjaardag, een huwelijksaanzoek of een praatje met het publiek; Joss Stone nam de tijd en leek het liefst nog tot na middernacht door te willen gaan. Logisch, want een rasartieste als Stone zal het optreden enkele maanden moeten missen vanaf nu. Joss gaf dan ook alles en was voor Soul Live een droomheadliner. En natuurlijk, omdat ze er toch al was kwam Candy Dulfer nog een stukje meeblazen. Omdat het kon. Ja het kon en het was goed dat het kon bij Stone. Het zal dan ook moeilijk zijn deze topper volgende editie te overstijgen.
Met Joss Stone had het Soul Live festival een headliner die voor veel festivals te hoog gegrepen zou zijn. Op Soul Live pastte de zangeres perfect en voor wie er de gehele dag bij was, was het het lange wachten absoluut waard. Het lange wachten, want eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er door de uitloop in het begin en het lange wachten op DJ Jazzy Jeff, het een en ander te ver uit planning liep en er voor het publiek aan het begin van de avond een (te) groot gat viel. Een gat waar de organisatie weinig te verwijten viel, maar goed, met een sfeer zoals die op Soul Live hing, kon het er wel van af. Een sfeer, die op ieder festival zou moeten hangen. Sfeer, samen met de geweldige muziek de kracht van Soul Live.
Foto’s (c) Bart Teunis
