Ongeveer een halve maand geleden stonden de Dropkick Murphys nog op het podium van 013 in Tilburg. Woensdagavond was het de beurt aan die andere grote naam in de Celtic punk scene, Flogging Molly. De band onder leiding van Dave King, die ooit begon als zanger bij Fastway, stond in een zo goed als compleet gevulde 013. Dus met open trappen én balkon.
Als voorprogramma kwam de band Ferocious Dog mee. Dit bleek een geweldige zet want deze groep kreeg het al in groten getale aanwezige publiek zonder moeite mee. Ferocious Dog maakt muziek in de dezelfde stijl als de hoofd act, dus toen ze vroegen aan het publiek om omlaag te gaan, werd dat door een behoorlijke groep gedaan alvorens ze omhoog sprongen om verder te feesten. Ze zouden om acht uur startten, maar de woeste honden konden blijkbaar niet wachten want om acht uur hadden ze er al een paar nummers opzitten. Wel werd er netjes om half negen gestopt en werd het publiek bedankt voor het enthousiasme. De band kreeg een zeer welverdiend applaus. Inmiddels is ook aangekondigd dat Ferocious Dog ook een eigen headline show gaat geven in de Little Devil, is dat nou even toeval…
Tijdens de The Who klassieker ‘Baba O’Riley’ werd er met de lichten gespeeld om het publiek op scherp te zetten. Flogging Molly komt er bijna aan. Op het laatste akkoord gingen de lichten volledig uit en startte ‘There’s Nothing Left Pt.1’ en de band kwam op tijdens de zin ‘’Here We Are Now’’ en werd onder zeer luid gejoel ontvangen.
Je ziet het niet vaak, een band die de set opende met hun bekendste nummer. Flogging Molly deed dat deze tour wel. Na de laatste ‘’Here We Are Now’’ wees frontman Dave King naar de banjospeler die daarop ‘Drunken Lullabies’ inzette. Het publiek werd gek. Het bier vloog weer rijkelijk door de Tilburgse zaal, op de vloer was geen stilstaande persoon te bekennen en er werd gemosht. Om met zo’n klassieker te openen heb je natuurlijk gelijk wel heel de zaal mee. Twee tellen had Flogging Molly nodig om bijna 3000 man direct met volle overgave mee te krijgen, als het al zo lang was.
Wel merkte je in het begin dat de bas te hard in de mix zat en de zang juist wat te zacht. De bas werd naarmate de avond vorderde wel wat weg gedraaid, maar de zang bleef net wat te zacht in de mix. Niet dat het feestende publiek daar iets om gegeven zal hebben, haast ieder nummer werd van voor tot achter meegeschreeuwd.
Dave King danste er zelf ook weer flink op los met zijn gitaar. Zeer regelmatig liep hij voor de boxen heen en weer en was gedurende de avond veel bezig met het publiek. Zo ook toen hij een pluche beer spotte in het publiek. “We haven´t seen that bear in three years!”, schreeuwde hij en liep weer naar de rand van het podium om de beer een high five te geven. Dit gebeurde net voor ´Selfish Man´.
Dat het ontzettend heet was in de zaal leek de kolkende massa op de vloer niet te deren. Tijdens ´Float´ werd er door een groepje geroeid, tot de break in het nummer waarop iedereen (sommigen wat te laat, merkte King grappend op) terug omhoog sprong. Ook op de nummers van het aankomende nieuwe album ´Anthem´ werd goed gereageerd. De frontman merkte het zelf op en was blij dat te zien, zo vertelde hij na ´The Croppy Boy´. Na dit nieuwe nummer werd er weer een klassieker de zaal in gesmeten. ´The Devil´s Dance Floor´. Het publiek ging weer helemaal los en het was dan gelijk weer tien graden warmer in de zaal, alsof het nog niet heet genoeg was.
Tijdens het concert werden er door de band regelmatig blikjes Guinness de zaal in gegooid. We zijn immers op een Iers feestje nietwaar? Op een gegeven moment vroeg King wie er nog eentje lustte, waarop hij er een zwaaiende fan een toegooide. Helaas bleek dit niet zo’n goede vanger, want het blikje eindigde op de grond. De frontman zag het gebeuren en sprak hem corrigerend toe: ‘’That’s alcohol abuse! We don’t get those for free’.’ Hij wuifde het direct lachend weg.
Na ‘The Devil’s Dance Floor’ wilde King graag ook een dansje laten zien. Het publiek wachtte vol verwachting wat hij in petto had. Hij sprong een paar keer op en neer, en dat was het hele dansje. ‘’Ik ben al een oude man, en van al die Guinness krijg je een bierbuikje. Dat die na al dat dansen nog steeds niet weg is, snap ik niet. Hij zit er nog altijd.’’ Zijn dansje deed het wel goed, gelukkig vergde het niet te veel pasjes om te onthouden dus wederom deed de 013 vrolijk mee met de ‘oude mannen dans’ op ‘Crushed’.
De reguliere set werd afgesloten met een rits classics. Achtereenvolgens kwamen ‘If I Ever Leave This World Alive’, ‘What’s Left Of The Flag’ en ‘Seven Deadly Sins’ voorbij. Daarna ging de band na ongeveer een uur en twintig minuten het podium af. Waarschijnlijk ook snel even een handdoekje voor het zweet. (Hadden we al gezegd dat het heet was?)
De band kwam naar een paar minuten terug op. Het publiek scandeerde ‘’Flogging Molly’’ waarop de band zelf terug ‘’Tilburg, Netherlands’’ scandeerde. Als toegift werd het allereerste nummer wat de band ooit opnam gespeeld. ‘Salty Dog’ sloot de set af. Flogging Molly werd oorverdovend bedankt door de Tilburgse zaal en ook de band zelf bedankte het publiek. Ze hadden zelf ook wel gezien wat voor enorm goede sfeer er in de zaal hing en dat iedereen weer een topavond had gehad.
King zelf was echter nog niet helemaal klaar. Na het bedanken van het publiek en de Flogging Molly crew werd op een bandje ‘Always Look On The Bright Side Of Life’ ingezet. King dirigeerde hierop het publiek nog een keer. Hij playbackte en danste mee op het nummer als die ene oom op het familiefeest. Erg vermakelijk om te zien, het publiek vond het ook mooi, want vrijwel niemand verliet de zaal al. Hierna was het echt gedaan en kon iedereen die deze show beleefd heeft weer richting huis. Van buiten afkoelen was geen sprake want ook buiten de 013 was het nog altijd lekker benauwd.