In het verlengde weekend dat Nederland achtereenvolgens haar doden herdacht, de vrijheid vierde en tenslotte de internationale dag van het naakt tuinieren omarmde, maakte het Supersister project van Robert Jan Stips het eerder nog wegens corona afgelaste optreden van de band in het Muziekgebouw in Eindhoven goed.
De kleine zaal van het muziekgebouw was goed gevuld met muziekliefhebbers waarvan een groot gedeelte zich als babyboomer zou kunnen identificeren. Leeftijdsgenoten van de legenden die het podium deelden met Robert Jan Stips, ‘tovenaar van de Nederpop’ sinds de laten jaren 60 boegbeeld van alles wat vooruitstrevend is in de Nederlandse popmuziek. Naast zijn werk met zijn geesteskind Supersister neemt Stips een prominente plaats in de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek in door zijn werk met bands als Sweet D’Buster, Golden Earring en natuurlijk met Nits. Zonder Robert Jan Stips zou het Nederlandse popmuziek landschap schraler en eentonig zijn.
Naast hem op het podium stond niemand minder dan bassist Rinus Gerritsen, founding member van de in februari 2021 opgeheven Golden Earring. Aan de rechterkant van het podium, op een bescheiden podiumpje met zijn drumstel zat Leon Klaasse, die tot de week voor dit optreden nog elke avond maar liefst 18 klappen gaf op een aambeeld tijdens ‘Maxwell’s Silver Hammer’ tijdens zijn optredens met The Analogues bij hun tournee langs de grootste concertzalen van Duitsland. Klaasse speelde eerder ook bij Sweet d’Buster en met ‘Love can Break Your Heart’ en ‘Make It Alone’ twee hits met Powerplay, om later nog te spelen bij the Pilgrims.
Het Supersister project anno 2022 hoeft dus niet onder te doen voor de originele bezetting, waarmee Stips nog samen met de helaas te vroeg overleden Sacha van Geest en Ron van Eck al in 2000 een comeback maakte. De band speelde een uitgebreide en ontspannen set. Deze drie muzikanten maak je niks meer wijs. Grapjes makend leidde Stips de band en het publiek door de rijke geschiedenis van Supersister van het prille begin bij het legendarische album ‘Presents from Nancy’ tot aan het album van de wederopstanding ‘Retsis Repus’ uit 2019.
De band trapte af met de overstuurde synthesizer sounds van ’Judy goes on Holiday’ uit 1972. Mooi te zien hoe de band met elkaar speelde. Rinus Gerritsen heeft de welhaast onvoorstelbare transformatie doorgemaakt van een rockbassist die binnen de vastgestelde kaders van de Earring een solide fundering goot met Zuiderwijk achter zich op drums naar een soort van Nederlandse Geddy Lee die met zichtbaar plezier het progressieve rock idioom heeft eigen gemaakt, maar daar tegelijkertijd ook weer zijn volledig eigen stijl aan mee weet te geven. Indrukwekkend.
Daar waar Stips in de tweede helft van de jaren 70 ten dienste van de Golden Earring nummers als ‘Kill me (ce soir)’ van een gouden randje voorzag, zijn nu 45 jaar later de rollen omgedraaid en speelt Gerritsen beter dan ooit tevoren in het Supersister Project.
Robert Jan Stips refereerde met recht aan de door Zappa geproduceerde band Ruben & the Jets als inspiratiebron voor Supersister door ‘Corporation Combo Boys’ en ‘Mexico’ te spelen. Natuurlijk ontbraken ‘She was Naked’ en ‘Psychopath’, wellicht de beste nummers van Supersister, niet op de setlist. Fris alsof ze gisteren pas waren opgenomen werden ze in Eindhoven gespeeld door deze nestors van de Nederlandse popmuziek.
Hoogtepunt van het optreden bleek toch het meer recente werk van het album ‘Retsis Repus’ uit 2019. ‘I am you are/ Transmitter’ bleek ook live een showcase van het muzikale vakmanschap van de muzikanten op het podium. Geweldig gewoon.
Robert Jan Stips is een muzikale tovenaar, die als bijproduct het geheim van de eeuwige jeugd heeft ontdekt. Door de grenzen van het bekende te blijven overschrijden, nieuwe wegen in te slaan en risico’s te nemen, blijkt dat ouder worden een proces kan zijn van jezelf steeds weer vernieuwen en verder ontwikkelen. De weg gaat vooruit, nooit terug.
Foto’s (c) Bart Teunis
