Maandagavond 9 mei is Jeannette Smit, scheidend directeur van Theater Bellevue, door loco-burgermeester Touria Meliani onderscheiden met de Frans Bannick Cocqpenning. Dit gebeurde tijdens een feestelijk afscheidsprogramma in haar eigen Theater Bellevue. Hier kwamen deze avond vrienden en relaties samen om de ‘Koningin van de Leidsekade’ uitbundig toe te zwaaien.
Zoals zij zelf altijd deed naar alle theatermakers, schrijvers en bezoekers van haar eigen theater. Smit gaat na ruim 21 jaar als directeur van Theater Bellevue met pensioen. Zij ontvangt de penning vanwege “De genereuze plek aan Leidsekade, dankzij jou, voor wat jij voor de stad hebt gedaan en voor de Nederlandse Podiumkunsten.”
De Frans Bannick Cocqpenning is een onderscheiding van de stad Amsterdam die wordt uitgereikt aan Amsterdammers die zich meer dan tien jaar bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt op cultureel, maatschappelijk of economisch gebied met een landelijke uitstraling. De onderscheiding is vernoemd naar Frans Bannick Cocq, oud burgermeester van de stad, en kapitein op het schuttersstuk De Nachtwacht van Rembrandt van Rijn. De afgelopen jaren werd de penning onder meer uitgereikt aan Igone de Jongh (Nationale Ballet), Erica van Eeghen (Toneelmakerij) en Marc van Warmerdam (Orkater).
Jeannette Smit stond na haar afstuderen aan het Sweelinck Conservatorium met de dwarsfluit in de hand aan het begin van haar carrière. Die begon uiteindelijk niet in de muziek maar in de Nederlandse mimewereld: in 1985 richtte zij samen met Michiel van Blokland en Gé Wegman Het Veem Theater op. Na 13 jaar maakte zij een uitstap naar Muziek – & Theaternetwerk Nederland waar zij na twee vertrok om algemeen directeur te worden van de Theatercombinatie Bellevue/Nieuwe de la Mar, en na 6 jaar van het zelfstandig geworden Theater Bellevue. Zij creëerde op deze historische plek aan de Leidsekade een theater vol reuring.
Jeannette Smit staat bekend om haar daadkracht, de gave om mensen te verbinden en een team om haar heen te smeden waar het werkplezier van af spat.
“Als je zolang op een plek hebt gewerkt zegt dat veel over de inhoud van het werk. En over de mensen die daarbij betrokken zijn. De grote hoeveelheid schoonheid en troost die ik daarin heb ervaren, daar kan ik nog heel lang op teren. […] Het huis staat, het publiek is een meer dan trouwe bondgenoot en de medewerkers zijn het beste wat een nieuwe directeur kan overkomen. Zij zijn het die ik het meest van alles ga missen.”
Nu gaat Jeannette Smit met pensioen. Met kordate stappen door de hal, dat laatste praatje bij de kassa, nog een keer zwaaien naar de mensen op het terras van De Smoeshaan, haar rode haren in de wind, de gulle lach op het gezicht, op de fiets, de Leidsekade af.