Gelukkig heeft de vorige week vrijdag door de regering aangekondigde beperkte lockdown geen effect gehad op de volledige programmering van het Parkstad Limburg Theater in Heerlen. ‘Seated’ concerten, onder voorwaarde van entree met QR code mogen vooralsnog doorgang vinden. Gelukkig maar want het theater heeft een mooie agenda, vol met mooie concerten, die we allemaal graag door zien gaan. Gisteren was het de beurt aan 10 CC. Onder aanvoering van frontman en nestor van de band, Graham Gouldman, geïnaugureerd in de songwriters Hall of Fame, doet de band gelukkig regelmatig Nederland en ook Heerlen aan.
De prachtige Rabo zaal was goed gevuld met muziekliefhebbers die van heinde en verre waren toegestroomd om de band die van zo’n grote betekenis is geweest in de Britse en wereldwijde progressieve popmuziek aan het werk te zien. Naast Graham Gouldman, een van de oprichters van de band, speelt ook nog drummer Paul Burgess mee. Burgess is al vanaf 1976 lid van de band en was al te horen op het prachtige concept album ‘Deceptive Bends’.
Normaal zouden we ook Rick Fenn mogen verwachten die aansloot bij de band tijdens de ‘Live and let Live’ tour uit 1977. Helaas kon Fenn vanwege de geldende corona-restricties in Australië waar hij woont niet mee op deze tournee. Gouldman had echter een geweldige vervanger gevonden in Nick Kendall, die eerder het podium deelde als lid van de bands van Brian May, Alice Cooper en Pete Townshend, om er maar een paar te noemen. Met het spel van Nick veranderde de sounds van band wel. Nick speelt cleaner dan Rick Fenn en aangezien hij het materiaal niet zo door en door kent als Rick, volgde Nick de orginelen meer. Een verfrissend geluid. Daarnaast staan zoals inmiddels bekend Iain Hornal, die elke tour weer beter gaat zingen op gitaar en zang en Keith Hayman op toetsen op het podium. Een geweldige band dus, die dat ook deze avond weer meer dan waar maakten.
10CC maakt meteen een geweldige entree door het optreden af te trappen met hun mega hit en all time classic ‘The Wall Street Shuffle’. Wat meteen opvalt is dat de band door het meespelen van Nick Kendall wat rockender klinkt dan met Fenn op gitaar. Vocaal staat de band na al die decennia nog steeds als een huis. De inmiddels 75 jarige frontman en bassist Graham Gouldman is en blijft duidelijk de leider van de band. De man die al deze fantastische nummers heeft gecomponeerd heeft duidelijk nog steeds plezier in het live optreden en dat werkt aanstekelijk. Het publiek geeft zich meteen over en het zou een mooie avond worden.
De band ging door met classics als ‘Art for Art’s sake’ en ‘Good morning Judge’, waarmee er behoorlijk rockend werd afgetrapt. Een eerste rustpunt kwam wanneer de band het wondermooie ‘Old Wild Man’ van misschien wel hun beste album ‘Sheet Music’ speelde. Paul Burgess kwam achter zijn kit vandaan en speelde vooraan op het podium percussie terwijl Ian, Graham en Nick alledrie gitaar speelden. Prachtig hoe de drie hun spel door elkaar vlochten en het nummer een ware showcase voor de prachtige zangstem van Iain Hornal was, die sommigen wellicht nog kunnen herkennen als een van de leden van het Electric Light Orchestra tijdens hun laatste tournee.
Halverwege de set kwam een verrassing voorbij, toen ‘Standing next to me’ werd gespeeld, afkomstig van het laatste solo album van Graham Gouldman van vorig jaar. Het nummer verhaalt over de avonturen die Gouldman samen met Ringo Starr beleefde toen hij in zijn touring band speelde. Wat is dit een geweldig nummer. Volstrekt duidelijk waarom Gouldman in de songwriters Hall of Fame is opgenomen. Een prachtig ‘beatle-esque’ nummer dat een vaste plek verdiend in de live set.
10CC kan een concert vullen met classics en hits en dat doen ze dan ook. ‘The Things we do for Love’, ‘I’m not in Love’, ‘Dreadlock Holiday’; ze kwamen allemaal voorbij. Inmiddels had het publiek zich volledig overgegeven en de mensen genoten dan ook met volle teugen van dit prachtige optreden. Natuurlijk moest de band terugkomen voor encores. Zoals ze al jaren doen was de eerste encore hun a-capella uitvoering van de allereerste 10CC single ‘Donna’ dat het in 1973 in Nederland tot de tweede plaats wist te schoppen. Zelfs Paul Burgess droeg zijn vocale steentje bij. Andermaal bleek maar weer eens hoe fenomenaal goed deze band is. De samenzang was van een ongekend hoog niveau en ze verdienden er een terecht groot applaus mee. De band sloot af met een ongekend rockende versie van hun allereerste nummer 1 hit ‘Rubber Bullets’, waarna de legendarische band het publiek de donkere nacht in stuurde. Wat een heerlijk concert.
Foto (c) Perry Hermans
