Alsof er geen Corona is geweest. En of het genre nooit is weggeweest. Een shoegaze concert in de Muziekgieterij, zonder enige beperkingen in de zaal. Eindelijk is er de mogelijkheid om weer eens ongestoord te kunnen genieten. Die mogelijkheid werd met twee handen aangegrepen door het in onverwacht grote getale opgekomen publiek voor de Britse band BDRMM (lees ‘Bedroom’). Of moeten we zeggen met twee voeten aangegrepen … om de flauwe clichés over dit genre maar meteen in de strijd te gooien. En als we toch bezig zijn: waren de schoenenstaarders niet vijfentwintig jaar geleden al uitgestaard, na de hoogtijdagen van bands als My Bloody Valentine, Ride en Slowdive, om er maar een paar te noemen? Om met deze namen meteen te ontkrachten dat shoegaze een eenheidsworst was, een eenzijdige brij geluid die emotieloos werd opgediend. Zo afwisselend als genoemde bands waren, zo vernieuwend binnen het genre zijn de BDRMM-boys uit Hull: verankerd in de jaren ’90, met spitsvondige toevoegingen uit de moderne psychedelica en krautrock en met een vleugje dreampop.
Het viertal had een puik debuutalbum ‘in the pocket’, niet bijster origineel ‘Bedroom’ genaamd. Vorig jaar goed ontvangen in de pers, nu eindelijk live presentabel op de Europese podia. Net als op het album werd ook de Maastrichtse set geopend met het instrumentale ‘Momo’. Kenmerkend, want bij BDRMM draait het, zoals verwacht, niet om de lyrics, maar om het gevoel. Een gevoel van een donkere, deinende melancholie, die als geluidsgolven door de boxen pulseren. Met gitaristen Ryan Smith en Joe Vickers in de frontlinie, bewapend met een slagschip aan effectpedalen. Ook op de zangmicrofoon, waardoor de zanglijnen meer als instrumenten vervlechten in de vaak langer uitgesponnen songs, dan als echte teksten. Dit werkte bijzonder goed en het publiek was meteen vertrokken in een introverte zielstoestand. Maar met de blik gericht op het podium, waar de heren bewezen dat shoegaze misschien een stickertje is dat het best op hun muziek blijft plakken, maar dat dit zeker niet geldt voor de fysieke podium act: veel beweging, mimiek, lichamelijke emotie, humor én contact met het publiek.
Bewust of onbewust trok zanger/gitarist Ryan Smith halverwege de 80 minuten durende set zijn shoes uit en kon het publiek verwonderd naar zijn witte sportsokken staren. Daarmee alle vooroordelen van het genre overboord gooiend, maar helaas niet alle. Want zoals vaker in deze stijl kon de band zijn album op het podium niet helemaal waar maken. Waar de plaat tot stand is gekomen door onder meer een strakke productie, waarbij precies in voldoende mate aan precies de juiste knoppen is gedraaid, daar ontbreekt live wel eens het subtiele evenwicht dat nodig is om het totale gevoel te laten kloppen. Helaas was BDRMM knoppen-technisch soms iets te veel uit het evenwicht, vooral in de stevige, met effecten doordrenkte songs zoals ‘Is that what you wanted to hear?’. De gitaarmuur net te hoog, de zang te galmend en drummer Luke Irvin die zijn best deed, maar zichtbaar verdronk in de effectgolven. Bassist Jordan Smith hield wel knap stand en hij was het kompas waarop de band kon waren en waarbij de gitaristen de grondtoon kregen waarop ze hun geluidslagen konden opbouwen.
Alle afzonderlijke geluidselementen vielen echter beter op hun plaats in de relatief rustigere nummers zoals het prachtige, ‘Push/Pull’ en afsluiter en tevens hoogtepunt ‘A Reason to celebrate’.In deze nummers, net als in ‘If en ‘Gush’, kwam ook de goede zang beter tot zijn recht en slaagden de Britten erin om hun uitstekende album ook op het podium waar te maken. Naast de voor het publiek bekende albumtracks werd zij ook verrast op enkele nieuwe songs, zoals ‘Port’. Donkerder, dreigender, industriëler… en minder shoegaze. Is dat de kant waar BDRMM opgaat? Het is afwachten. Maar voor ons mogen ze gewoon shoegaze blijven maken. Niet dat ze het genre opnieuw hebben uitgevonden, maar ze hebben er wel genoeg hedendaagse elementen aan toegevoegd dat we BDRMM als een echte aanwinst mogen beschouwen. En daar trekken we, net als Ryan Smith, graag onze schoenen voor uit.