Op zaterdagavond 9 oktober verzamelde het gretig toegestroomde publiek zich in het theater in Heerlen om vervolgens de Rabozaal geheel te vullen met hun aanwezigheid. Zij lieten de kermis op het plein voor het theater over aan de jongere garde om weer eens ouderwets (lees: pre corona) van een liveoptreden te kunnen genieten. I Muvrini, de inmiddels wereldberoemde Corsicaanse vocale groep deed Nederland aan en trok die-hard fans uit alle streken naar Heerlen.
Vreemd genoeg zijn Tilburg en Heerlen de enige Nederlandse steden die de groep bezoekt in hun concert reeks ‘Portu in Core’ die op 22 september in België begon en in februari 2022 zal eindigen in Frankrijk. Een reeks waar de band lang naar uit heeft gekeken; zij hebben zelfs letterlijk de dagen geteld. Op hun website maken zij immers melding van “apres 562 jours sans concert”. De (hopelijk) afgelopen Corona periode was zo’n beetje de enige periode in de afgelopen 40 jaar van het bestaan van I Muvrini waarin de groep noodgedwongen niet kon touren. Zelfs deze mouflons moesten zich dus een tijdje laten temmen (I Muvrini betekent ‘de kleine mouflons’ naar een wild en ontembaar schapenras dat vrij leeft op Corsica).
De verwachtingen waren dan ook hooggespannen toen het concert begon en Jean-Francois Bernardini, de voorman van de band, het podium betrad en ‘Move’ inzette. Deze up tempo ballad begon met enkele zang door de voorman en werd gaandeweg uitgebouwd tot de kenmerkende Polyphony, een mooie harmonieuze samenzang van vier van de I Muvrini vocalisten. Het nummer eindigde in een prachtige finale van zang en muziek. Tijdens ‘Eterna’ begon de groep in de gaten te krijgen dat er meer mogelijk was in Heerlen dan in Lommel tijdens het concert de avond tevoren. In Lommel was er nog sprake van voorzichtigheid en was meezingen en opstaan uit den boze. In Heerlen waren er blijkbaar geen belemmeringen meer en Jean-Francois speelde hier gretig op in door het publiek mee te laten klappen en later ook mee te laten zingen.
‘Eterna’ werd dan ook aanvankelijk voorzichtig meegezongen door het publiek. Het uitgebreide repertoire van I Muvrini bood gelukkig vele mogelijkheden om het publiek erbij te betrekken. ‘Un ti ne scurda’ eindigde in een sitar solo die deed denken aan ‘The end’ van ‘The Doors’ en die enthousiast werd ontvangen. Meegeklapt kon er verder op ‘U Paradisu’ en meegezongen op ‘En 2043’ waarbij het publiek op aangeven van de voorman ‘Il n’est pas trop tard’ kon blijven herhalen.
Ook ‘Aum Gaia’ met prachtige zang door multi talent Cesar Anot kon worden meegezongen. De muzikale talenten van Loïc Taillebrest, die moeiteloos overschakelde tussen het bespelen van een doedelzak en diverse soorten fluiten en van Mickey Meinert die blijkbaar alles met snaren kan bespelen, van ukelele tot electrische gitaar en van klassieke gitaar tot sitar maakten er een prachtige avond van. De mooie samenzang van de broers Jean-Francois en Alain Bernardini en van Stéphane Mangiantini maakten het feest kompleet.
Het zeer geslaagde concert van afgelopen zaterdag in Heerlen werpt toch de vraag op of het niet tijd is om ook de rest van Nederland kennis te laten maken met I Muvrini.
Foto’s (c) Eric Bleize
