Na haar succesvolle deelname aan het Eurovisie Songfestival heeft de Franse zangeres Barbara Pravi Europa laten horen wat ze kan. Met ‘Voilà’ veroverde ze de harten van Europa. Ze werd tweede achter de Italiaanse rock van Måneskin, maar is niet met lege handen naar huis gegaan. Van de Europese pers en commentatoren kreeg Barbara welverdiend de prijzen voor het beste nummer en de beste act uitgedeeld. De volgende stap? Een compleet album. En dat is er nu! Op ‘On n’enferme pas les oiseaux’ blaast Barbara Pravi het Franse chanson een nieuw, modern leven in.
De Franse met Servische en Iraanse roots werd tijdens haar deelname aan het songfestival al veelvuldig vergeleken met grootheden in het Franse chanson zoals Jacques Brel en Edith Piaf. En met recht. Op haar debuutalbum laat Pravi verschillende stijlen horen waarbij het Franse chanson meermaals langskomt.
Je hangt aan haar lippen bij de kleine chansons. Wat eerder door onder andere Brel en Piaf tot een kunst is verheven, beheerst Pravi nu ook al. Op ‘Voilà’ liet Pravi al horen dat je de Franse taal helemaal niet hoeft te begrijpen om haar lippen te hangen. En ook op ‘Le jour se lève’, ‘l’homme et l’oiseau’ en ‘Prière pour rester belle’ is dit het geval. Pravi als klassieke chansonnière is hier op haar best.
Toch staan er niet alleen kleine chansons op ‘On n’enferme pas les oiseaux’. Pravi zoekt een moderne kant op met ‘Saute’ en ‘La femme’. Oosterse invloeden, vanuit haar Servische en Iraanse roots, zijn duidelijk hoorbaar en maken deze nummers meer up-tempo. Leuke afwisselingen die misschien niet het verwachtingspatroon van sommigen halen, maar Pravi houdt ook deze nummers goed onder controle.
De zangeres is dan ook niet onbekend in de hedendaagse popmuziek. Als tekstschrijfster heeft ze al voor meerdere Franse artiesten geschreven en ook internationaal heeft ze onder andere samengewerkt met Jaden Smith en Calum Scott. Maar het beste heeft ze nu voor haarzelf bewaard. Misschien ook wel om de veelal persoonlijke teksten. Haar actieve inzet voor vrouwenrechten en geweld tegen vrouwen komt terug op ‘La femme’. Een nummer waarop ze zich hardop afvraagt wie er heeft bepaald wat een vrouw is. Een sterke, persoonlijke tekst die niet door een andere artiest gezongen had kunnen worden.
Naast de verhalende teksten op de kleine chansons, is het ook de filmische muziek waarmee Pravi de harten steelt. De Franse klanken doen het lijken of je langs de Seine loopt met de Notre Dame en de Eiffeltoren in het verschiet. Nummers als ‘Je l’aime, je l’aime, je l’aime’ en ‘La ritournelle’ zouden zo als achtergrondmuziek in een film te horen kunnen zijn.
Het algemene thema van het album is het gevoel van vrijheid hebben, ondanks de veroordeling van anderen. Iets wat op ‘Voilà’ (vrij vertaald ‘dit ben ik’) ook al voorbij kwam. Een metafoor die ze doortrekt tot aan de albumtitel, wat ‘we sluiten de vogels niet op’ betekent. Pravi is als een vogel die staat te springen om haar vleugels te spreiden en zich niks aantrekt van wat anderen daarvan vinden. Zo komt ze ook over op het album. Waar iedereen haar met het klassieke Franse chanson vergelijkt, maakt Pravi het klassieke genre helemaal eigen met een modern en oosters tintje. En het werkt! ‘On n’enferme pas les oiseaux’ is een prachtig album waarvan ‘Voilà’ enkel een heel goed voorproefje is. (8/10) (Capitol Music France)