Kaktus Einarsson oogt jong met een lichte kwajongens uitstraling. Toch is het met zijn 28 jaar al een verrassend oude rot in de IJslandse muziekscene. Hij is opgeleid als klassiek componist en kwam via de techno terecht bij Fufanu, zijn succesvolle indieband. Het bracht hem een heldere, brede kijk op de onheilspellend mooie muziekhemel boven zijn vaderland, en ver daarbuiten. En nu lukt het hem, als prille vader, om deze muzikale blik zelfs nog verder te verruimen. Kaktus Einarsson verbreedt met solo debuut ‘Kick The Ladder’ zijn muzikale horizon.
Hrafnkell Flóki Kaktus Einarsson heet hij voluit. Volbloed IJslands. Net als zijn landgenoten verliefd op het eigen land, maar met vele lijntjes naar het buitenland. Meestal met historisch bondgenoot Denemarken, en zijn culturele metropool Kopenhagen. Zo ook Kaktus…” Ik heb klassieke compositie gestudeerd in zowel Reykjavik als Kopenhagen. Ik kan dus componeren voor bijvoorbeeld grote orkesten.” Deze degelijke klassieke kennis gebruikte hij echter nauwelijks in zijn albums, tot nu toe… “Het werd tijd om uit te zoeken hoe ik zou klinken, als mijzelf, op dit moment. Ik ontdekte dat ik mijn klassieke scholing meer wilde gaan inzetten.”
Tijdens zijn verblijf in Kopenhagen ontmoette hij de Franse pianist Thibault Gomez. Hij luisterde naar een optreden en “werd verliefd op die klanken, die piano van Thibault.” Beiden kregen al snel diep respect voor elkaar, als persoon en muzikant. “Ik schreef pure piano muziek voor hem. En heb hem betrokken bij mijn eigen muziek. We hebben samen intensief gekeken hoe we de piano daarin een plaats konden geven.” Deze piano vormde meteen de basis voor ‘Kick The Ladder’. “Het klikte meteen met Thibault. Zijn Engels was niet zo goed, maar we hebben gecommuniceerd met onze muziek.” Waarbij ook een basis werd gelegd voor de toekomst: “We zijn nu hele goede vrienden en ik denk dat we nog jaren blijven samenwerken op verschillende manieren.”
De ideeën voor een solo album ontsproten in een succesvolle periode met zijn band Fufanu. Of beter gezegd: de band van hem en zijn grote vriend Guðlaugur Halldór Einarsson, kortomweg Gulli. “We zijn voor een deel samen opgegroeid, zowel als mens, maar ook muzikaal, als artiest.” Gestart toen ze samen op school zaten en vervolgens tien jaar intens samengewerkt. “Dat ging heel erg goed. Maar om ontdekken wie je bent als artiest, en ook om je verder te ontwikkelen, is het gezond om even alles te vergeten waarmee je bezig was.” Niet dat Fufanu slechts één richting, één genre, heeft. “En je hoort zeker ook de ontwikkeling van de band gedurende onze drie albums. Gulli en ik kwamen van de techno. En binnen Fufanu dachten we altijd out of the box.” Ze gunden elkaar ook de ruimte om de eigen dingen te doen. Waar Gulli zich meer heeft gericht op zijn project Russian Girls, leidde het bij Kaktus tot zijn solo debuut ‘Kick the ladder’. “Ik had wel vijftig muzikale ideeën en songs, die nooit verder waren uitgewerkt of gereleaset. Die ik terug heb gebracht tot de twaalf op het album.”
“Het is een rit geworden die de luisteraar leidt door de menselijke relaties, in dialogen tussen piano en gitaar. Elk nummer is een uniek onderdeel van het grotere verhaal van het album.” Het sleutelwoord is waardering. “Met een positieve blik kijken naar het leven, naar mijn eigen leven., binnen alle vreemde dingen die rondom ons gebeuren. Ik schrijf iedere song als een liefdesbrief naar mijn omgeving, bijvoorbeeld naar mijn toen nog ongeboren kind, of naar mijn grootmoeder, toen ze overleed.” Hij spreekt nu over Chimes, de afsluiter van het album. “Nu ik ondertussen vader ben geworden, is de inhoud van dit nummer veranderd. Het is meer een gesprek met mezelf geworden.”
Niet alleen het vaderschap verandert Kaktus’ perspectief. “Na het voltooien van het album realiseer ik steeds meer waar de songs eigenlijk over gaan, mijn eigen songs, die ik zelf heb geschreven. Ik ontdek ik zelf steeds weer nieuwe dingen. Daarom is het voor mijzelf ook moeilijk om mijn muziek precies te duiden.”
‘Kick the ladder’ moest een echt solo album worden. “Ik had het plan om alles zelf te schrijven en ook zoveel mogelijk zelf in te spelen en te produceren.” De nummers werden geschreven in Reykjavik en Kopenhagen, met minimale begeleiding van computer en akoestische gitaar.” Zo ongeveer vanaf de tijd van de ‘Dialogue Series’ van Fufanu (2018). “We hadden zoveel nummers, dat we niet alles op het album konden zetten. Twee niet uitgebrachte songs heb ik verder uitgewerkt en staan nu op ‘Kick The Ladder’”.
Voor de co-productie vroeg Kaktus toch hulp in. Het werd niet de minste: Kurt Uenala, met namen als Depeche Mode, Black Rebel Motorcycle Club en The Kills op zijn CV. “Ik voelde dat ik iemand nodig had om dit album af te maken. En hij begreep meteen wat ik bedoelde. Hij was mijn sensor waarop ik de beslissingen kon en durfde te nemen, ‘a perfect match’.”
De eerste single werd de titelsong ‘Kick the ladder’. Historisch gezien een terechte keuze. “Het is de eerste track die ik speelde met Thibault Gomez, waarbij ik meteen die klik voelde, en de opwinding. En was het nummer dat ik speelde voor Kurt Uenala, waardoor hij geïnteresseerd raakte in mij.”
En de betekenis van ‘Kick the ladder’? “Grijp je kans! En het risico… In mijn visie kun je niet dieper terugvallen dan het punt waarvan je vertrok. ‘If we should fall we’ll land on higher ground.’ Ik zeg nooit dat ik leer door mijn fouten, maar door dingen gewoon te doen.”
Kaktus is, terecht, heel tevreden over zijn muzikale solo debuut. Maar ook op visueel gebied heeft hij nog iets moois voor ons in petto. “Alle video’s voor dit album worden vertoond in een installatie, als een kunstobject. Een virtuele en bijna-live ervaring in plaats van een typisch release concert.” De stijl van elke video zal herkenbaar zijn. “Na een paar video’s heb je door hoe het zit en vertellen ze je een verhaal. ” De video van de eerste single zet meteen de visuele toon: een geothermisch gebied, in the middle of nowhere; Een breakdanser op leeftijd in een opvallend rood pak… “ Dat is regisseur. Er gaan geruchten dat hij buitenaards is…”
Niets is wat het lijkt bij Kaktus Einarsson. Door zijn brede muzikale blik kan hij ons op het verkeerde been zetten, kan hij ons verrassen. Blijven verrassen. Niet alleen ons, zijn luisteraars, maar ook hemzelf door zijn kans te grijpen om de ladder verder omhoog te klimmen. Waar het uitzicht nog weidser zal zijn. Kaktus Einarsson verbreedt met solo debuut ‘Kick The Ladder’ zijn muzikale horizon.
Foto’s (c) Baldur Kristjánsson