De Amerikaanse Indieband Clap Your Hands Say Yeah (CYHSY) releast hun nieuwe album op 29 januari. ‘New Fragility’ lijkt een treffende titel in deze vreemde tijden, waarin mensen door Corona hun zekerheid dreigen te verliezen. Maar frontman Alec Ounsworth, tegenwoordig enig lid, ontkent deze link. “Ik wilde niet speciaal ingaan op de pandemie. Het is breder dan dat. In een moeilijke tijd, zoals nu, moeten mensen toegeven aan een persoonlijke zwakte. Toegeven en weer opnieuw beginnen. Jezelf durven blootstellen.” Duidelijk een routinier aan het woord.
Alec, geboren in Philadelphia, bijna 43 jaar geleden, is een man in een snel veranderende wereld. “Ik zie het duidelijk om me heen, en het raakt me.” Het inspireerde hem tot het schrijven van twee meer politieke georiënteerde nummers, “terwijl ik dat voorheen bijna nooit heb gedaan. Blijkbaar moest het even. Ik kan het niet helpen dat ik ook over de situatie in de VS schrijf. Er moeten drastische veranderingen komen.” Ten tijde van dit gesprek lag de bestorming van het Capitool nog in de toekomst. “Het nummer ‘Hesitating Nation’ raakt meer een algemeen ongenoegen over de VS. ‘Thousand Oaks’ is specifieker en gaat over het wapengebruik in ons land.” In het gelijknamige stad vond in 2018 een massale schietpartij plaats in een bar. “Het is schandalig dat er nog niets is veranderd. Ik weet niet hoeveel schietpartijen er nog moeten komen voordat mensen er zelfs maar over nadenken.” Maar Alec’ onprettige gevoel over zijn land is niet geheel nieuw. “Ik voelde me al langer niet comfortabel over de VS tijdens het presidentschap van Donald Trump. Het is vreemd om te zien hoeveel mensen totaal weigeren te zien wat er om hen heen gebeurt. Dat is zeer verontrustend. Dat komt uit in deze plaat.”
En ‘New Fragility’ is het album dat hij echt wilde maken. “Hij werkte daarbij samen met Will Johnson, die hem ook hielp met de productie van het album. “Will is meer een Texas songwriter. Mijn achtergrond is meer John Cale, dat soort artrock. Hij aarzelt hoe hij het moet zeggen: “Ik wilde dit album…. niet zo zeer eenvoudiger, maar wel met meer focus op de nummers. Sommige van de vorige albums waren een beetje over de top, hysterisch, te glossy. Er gebeurden te veel dingen tegelijk. Dat wilde ik nu duidelijk verminderen. Niet te veel op hetzelfde moment.”
Alec ís CYHSY, sinds andere bandleden in de loop van het bestaan ‘have left the building’. Voor ‘New Fragility’ schreef, arrangeerde en produceerde hij alle nummers. Hij heeft ook zijn eigen label. “Maar het is allemaal niet heel anders dan hoe ik werkte op eerdere albums, procesmatig gezien. Het was nooit een volledige democratische band.” Net als altijd bouwt Alec op het nieuwe album graag zoveel mogelijk aan zijn nummers voordat hij een studio induikt. Maar waar hij heel weinig veranderende aan de demo’s van de eerste twee albums, “heb ik tegenwoordig het gevoel dat ik elk nummer twintig keer opnieuw schrijf. Misschien kruipt de onzekerheid er in op een bepaalde leeftijd.”
Zijn teksten zijn altijd een gevolg geweest van de omstandigheden en gevoelens in een bepaalde levensfase. ‘Tourist’, zijn vorige album, werd geschreven toen zijn huwelijk uiteenspatte. “Op dat album werden de nummers geschreven in woede. Op ‘New Fragility’ is er geen bitterheid meer. Ik kijk naar wat er is gebeurd. Met als boodschap: leer van de ervaringen die je heb meegemaakt.” En deze zijn voor Alec zeer divers: “deze band, het maken van muziek voor de kost, in dit land, hoe relaties hadden kunnen zijn… Ik weet niet waarom, maar op dit punt van mijn leven heeft terug kijken iets zinvols.”
In een verhaal over CYHSY of in een interview met Alec, is het bijna onvermijdelijk de naamloze debuutplaat uit 2005 te vermelden, een album dat zo bepalend was voor de band. De impact was enorm: de pers, de luisteraars, de scene. “En dat was niet echt wat ik wilde. Ik had eerlijk gezegd ook niet verwacht dat iemand het album leuk zou vinden, echt niet.” In zekere zin was deze start zelfs een nadeel voor hem zelf. “Het is een beetje teleurstellend als mensen steeds teruggrijpen naar dat eerste album. Dat ontneemt het zicht op al het andere werk dat ik heb gedaan in de laatste 15 jaar.” Het was zelfs niet zijn intentie om in 2004 een band te starten. “Niet op een podium, voor zoveel mensen. Ik wilde liefst mijn eigen muziek maken, of het nou uitgebracht zou worden of niet. Dat was het magische deel. Je hebt een prachtig idee aan het begin van de dag, gaat even weg naar een winkel of zo. En als je terug komt ben je nog steeds blij met het idee en werk je het uit.”
In de meer dan 15 jaar CYHSY zag Alec niet alleen de wereld om zich heen, maar ook de muziekindustrie drastisch veranderen. Om te overleven “stel ik me voor dat het gewoon een klein bedrijf is, zoals een lokaal restaurant. Dan weet je wie je fans zijn. Ik ga naar Mexico City en bezoek iemand die ik drie jaar niet meer heb gezien, of naar Santiago of LA. Zie het maar als een reizend lokaal restaurant. Haha. Dat vind ik leuk.” Dat is wat Alec wil met zijn muziek, zelfs zijn hele leven. “Roem is nooit mijn doel geweest. Het is meer de communicatie, verbinding tussen mensen.” En dat is wat hij nu het meeste mist, om toch maar even terug te grijpen naar de pandemie. “Ik heb altijd veel gereisd. Ik heb mensen ontmoet die belangrijk voor me zijn, in zoveel verschillende landen. Daar ben ik trots op. We zijn dan ook geen Amerikaanse band of zo. Ik heb meer gemeen met de vrienden over de hele wereld dan met mensen een half blok van mijn appartement hier.”
Alec en CYHSY zoeken steeds hun eigen draai in die sterk veranderende wereld. Door toe te geven en weer opnieuw beginnen. “Jezelf durven blootstellen.” ‘New Fragility’ dus.