Het is een uniek gevoel. Het gevoel om ergens ‘tussenin’ te zijn. Nog niets is vastgelegd, een fase tussen twee perioden, tussen twee werelden. Een wereld waarin je nog kunt ontdekken. En tot een ontdekking kunt komen. Wie je bent, en wat je wilt. Deze wereld ‘in between’ is door Lorana vastgelegd op haar debuut-EP, waarin ze de raakvlakken beschrijft van haar vertrek uit het dorpje Alken naar de Londense metropool. Een fijn gesprek met de openhartige en warme persoonlijkheid Lorana.
Het Belgisch-Limburgse Alken. “Ik had daar een heel eenvoudig leven, in de positieve zin. Ik heb daar geleerd om te genieten van de kleine dingen. Alles was oké , als we maar samen waren, met ons gezin. Samen ervaren, samen ontdekken. Dat wilde ik niet loslaten, zo’n mooie plaats om je thuis te voelen. In ‘Countless First Times’ zing ik ook over die simpele dingen.“ De verhuizing naar Londen was dan ook een hele grote stap. “Maar gelukkig ging mijn vriend mee. We zijn nu twee jaar verder en hebben daar ons eigen tweede gecreëerd.”
De reden voor haar vertrek was de muziek. “Drieënhalf jaar geleden ging ik voor het eerst naar Londen”, net twintig, tweede jaar Pop- en Rock Academie in Hasselt. “Ik vertrok eerst voor een maand, om mijn Engels te verbeteren.” Ze deed en-passant ook toelatingen in muziekminded Londen. “Puur nieuwsgierig wat ze daar van mijn muziek zouden vinden, een soort feedbacksessies voor mijzelf.” Plots werd ze toegelaten tot twee verschillende scholen. “Ik ben uiteindelijk echt vertrokken om er een master in songwriting te doen.”
Het eerste half jaar bleek één grote zoektocht, ook naar haarzelf. “Je gaat van een leven dat je twintig jaar hebt opgebouwd naar een compleet nieuwe locatie, nieuwe mensen. Niemand kent je, dus je moet je verhaal opnieuw beginnen te vertellen. Daardoor ben ik me gaan afvragen wie ik nu eigenlijk ben.” Ze zat niet alleen ‘in between’ in locatie, maar duidelijk ook in tijd, in persoonlijke ontwikkeling. “Ik heb in Alken altijd een hele hechte vriendinnengroep. In Londen was het moeilijk nieuwe vrienden te maken. Ik was daar zelfs terughoudend in. Alsof ik mijn vrienden en familie daarmee bedroog. Een vreemde mindgame.”
Op muzikaal gebied ontdekte ze de schier onbegrensde mogelijkheden van Londen. “Het is de hub van Europa. Je zit dicht bij de bron. Ik heb er meer mogelijkheden om sessies te doen en mijn netwerk uit te breiden. Maar er zijn zoveel muzikanten dat ik meer mijn best moet doen om er bovenuit te steken.” En daarvoor doet ze duidelijk geen concessies. “Nee, voor mijn muziek maak ik nooit compromissen, nooit.” Ook op business vlak probeert ze zoveel mogelijk zelf te doen. Er is voorlopig nog geen management of label. “Dat was aanvankelijk een bewuste keuze, om af te tasten wat ik zelf kon bereiken. En daardoor te leren wat goed is en wat nog niet. Ook in de productie. Ik houd ervan om na te denken over hoe ik mijn persoonlijke verhaal kan vertalen in klanken, over te brengen in gevoel. Na deze leuke ervaring, voel ik me nu wel klaar om samen te werken met anderen en mijn team uit te bereiden!”
Dat resulteerde in de EP ‘Here in between’ met vijf sterke nummers. “Ik moest voor mijn master een eindproject maken en wilde iets heel persoonlijks”. In mei 2019 begon ze alles van dat jaar samen te vatten. “Ik heb zo’n mooi notitieboekje waar ik maanden in schreef, om uiteindelijk een twintigtal nummers te selecteren.“ Daarmee ging ze terug naar haar roots, haar vrienden en familie in België. Ik vroeg hen of we allemaal samen konden luisteren en of ze mij vervolgens hun favoriete nummers konden geven.” Dat was een mooi moment, een echte thuiskomst.” Uit die luistersessie kwamen dezelfde nummers bovendrijven als bij haarzelf. “Een duidelijke bevestiging dat ik op het juiste pad zat.”
Het thema van de EP ‘Here in between’ was er al voor het schrijfproces. “Ik was ‘in between’ tussen België en Londen, maar ook tussen akoestisch en elektronisch, tussen pop en alternative.” Leergierig als ze is, ging Lorana hier dieper op in. “Ik voel in zoveel dingen die tegenstrijdigheid… misschien moet ik niet persé in het midden stranden, maar moet ik doen wat voor mijn gevoel juist is.”
De vijf nummers op de EP zijn dan ook erg divers, ergens tussen pop en alt, tussen akoestisch en elektronisch. “Klopt, maar ze zijn wel overeenkomstig in de klanken, met de sounds die heel erg ‘mij’ zijn. Mijn stem als songwriter, de productie waar ik met mijn eigen samples werk.”
Op de EP beschrijft ze een ingrijpende periode. “Daar moest ik gewoon over schrijven. En het werkte ook therapeutisch, zeer zeker.” Ze wacht even. “Maar ik weet niet of die periode al afgerond is, of ik die ooit zal afronden. Ik ben zo diep geworteld in mijn roots. En tegelijkertijd hunker ik zo hard naar Londen, naar muziek, de wereld ontdekken. Die tweestrijd zal altijd wel blijven.” In het begin had zij daar moeite mee. “Maar nu zie ik het als iets unieks dat ik moet koesteren. Ik heb gewoon twee plaatsen die ik thuis kan noemen.”
Dat unieke, dat ‘in between’, biedt vele mogelijkheden voor de toekomst. “Ik zit nooit stil, wil nieuwe dingen ontdekken, wil leren van anderen.” Inspiratie genoeg: “Justin Vernon, Jack Antonoff, Maggie Rogers, Holly Humberstone, goh, ik kan zo nog uren doorgaan.” De rode draad? “Ze zijn heel persoonlijk, als mens en in hun muziek. Persoonlijk en open, daar val ik voor.”
Zo belichaamt elk nummer van ‘Here In Between’ een deel van Lorana, waarin ze zich bloot geeft. “‘Moonwater’ geeft mijn persoonlijkheid weer. In ‘Am I?’ vertel ik waar ik naartoe wil en over mijn liefde voor muziek. ‘3 Words’ gaat dan weer over mijn angsten. Ik heb mijn hele leven al angst gehad om mijn ouders te verliezen of mensen die dicht bij mij staan.” En ‘Countless First Times’ legt mijn roots bloot.”
De titelsong is de opener en tegelijk de therapeutische conclusie van de EP. “Het maakt niet uit waar we naar toe gaan of waar we vandaan komen. We weten dat nu alles oké is.” De reis is mooier dan de bestemming. Een spannende reis door een mooie wereld; een gevoelige, persoonlijke Lorana wereld, ergens ‘in between’…