Gelukkig voor ons laat Kansas deze keer niet meer dan een decennium tussen twee albums zitten. Waar we vanaf ‘Somewhere To Elsewhere’ (2000) nog 16(!) jaar moesten wachten op een nieuwe plaat ’The Prelude Implicit’ (2016), wat dan ook wel een hele fijne was, laten de heren er nu ongeveer vier jaar tussen zitten. Kansas is terug met ‘The Absence Of Precense’.
Kansas werd in 1973 opgericht te Topeka, wat niet geheel verrassend in de staat Kansas ligt. Nog twee van de originele bandleden zijn nog steeds onderdeel van de groep. Dit gaat over drummer Phil Ehart en de gitarist met het ooglapje Rich Williams. Hij draagt dat niet voor de show, in zijn kindertijd heeft Williams een ongeluk gehad met vuurwerk en is hierdoor zijn rechteroog verloren. Eén jaar na de oprichting kwam het debuut en ondanks dat dit geen grote hit bevat werd het wel degelijk opgemerkt in positieve zin, mede door de specifieke sound en gebruik van de viool, wat zeker toen vrijwel uniek was in de rock wereld. Ook in dat debuut zitten veel progressieve elementen. Een paar albums verder kwam de eerste mega hit voor de band. In 1976 kwam de klassieker ‘Leftoverture’ uit met daarop ‘Carry On Wayward Son’. Het jaar daarop kwam wellicht het bekendste nummer ‘Dust In The Wind’ uit.
Halverwege de jaren ’80 ging de groep voor korte tijd uit elkaar wegens artistieke verschillen. Sinds 1986 is de groep weer actief. Echt groot succes bleef uit, zeker in Europa.
In 2014 werd bekend dat zanger van het eerste uur Steve Walsh met pensioen ging en gevreesd werd voor het einde van Kansas, zeker aangezien er al jaren geen nieuwe muziek uit was gekomen. Gelukkig kwam daar het sterke ‘The Prelude Implicit’ in 2016, met Ronnie Platt op zang. Zijn stem past zeker bij de muziek van Kansas en is dus een goede vervanger.
Nu vier jaar later is daar ‘The Absence Of Presence’. Kansas heeft altijd fantastische albumhoezen gehad en ook deze is daar weer een goed voorbeeld van. Dit is een hoes die opvalt, eentje die je aandacht pakt en je wilt weten welke muziek daarop staat. Het is ook leuk om te zien dat de ‘’oudere garde’’ het schrijven en arrangeren van de nummers heeft overgelaten aan de nieuwere bandleden Tom Brislin (keyboard/backing vocals/lead vocals) en Zak Rizvi (rhythm guitar/lead guitar/backing vocals). Toch blijft het herkenbare Kansas.
Het album opent sterk met de titeltrack waar vrijwel meteen die welbekende viool en daarmee ook de typische Kansas sound tevoorschijn komt. De stem van Platt heeft zeker wat weg van die van Walsh. Dit is een lang nummer met ruim 8 minuten op de teller, maar verveelt geen seconde en laat de muzikaliteit van iedereen mooi naar voren komen. Eerste single ‘Throwing Mountains’ is meer een rocker, met een fijne solo en riff. De ballad ‘Never’ is er ook een van hoge kwaliteit, met een emotioneel zingende Platt en een minstens net zo emotionele gitaar. Het afsluitende nummer ‘The Song The River Sang’ heeft een soort jamsessie aan het einde zitten. Deze klinkt erg prettig, echter wel een klein puntje van kritiek daar, hij eindigt nogal abrupt een fade out zou hier beter passen.
In vergelijking met ‘The Prelude Implicit’ is dit nieuwe ‘The Absence Of Presence’ wat steviger. Natuurlijk met genoeg ruimte voor wat gevoeligere liedjes dat geen slechte keuze is. Het blijft mooi om te zien dat gerespecteerde bands als Kansas nog steeds na al die jaren met zeer sterk materiaal aan komen zetten. Nee, afschrijven hoeven we Kansas nog zeker niet, versleten zijn ze allesbehalve. Met ‘The Absence Of Presence’ laten de mannen zien dat ze nog steeds tot de top van de prog rock wereld behoren. (8/10) (InsideOut Music)