Op 12 juni 1970 brachten The Kinks een baanbrekend nummer uit dat hun plaats in de geschiedenis verder zou versterken; ‘Lola’. Deze week lanceren The Kinks en BMG #LolaDay om 50 jaar van deze baanbrekende single te vieren. Fans kunnen hun foto’s ‘Lolafy-en’: voorzien van 10 nieuwe, op maat gemaakte stickers die beschikbaar zijn via de website van The Kinks – hier. Gedurende de dag zullen enkele bands, zoals The Amazons en The Snuts, hun interpretaties van de track via de kanalen van The Kinks vrijgeven.
‘Lola’ was zijn tijd ver vooruit geschreven door Ray Davies, begin 1970 en opgenomen in de Morgan Studios in Londen. De track vertelt vermoedelijk het romantische verhaal tussen een jonge man en een transgender persoon die hij ontmoet in een club in Soho. Het nummer is geïnspireerd door een vermeende ontmoeting door de manager van de band. Uitgebracht met ‘The Kinks Are the Village Green Preservation Society’-opname ‘Berkeley Mews’ in het Verenigd Koninkrijk en het door Dave Davies geschreven ‘Mindless Child of Motherhood’ in de Verenigde Staten, wordt de iconische nummer al tientallen jaren over de hele wereld meegezongen.
Ray Davies zei dat hij aanvankelijk moeite had met het begin het nummer te schrijven, maar hij het begin eenmaal had, kwam de rest van het nummer ‘vanzelf’. Hij merkt op: “Ik herinner me dat ik een muziekwinkel op Shaftesbury Avenue binnenging toen we op het punt stonden ‘Lola’ te maken. Ik zei: ‘Ik wil een heel goed gitaargeluid krijgen op deze plaat, ik wil een Martin.’ En in de hoek hadden ze een oude Dobro uit 1938, die ik voor £ 150 kocht. Ik heb ze samengevoegd op ‘Lola’, en dat is wat dat gekke geluid maakt: de combinatie van de Martin en de Dobro met zware compressie.”
Vanwege het controversiële onderwerp op dat moment en het gebruik van de merknaam Coca-Cola, kreeg de single tegenwerking en werd zelfs verboden in Groot-Brittannië en Australië/ Toch kreeg de single lovende kritieken van de pers. De single werd een onverwachte hit voor de Kinks en bereikte de nummer twee positie in Groot-Brittannië en nummer negen in de Verenigde Staten. De single kende ook wereldwijd succes en bereikte de top van de hitlijsten in Ierland, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika, evenals de top 5 in Duitsland, Oostenrijk, België en Zwitserland. De track werd het grootste succes van de band sinds ‘Sunny Afternoon’ in 1966.