Maxazine ontving Dave Vermeulen in de achtertuin op gepaste afstand. Dave en uw verslaggever zijn elkaar voor het eerst tegengekomen op Streetrock in Bakel in 2014. Inmiddels zijn we 6 jaar en 3 platen verder. Het interview ontwikkelde zich tot een goed gesprek over muziek, inspiratie en vooral geloven in jezelf.
Rock ’n Roll ten tijde van Corona
“Het is pittig, we zouden eigenlijk op 2 mei, de dag na de release van ‘It’s About Time’,” begint Dave, “de releasetour aftrappen met een optreden in de Cacaofabriek in Helmond. De meimaand zat al helemaal vol met optredens en ook het festivalseizoen begon vol te lopen en dan gebeurt er dit. Een mokerslag. Voor iedereen en ook voor ons als band. We kunnen gewoon niet op pad. Maar ook financieel is het een strop, we hebben van alles ingekocht, shirtjes, petjes, albums en cd’s met de gedachte die bij de shows te verkopen. Dat gaat nu niet door, maar de rekeningen liggen er wel.
Aan de andere kant denken wij vooral in kansen. We voelen ons er wel even vervelend over, maar ik denk ook: aan deze situatie kunnen we weinig doen. Maar wat kunnen we wel doen om deze periode waarin we niet op pad kunnen toch wat aan de mensen te blijven geven? We zijn nu vooral bezig met online content. De release van onze nieuwe plaat stellen we niet uit. Alles is geregeld. En muziek is in deze omstandigheden een van de zaken die mensen verbindt. Mensen vragen om nieuwe muziek en onze fans zijn er gewoon aan toe. Dus brengen wij die plaat gewoon uit, omdat we dat belangrijk vinden. Dat we niet kunnen touren is erg vervelend omdat optreden toch een feestje is dat je viert met je fans als je een nieuwe plaat uitbrengt. We willen mensen vermaken. Maar het is nooit door m’n hoofd gegaan om de release van ‘It’s About Time’ uit te stellen.
Ik vind het ook wel ballen hebben als je een plaat gewoon uitbrengt. Ik vind dat ook bij andere artiesten wel cool, dus waarom zouden wij onze releasedatum uitstellen? Voor mezelf gaan de muzieklessen nog wel door, maar dan digitaal. Dat is niet optimaal, maar wel te doen. Maar ook hiervoor geldt dat er voor mijn cursisten een heleboel zaken wegvallen, school en sportclubs voor de kids en ouderenclubjes voor mijn gepensioneerde cursisten. Dan is die muziekles wel iets wat verbindt en waar de mensen naar uit kunnen kijken. Zo’n muziekles verzet de gedachten en geeft ook motivatie om er wat extra energie in te stoppen. Het is niet ideaal in deze omstandigheden, maar het verbindt mensen en dat is het voornaamste waar ik me nu mee bezig houd. Als wij bij de pakken neer gaan zitten wordt het zeker niet gezelliger en als elke artiest dat zou doen, zou het maandenlang doodstil zijn”.
De artiest Dave Vermeulen
“Ik sta ervoor dat de muziek die uit mijn gitaar en pen vloeit mijn verhaal vertelt. Dat is denk ik ook de meest pure vorm van muziek maken. Je kunt wel liedjes van anderen zingen en natuurlijk kun je je die ook eigen maken. Maar de muzikanten waar ik het meest naar luister schrijven allemaal hun eigen muziek en dat komt bij mij toch veel sterker over dan dat je gewoon de liedjes van anderen zingt en speelt. Ik ben denk ik meer een songwriter dan dat ik een gitarist ben. Dat is iets waar ik de laatste jaren achter ben gekomen.
Vroeger wilde ik altijd de allerbeste gitarist worden, dat is de droom van iedere gitarist, de beste worden en iedereen naar huis spelen. Op een gegeven moment merkte ik, en dat was zo’n beetje bij het schrijven voor het vorige album, ‘Around the Bend’, dat ik meer een songwriter ben. Natuurlijk is de gitaar nog steeds één met mij, maar het hangt wel samen met de liedjes die ik zing. Uiteindelijk ben ik waarschijnlijk bekender met mijn stem dan met mijn gitaar, en druk ik meer mijn stempel op de muziek door mijn zang en herkennen mensen ons aan mijn zang; “Dat is Dave”.
Voltage is echt een liedjesband en staan voor eerlijkheid. Misschien schoppen we daar sommige mensen wel mee tegen de schenen maar je kunt nu eenmaal niet iedereen te vriend houden. Je mag wat mij betreft een eigen mening hebben en die mag worden gehoord. Het is een soort driehoeksformatie, ikzelf, mijn zang en mijn gitaar, dat is gegroeid met de jaren. Ik ben goed in verhalen vertellen, liedjes schrijven en dat overbrengen naar het publiek. De gitaarpartijen komen dan vanzelf, vroeger kon ik mij daar heel druk over maken, maar dat is met de jaren minder geworden”.
De rolverdeling binnen Voltage
“Ik heb ook beduidend minder gitaarsolo’s op deze plaat dan op de vorige, maar dat beseften we pas achteraf. Zo gaat het en dat is prima, laat mij maar gewoon mijn verhaal vertellen en Ruard kan dat extra aandikken met zijn gitaarpartijen. Als hij zich daarop focust en ik op het vertellen van de verhalen dan vullen we elkaar perfect aan.
Nadat Gijs de band had verlaten stapte Ruard in als gitarist, maar Gijs en ik schreven ook samen de liedjes voor Voltage. Ga ik dat nu alleen doen vroeg ik me af, wat ook prima zou zijn. Ik heb gewoon gemerkt dat het schrijven van nieuwe songs gewoon het beste alleen of met z’n tweeën gaat, met de hele band zie ik gewoon niet zitten. Iedereen in de band kent zijn rol perfect. Kai en Bart zijn topmuzikanten en ik weet dat als ik hen iets toestuur dat ik dan iets veel beters terugkrijg.
Het plan voor de nieuwe plaat was dus dat ik de basis zou maken. Ik had het daar met Ruard over en hij houdt ook heel erg van creëren, van sounds, partijen en ideeën opnemen. We wisten van de Tom Petty tour dat er een sterke klik was met Ruard, maar dan is het dus nog maar de vraag of dat ook zo werkt op schrijfgebied. En dat bleek, alles verliep open en eerlijk. Dus Ruard en ik hebben in zijn thuisstudio alle demo’s samen geschreven en opgenomen, in tweeëneenhalve maand hadden we 14 demo’s opgenomen. Die demo’s hebben we naar Kai en Bart gestuurd, zo van: “Hé jongens, we gaan volgende maand repeteren voor de nieuwe plaat, giet jullie sausje er maar overheen.” Iedereen had zich goed voorbereid en tijdens de repetities zijn de arrangementen voor de uiteindelijke songs samen uitgewerkt. Daarbij is ieders inspraak gelijk. Als een nieuw idee beter is dan het origineel dan wordt het aangepast. Tijdens de repetities zijn er nog 3 songs afgevallen zodat er uiteindelijk 11 songs op ‘It’s About Time’ verschenen”.
De opnames van ‘It’s About Time’
“Na de Tom Petty tour luisterde ik naar de opnames die er tijdens de show waren gemaakt en ik dacht toen “wat klinkt dit vet, zo moet onze volgende plaat ook klinken”. Daarom hebben we besloten de nieuwe plaat zo veel mogelijk live, met z’n vieren spelend op te nemen. Natuurlijk moet er nog wel eens een tamboerijntje of akoestische gitaar aan worden toegevoegd, maar het uitgangspunt was het in 1 take spelen van de nummers, zo puur en natuurlijk mogelijk. Na het festivalseizoen van 2019 werd de eerste hand gelegd aan het nieuwe album en in het najaar dook Voltage samen met producer Gabriel Peters in Uncle Gabs Soundstudio om het album op te nemen”.
De songs
“Als je me vraagt wat mijn favoriete song op ‘It’s About Time’ is, dan is dat een gevalletje ‘Kill your darlings’. Op dit moment is het ‘Wild and Blue’, niet alleen omdat het een prachtig liedje is, maar ook om wat hij doet, daar ben ik het meest trots op. Als je het over de mooiste liedjes hebt, dan staan ook ‘The Last Time’ en ‘She’s Gone Like the Wind’ in mijn top-3. Als tegenhanger van deze mooie countryliedjes had de nieuwe plaat wat mij betreft ook een wat rauwere tegenhanger nodig en dat is de zompige blues van ‘The Mill Blues’ geworden. Ruard’s rauwe slide gitaar en Kai’s bas gaan door merg en been.
Afsluiter ‘The Victim’ was een geval apart, ik kreeg de demo van Ruard. Hij is een beetje een nineties kid, opgegroeid met de Grunge, waar ik totaal niks mee heb. In eerste instantie bestond de song de eerste 2 minuten uit een tokkelende gitaar en ik kon daar helemaal niks mee. Tot de riff met de slide gitaar ineens uit het niets kwam, ik controleerde zelfs of ik nog naar dezelfde song luisterde. Toen kwam het lied voor mij tot leven en wilde ik me in dit voor mij onbekende terrein verdiepen. ‘The Victim’ is voor mij een duistere song die gaat over je ergens misplaatst, niet thuis voelen, bijna slachtoffer van de situatie. De song is in twee takes opgenomen, de eerste met het licht aan en de tweede, degene die op de plaat terecht is gekomen, met het licht uit. Onverklaarbaar, maar na de eerste opname zei ik dat ik het niet voelde, niet de juiste toon kon raken. Volgens mij moet het licht uit zei ik toen. Dus stond ik in een aardedonkere control room te zingen en verdween ik als het ware in de wereld die ik in deze song beschrijf. Heel bijzonder was dat. Daarmee is ‘The Victim’ een duistere en dreigende afsluiter geworden van de plaat.
Juist dingen opzoeken die buiten je comfortzone vallen maar die we dan toch ons straatje in sleuren, dat vind ik cool. Ik word ook blij als mensen zeggen dat de invloeden van Blackberry Smoke en onder meer Chris Stapleton hoorbaar zijn, maar dat het toch echt als Voltage klinkt. We zijn overtuigd van wat we doen maar uiteindelijk is toch het doel mensen met onze muziek te raken. In de songs op ‘It’s About Time’ zit wat mij betreft een rode draad, het album gaat vooral over het verwerken van tegenslagen en er sterker door terugkomen. Als rockband is het tegenwoordig best wel pittig, je wordt volgens mij niet altijd ten volle gewaardeerd voor wat je doet in de mainstream muziekindustrie.
We werken als team zo hard om mensen te raken. Waarom werkt bepaalde muziek wel is iets wat ik niet kan snappen. Het is sappelen, maar ook wel heel hoopvol, want je maakt als band dingen mee die veel intenser zijn als wanneer je het alleen mee zou maken. De songs zijn heel erg mijn kijk op het hedendaagse leven en dat is vaak best wel pittig. Maar ik ga dat niet aanpassen omdat dat beter zou werken of gemakkelijker zou scoren. Ik blijf graag bij mezelf. Daar had ik genoeg over te vertellen in de 11 songs die nou op ‘It’s About Time’ staan”.
Het succes van ‘Wild and Blue’
“Het is bizar, wij maken niet per se songs om op de radio gedraaid te worden. Maar als dat dan toch gebeurt is dat heel bijzonder. We hadden ‘Wild and Blue’ gekozen als eerste single van het nieuwe album en deze werd op een gegeven moment EgoTip bij Rob Stenders en dan wordt je liedje elke dag op de landelijke radio gedraaid. Daarmee waren we al in de zevende hemel. Maar daarmee begon het balletje eigenlijk pas te rollen en 2 weken later werd ‘Wild and Blue’ uitgeroepen tot TopSong. Toen werden we allemaal een beetje gek, ik heb die avond geloof ik wel 10 flessen bier gedronken. Een Topsong wordt een week lang iedere dag 6 keer per dag op de landelijke radio gedraaid. Dan bereik je zoveel meer mensen. Je ziet dat ook gelijk in de reacties op social media en het aantal streams van je muziek. Het levert niet gelijk veel geld op, maar het is wel een blijk van waardering. Daar doen we het voor.
Ik hoef niet rijk te worden van mijn muziek, als ik mijn rekeningen kan betalen vind ik het allang goed. Het is een soort sneeuwbaleffect, ineens wordt je plaat ook bij andere stations gedraaid en kom je bij Spotify in playlists waar je anders niet voor in aanmerking komt. Het is heel fijn om nu even mee te tellen in de wereld van de commerciële muziek. Het voelt als een uitbetaling voor al het harde werken. Je groeit hiermee in je bestaan als band. Je moet geloven in wat je doet en door blijven gaan, en als dan zoiets gebeurt denk je bij jezelf, zie je wel, uiteindelijk komt het wel, het is alleen niet te plannen wanneer”.
‘It’s About Time’ verscheen op 1 mei in eigen beheer en is op cd, lp en alle streaming media te beluisteren. De release tour begint ijs en weder dienende met de albumpresentatie op 6 september in de Helmondse Cacaofabriek.
Foto’s (c) Patrick Strouken & Josanne van der Heijden