Kerstavond 24 december stond Merleyn in Nijmegen vol met publiek, dat bijna de zaal in mocht.
Daar zou Jett Rebel met zijn ‘Live Forever Tour’ een warme rock ’n roll show gaan verzorgen met op de drums Willem van der Krabbe en Peter Peskens op de bas. Allereerst grote complimenten naar Merleyn: je werd ontvangen door vriendelijk personeel en kon meteen je jas gratis laten ophangen in de garderobe. Dat was een fijn begin van een avond.
De zaal ging open en niet veel later betrad het trio de zaal onder klassieke, bijna kerkelijke muziek.
Na het openen met de hit ‘Louise’ dat meteen een meezing moment had, werd in het nummer ‘Devious Child’ duidelijk wat Jett bedoede met “Niks ligt echt vast, we maken muziek op het podium”. De band was namelijk erg goed op elkaar ingespeeld waardoor veel op het podium kon ontstaan in het moment. Door subtiele gebaren die Jett gaf, wist de band wat er gebeuren moest. Dit aspect bleef de rest van de show de muziek ten goede komen. Willem zong in het volgende nummer ook wat zinnen terwijl hij lekker doordrumde. Dat Jett lekker gitaar kan spelen hoefde je al niet in twijfel te trekken, maar al helemaal niet tijdens de gitaarsolo in ‘Stick Together’. Dat was duidelijk niet ingestudeerd, maar heerlijk geïmproviseerd en op het gevoel gespeeld. Het leuke hiervan was dat het publiek dat ook merkte en mee kon gaan in dat moment. Dit werd dan ook met luid applaus en enthousiasme beloond.
Vervolgens werd de muzikale vrijheid opnieuw aan het licht gebracht, dit keer door het omgooien van Jett’s eigen nummers. Het ‘Get Your Rock ’n Roll On’ dat normaal gesproken een hoog tempo kent, had nu een trage blues vorm. ‘Lucky Boy’ kreeg nieuwe zang melodieën gehuld in een surfrock vibe en ‘Romance’ was viezer en lekkerder dan hoe je het op de eerste EP hoort. In deze versie was ook even ruimte voor een duet tussen Jett en Peter, maar al snel speelde ze dezelfde licks synchroon. Dat was erg vet, en had best langer mogen duren.
Jett riep “Just me and the hi-hat” en meteen bleef alleen Willems hi-hat over samen met een zeer ritmische gitaarriff.
Niet alleen muzikaal liep alles op rolletjes, want ook met gebruik van humor en charme wist Jett het voor elkaar te krijgen de hele zaal te laten springen na een opbouw. Daarop volgde een Abba medley, waarin het publiek werd uitgedaagd mee te zingen en waarin het opvallend was hoe strak Peter en Willem spelen. Zonder rust verliep de medley door in een Jett Rebel medley. In een flits belandde je in ‘Pineapple Morning’ dat een soort trip vol smerige blues en psychedelische rock was. Weer een flits en het publiek belandde in ‘It’s Cruel’ waarbij het gitaarwerk gedurende het hele nummer een soort schommel vormde waarin het goed swingen was.
Dan de drumsolo van Willem, terecht dat hiervoor de tijd werd genomen. Het begin was rustig en tropisch, en bouwde langzaam op terwijl Jett en Peter hun instrumenten weglegden en er ook even voor gingen zitten, of eigenlijk springen.
Ondertussen werd aan de kant van het podium de gitaar even behandeld door de gitaar tech. Na het stemmen werden de snaren nog even afgedaan met een eenhoornknuffel voordat Jett zijn gitaar terugkreeg. De drumsolo was inmiddels van begin tot eind steeds intenser geworden, en werd tijdens het explosieve eind dan ook in ontvangst genomen met een applaus dat bijna niet op leek te houden. Toch moest het nummer ‘I See You’ beginnen, want deze avond zou nog meer rock ’n roll kennen.
Tijdens ‘Tonight’ klom Jett op de P.A. om daar wat te rocken. De rockvibes werden even onderbroken, want ‘Last Christmas’ van WHAM! werd gespeeld om toch even aandacht te besteden aan het feit dat het Kerstavond was. Met ‘Do You Love Me At All’ was de rock snel weer terug. Daarna was een lange versie van ‘Baby I Need You’ zogenaamd het einde, maar omdat er geen backstage achter het podium was, werd er op een grappige manier verteld dat de jongens even gingen doen alsof ze er niet waren en dan terugkwamen. Het publiek joelde en riep “we want more” terwijl de jongens zich verstopten onder handdoeken en achter microfoon standaarden.
Tot slot werd het gevoelige en lang durende ‘Bleed Me An Ocean’ gespeeld.
Iedereen van publiek tot bandleden en van lichtman tot catering werd bedankt voor de mooie avond.
En een mooie avond was het zeker. Vooral als je houdt van échte livemuziek en rock ’n roll. Want dat lijkt het teken van Jett Rebel in deze tour te zijn. ‘Rock ’n Roll Wil Never Die’ luidde een tekst dan ook op een shirt bij de merchandise. Hier was ook het recent uitgebrachte album, gelijkgetiteld aan de tour ‘Live Forever’ te koop op CD en LP. Ook was er de mogelijkheid deze te laten signeren. Op 28 en 29 december zijn de laatste twee shows van deze tour te zien in Rotown Rotterdam, al zijn deze wel uitverkocht. Mocht je toch een kaartje weten te strikken, het is zeker de moeite waard.
Foto’s (c) Marjolein Tap / Maxazine