Sinds de oprichting in 1998 is de in Londen gevestigde groep Da Lata gebouwd rond Patrick Forge en Christian Franck, twee muzikanten die bijna zes jaar eerder met elkaar begonnen samen te werken. Forge is een gevestigde DJ in de Londonse scene, en Franck kennen we wellicht nog van Smoke City, die halverwege de jaren 90 een wereldhit had met het sferische ‘Underwater Love’. De line-up van de groep werd met elk nieuw album verder uitgebreid met doorgewinterde muzikanten uit de hele wereld. Nu, 11 jaar later, is Forge nog wat meer op de achtergrond verdwenen en is Franck de bandleider geworden op het vierde album .
Afgezien daarvan is er echter niet veel veranderd; de groep blijkt nog steeds zeer bekwaam liedjes te te maken, die hun inspiratie vinden in een waaier van wereldwijde stijlen – dit keer voornamelijk samba, tropicalia en Ethio-jazz – en ze worden nog steeds ondersteund door een klein leger van topmuzikanten, waaronder Bembé Segué, Syren Rivers, Luiz Gabriel Lopes, Diabel Cissokho en Vanessa Freeman.
Het nieuwe album, ‘Birds’ groeit bij iedere luisterbeurt verder. Het is zo’n album dat je meeneemt op ontdekkingsreis en waar op elk nummer weer aan andere afslag is van de hoofdweg. Wees niet bang, loop gewoon door, de reis is belangrijker dan het doel. Heerlijk. Het album werd al op het indie platform Bandcamp uitgeroepen tot ‘Album of the Day’ en dat is zeker niet voor niets geweest. ‘Birds’ vindt zijn weg even makkelijk naar jazzliefhebbers als worldmusic puristen, maar de scheut london’s nightlife in de muziek maakt hem ook bijzonder geschilkt voor lekkere afterpartys of als heerlijke chillmuziek thuis.
Het heerlijk fris geproduceerde album opent met ‘Mentality’; een soort van licht groovende lentedag, met vooruitzichten voor warmer weer, vastgelegd in muziek. Zeker afrobeat is de basis, maar hier wordt het toch heel toegankelijk gemaakt voor iedereen. ‘Dakar’ grooved heerlijk met een heerlijk orgeltje. Muziek waarbij je de frisse zeewind door de straten van Guediawaye in Dakar door je haren voelt waaien. Misschien wel het leukste nummer van het album.
De wereldreis gaat verder met ‘Memory Man’, gebouwd op een heerlijk samba ritme, mooi aangekleed met blazers, en die kenmerkende softe zang die je aan de hand neemt . Een dwarsfluit mag in deze muziek natuurlijk niet ontbreken. ‘Oba Lata’ is dan de meest dansbare track die het feestje dan af maakt. Heerlijk hoe de vintage synths door de zang heen glijden. De track laat maar weer eens goed horen dat het samenbrengen van verschillende culturele muziekstijlen tot een heerlijke maaltijd kunnen samenkomen.
Natuurlijk het is allemaal al eerder gedaan, maar het blijft een kunst om deze muziek zo smaakvol te brengen. ‘Birds’ ontwikkelt verder en maakt zich eigen, leunt niet op een specifieke legacy, waarmee de band genoeg eigenheid weet te genereren. Enfin. Een erg lekker album dus, dat steeds beter wordt,hoe meer je ernaar luistert. Ik zou hem zeker aanbevelen voor de komende donkere winterdagen. Als het straks zomer is plukken we er allemaal de vruchten van. (8/10) (Da Lata Music)