Succes kan een verwoestende impact hebben op een band; de prijs van de roem of het meedogenloze karakter van de muziekindustrie heeft maar al te vaak als gevolg dat artiesten het muzikantenbestaan moeilijk vol te houden vinden. Het is dus op zijn minst bijzonder dat John Watts zich al meer dan veertig jaar in het muzikantenwereldje beweegt en niets aan enthousiasme, inzet en creativiteit in lijkt te boeten. Zijn band, Fischer-Z, staat na een hiaat alweer enkele jaren op het podium, en Watts is niet van plan om te teren op de (talloze) klassiekers die de geschiedenis van de band rijk is. Het pas uitgekomen album ‘Swimming in Thunderstorms’ is een flinke toevoeging aan het al uitgebreide oeuvre van de band die in de jaren ’70 bekend werd door zijn bijzondere combinatie van rock, pop en new-wave. De inmiddels 64-jarige John Watts, zanger/gitarist en enig overgebleven origineel lid van de band, sprak met Maxazine over het nieuwe album, zijn verleden, toekomstplannen en zijn visie op muziek en kunst.
Zo is het voor Watts belangrijk om zichzelf te blijven vernieuwen en niet te blijven hangen in hetzelfde patroon, vertelt hij. ‘’Veel van mijn tijdgenoten doen dat – ze hebben hun hits gehad, ze doen nu eenmaal wat ze doen en spelen wat ze spelen. Ik zou teleurgesteld zijn als ik nu een album maakte dat precies klonk als wat ik destijds deed; dit is een totaal andere tijd. Dit album, ‘Swimming in Thunderstorms’, is een 21e -eeuwse productie van het Fischer-Z-geluid. Ik denk dat het precies zo klinkt zoals Fischer-Z nu hoort te klinken. Ik vind het mooi dat dingen veranderen: mijn stem blijft ongeveer hetzelfde en mijn manier van schrijven ook, maar ik denk graag dat het een echt modern soort pop-album is’’.
Dat het belangrijk is dat zijn muziek niet precies hetzelfde blijft, komt door Watts’ interpretatie van muziek: ‘’Wat kunst en muziek eigenlijk is, is een kijk op de wereld – een uniek wereldbeeld. In het ideale geval is een kunstwerk een unieke kijk op de wereld, maar heeft het een soort universaliteit waardoor mensen zich er wel mee kunnen identificeren’’. Dat hij muziek en kunst in dezelfde hoek schaart, is duidelijk: ‘’Ik denk graag over muziek als aanwezig op het kunst-spectrum. Dat zou het in elk geval moeten zijn, in plaats van een industrie’’.
‘’Wat voor mij belangrijk is, is dat kunst en muziek mensen aan het denken zet. Het draait dan niet om een specifieke boodschap afleveren en mensen vertellen wat ze moeten doen, maar hopelijk zetten kunst en muziek mensen aan het denken over belangrijke problemen. Dat is een plicht; voor mij voelt het tenminste als een plicht. Bij shows praat ik ook veel. Vaak komt het neer op het Brexitprobleem, wat het betekent om Europeaan te zijn, dat soort dingen. Dat is dus wel geopiniëerd, maar het belangrijkste blijft dat het mensen laat denken; het zet mij in elk geval aan het denken!’’. Wat dat betreft is het nieuwste album niet fundamenteel anders dan de vorigen; ‘’Het vertegenwoordigt gewoon mijn blik op de wereld op dat moment. ‘Swimming In Thunderstorms’ somt een gevaarlijke politieke situatie op’’. Dat betekent dat niet alleen politieke en maatschappelijke, maar ook persoonlijke gebeurtenissen veel invloed hebben op zijn muziek. Watts vertelt grijnzend over zijn vriendin, hun relatie en hoe dat hem inspireert: ‘’Soms heb ik een best romantische kijk op dingen – ik denk dat veel schrijvers dat hebben. Liefde is enorm machtig, het zou niet lichtvaardig gebruikt moeten worden’’.
Ook vertelt Watts over zijn houding als muzikant, schrijver en artiest; ‘’Als je iets van verwondering en bewondering in een publiek op wil wekken, dan moet je je zelf ook verwonderen over de wereld. Ik denk dat je dat enthousiasme en die opwinding nodig hebt, dat is wat je overbrengt op wat je maakt – of het nu kunst of muziek is.’’ Door zijn leeftijd voelt hij zich, gelukkig, allerminst geremd –die komt hem alleen maar goed van pas. ‘’Het allerbeste wat je kan zijn is oud mét veel energie; je hebt dan gewoon alle ervaring die je ooit wilde. Ik denk dat een bepaalde vonk in mensen is wat ze tijdloos maakt, hun energie en enthousiasme; dat is wat een indruk achterlaat’’.
Dat hem aan energie en enthousiasme niets ontbreekt, blijkt uit een anekdote over de plotseling omgegooide opnames voor een video van een nieuwe single. ‘’We werkten aan de clip voor de single ‘Love Train Drama’, en ik dacht opeens; ik wil het niet zó doen, het voelt verkeerd. We filmden op het strand in de zon in Brighton, vlak naast heel kleurige hutjes. Plotseling begon het als een gék te regenen, en we verstopten ons in de toiletten. Toen ik het toiletgebouw uitkeek, zag ik kilometers regen, maar de zon kwam er op een bepaalde manier doorheen waardoor alles ineens op een Hollywood-filmset leek! Alles wat we tot dan toe hadden gedaan hebben we weggegooid omdat ik riep; ‘’Film me hier maar!’’. De crew vroeg; ‘’Wat ga je doen dan?’’ en ik zei; ‘’Ik ga gewoon het liedje zingen en een beetje in de regen dansen’’. Mijn zoon zei meteen; ‘’Dit kan je niet doen. We hebben 8000 euro aan de vorige video uitgegeven – je kan toch geen video van een iPhone gaan gebruiken?’’, en ik zei; ‘’Jawel’’! Het past bij de verwachtingen die mensen hebben; in Engeland regent het in de zomer, en dit is een zomers nummer. Het is één shot gemaakt door iemand die zich schuilhoudt in de toiletten. Dat is mijn video. Ik ga de fans vragen hetzelfde te doen; maak er eentje op hetzelfde liedje, maar dan beter. Dit vertegenwoordigt mijn visie op kunst’’. Terwijl hij de videoclip terugkijkt, lacht Watts; ‘’Kijk nou, dit als decor – dat is toch onbetaalbaar? Iedereen achter de camera zei; ‘’Waar ben je in hemelsnaam mee bezig? Dit is niet cool!’’, en ik dacht; dat is het wel!’’.
Hoewel John Watts haast aan één stuk door druk bezig is met Fischer-Z en het pas uitgekomen album, blikt hij ook graag vooruit. ‘’In 2021 viert het album ‘Red Skies Over Paradise’ zijn 40e jubileum en daar plannen we wat voor. Het nummer ‘Berlin’ willen we bijvoorbeeld spelen met het Berliner Philharmoniker, dat zou fantastisch zijn! Er werd me ook gevraagd naar anekdotes over mijn verleden. Ik heb er wat opgeschreven die ik écht leuk vond – een stuk of honderd, alleen over de eerste drie albums. Die zullen tegen die tijd gepubliceerd worden’’. Wie aan ‘Swimming In Thunderstorms’ nog steeds niet genoeg Fischer-Z-materiaal heeft, heeft dus het nodige om naar uit te kijken!