Eigenlijk zou hij optreden in de Muziekgieterij in Maastricht, maar het optreden is op het laatste ogenblik verschoven naar de Brede Straat in Maastricht. Chris Smither kwam gisteren zijn gitaarkunsten en zang laten horen in de Sterrenzaal in Maastricht. De muziektempel waar Ray Charles, Pink Floyd en Santana in de jaren zestig huishielden.
De voorzitter van organisator Roots Unlimited heette alle gasten van harte welkom en kondigde een verrassend voorprogramma aan. De spreker vertelde dat het voorprogramma wel lange haren had, maar van het mannelijk soort zou zijn, namelijk Sem Dylan uit Geleen; Een van de meest belovende singer-songwriters op dit moment, met bijzonder veel talent.
Sem Dylan was een echte verhalenverteller. Door middel van de blues wist Sem de mensen te raken. Hij vertelde dat hij in een camper leeft en dat dat een bewuste keuze is. Zijn stem was rauw en energiek en vertelde dat hij zo’n zeventig procent van wat hij doet van die man met die hoed geleerd heeft: zijn vader.
Toen kwam Chris op het podium; een grote meneer met vrij lang geverfd haar. Chris Smither is een door de wol geverfde artiest met een eigen Blues Americana sound. Voor Smither was het de eerste keer in Maastricht. Deze Amerikaanse bluesartiest weet vele stijlen samen te voegen zoals blues, jazz en country, dus om hem nu puur blues te noemen is hem wat tekort doen.
Chris is met zijn 72 jaar niet te stoppen en hij blijft gewoon doorgaan met waar hij goed in is: muziek maken. Hij zit dan ook al 50 jaar in de muziek. Met zijn volle haardos en zijn nette kleding zie je niet snel dat deze artiest al zo lang in het vak zit. De tijd heeft hem nog niet ingehaald.
Chris, geboren in Miami tijdens de Tweede Wereldoorlog, groeide later op in New Orleans, waar hij muziek begon te ontdekken als kleine jongen. Als zoon van een hoogleraar leerde hij de beginselen op de ukelele van zijn moeder. “Uncle Howard”, zei Smither, “liet me ontdekken dat je met drie akkoorden veel nummers kon spelen.” Een unieke muzikale stijl is zijn handelsmerk geworden, namelijk de footstomp. Met zijn voeten geeft hij ritme aan zijn songs.
Zijn teksten zetten de bezoekers aan het denken. Niet voor niets werkte hij samen met vele beroemdheden, en artiesten als Bonnie Raith, Emmy lou Harris, the Dixie Chicks en John Mayall coverden zijn liedjes. De rasartiest heeft vele albums uitgebracht, in totaal al 18 albums en allemaal zelf geschreven onder eigen zijn label.
Met zijn doorleefde stem zong hij van zijn laatste CD ‘Call Me Lucky’ vele van zijn nummers in Maastricht. Volgens Smither is het zijn allerbeste album tot nu toe. Met ‘Call Me Lucky’ maakt hij deze tour door Nederland België en Duitsland. In de Sterrenzaal in Maastricht waren ongeveer 75 muziekliefhebbers gekomen, eigenlijk veel te min voor deze Blues Americana-held, maar hij was dankbaar. Dankbaar dat hij voor hen spelen mocht; dit zei ook wat over Chris.Smither was een mooie verhalenverteller. Zo zong hij over de groenteman die in New Orleans langs de deuren kwam. Je kon op een kilometer afstand horen wat hij verkocht en in de aanbieding had. Daar zong hij over, en met verve. Het ging uiteindelijk alle kanten uit, van godsdienst over Adam en Eva tot aan een Chuck Berry-cover. En dit alles in zijn eigen stijl en verhaal. Het was mooi om deze man te horen vertellen met zijn gitaar. Een mooie avond.
Foto’s (c) Patrick Strouken
