Op vrijdag 2 augustus, de zomervakantie was nog volop bezig, liep het Heerlense poppodium de Nieuwe Nor toch al lekker vol voor het zeer vroeg in het seizoen geplande optreden van Lee Fields & the Expressions. Lee Fields, die al vanaf einde jaren zestig met wisselend succes als zanger actief is, maakt sinds hij in 2012 is gaan samenwerken met zijn nieuwe begeleidingsband ‘The Expressions’ dankbaar gebruik van de hernieuwd populariteit van authentieke soul en R ‘n B-muziek. Dit resulteerde in een aantal goed ontvangen albums, waarvan het dit jaar uitgekomen ‘It Rains Love’ misschien wel het beste voorbeeld is. Met zijn 68 jaar is hij toch al aan het einde van zijn derde jeugd gekomen, maar Lee trekt er met zijn jonge begeleidingsband nog steeds wereldwijd op uit om dit album te promoten.
Om kwart voor negen tikte de drummer van de zes-koppige begeleidingsband af, voor het lange intro ‘Saturn’. Trompet en altsax zijn onontbeerlijk in deze stijl en bliezen adequaat hun partijen die de groove lekker benadrukten. Beide muzikanten waren zeker geen virtuozen maar juist bij deze muziek mag er overal wel wat gruis opzitten. Achter zijn orgel en Fender Rhodes bleef de bijzonder flets en kleurloos spelende toetsenist de hele avond onzichtbaar en vrijwel onhoorbaar. Een hoofdrol was er voor de bandleider en gitarist, die uit zijn oude twin reverb lekker klinkende gitaarbegeleiding toverde. Niet te veel, geen solo’s, maar heerlijk overstuurde akkoordjes en smaakvolle geplaatste riffs die de ouderwetse soulmuziek zo nodig heeft. De beste muzikant op het podium was echter zonder twijfel de drummer. Het feit dat hij maar moeilijk de groef kon vinden met de wat onwennig op een Fender Mustang Short Scale Bass spelende bassist, maakte hij ruimschoots goed door dan dan maar zelf de band op sleeptouw te nemen.
Fields werd geïntroduceerd alsof hij hoogstpersoonlijk de soul kwam redden. Amusant en stemmingsverhogend werkte de opgewerkte aankondiging zeker. Het publiek had er zin in en liet eigenlijk meteen al merken dat ze gekomen waren om Lee te helpen er een feestje van te maken. Gekleed in het zwart, met een uit de jaren zestig overgeschoten blinkend paillettenjasje waar achterop de nodige pailletten ontbraken, maakte de Lee Fields zijn entree. Dansend als een tweederangs James Brown vermaakte hij het publiek en testte hij zijn ruimte op het podium uit alvorens als eerste nummer ‘I’m Coming Home’ van het album ‘Special Night’ uit 2017 in te zetten.
De vrouwelijke backing vocals van het origineel werden node gemist, maar de toon van de avond werd gezet. Dit ging gezellig worden! Lee bleek een uitmuntende entertainer waar je de leeftijd niet aan af zag. Lee worstelde gedurende het hele optreden met zijn in ear monitors waar hij duidelijk niet mee overweg kon. Deed hij ze in ging hij vals zingen. Lee liet ze dan ook maar wijselijk tussen zijn gouden kettingen bungelen.
De rest van het optreden kwamen vooral tracks van het laatste album voorbij. Logisch, als je wat te promoten hebt. Nu is ‘It rains love’ dan ook echt een geweldig album. Lee Fields & the Expressions halen met dit album echt de aansluiting bij act als bijvoorbeeld Michelle David & the Gospel Sessions, die nog niet zo lang geleden hier ook op het podium stonden. Toen ging echter het dak eraf, dat lukte Lee Fields nu toch niet helemaal. Het zal ermee te maken hebben gehad dat de man maar een setje van een klein uur speelde. Dat is gewoon niet genoeg om naar een mooie climax toe te werken. Hij probeerde het wel vol overgave, moet gezegd worden.
Tot aan titeltrack ‘It rains Love’ halverwege de set ging het crescendo, maar daarna leek de fut er bij Lee een beetje uit. De man werkte hard en kreeg het publiek ook zeker mee. Maar hem zo zien zwoegen op het podium zonder dat er echt plezier gemaakt werd door de band, liet duidelijk zien dat de band deze tour nog kilometers en ervaring miste. Dat zal vast veel beter gaan als de band einde 2019 opnieuw Nederland aandoet voor een paar concerten.
‘Make the World’ en ‘Faithful man’ aan het einde van de set werden lang opgerekt om het publiek op te zwepen. Dat lukte goed, maar was voornamelijk te danken aan het feit dat het publiek zin had in een feestje. Lee gaf alles wat hij had, bedankt het publiek uitvoerig, predikte liefde en verdraagzaamheid. De man met de kleine Mustangbass bleef echter onverkort met een zuur gezicht de zaal inkijken. Het had zo veel mooier kunnen zijn dan het al was.
Zoals gezegd verdween Lee al na een klein uurtje van het toneel om daarna nog een keer terug te komen met ‘Honey Dove’ van het album ‘Problems’. Het werd het mooiste nummer van de veel te korte avond. De aftrap voor het nieuwe concertseizoen in de Nieuwe Nor in Heerlen is gegeven met een verschrikkelijk leuk optreden van Lee Fields & the Expressions. Dat er nog maar veel moois mag volgen.