Op het strand van Pariisin Kevat begon de dag met rustige muziek. Iedereen met een kater kon zo weer op krachten komen voor de laatste dag van Ruisrock.
Vandaag beloofde een dag te worden met wat meer melodieuzere en makkelijker te beluisteren muziek. Het is een goed gebruik van het festival om alle bewoners van Turku die boven de 70 zijn uit te nodigen.
Het is leuk om te zien dat rap af en toe ook melodieus kan zijn. De leden van Costee lieten dat zien.
Het begon te regenen voordat Sanni begon. Alle regenkleding moest tevoorschijn worden gehaald om een beetje droog te kunnen blijven. Ze nodigde het publiek uit om met haar mee te zingen, en met succes. Velen hadden er plezier in om met haar mee te zingen.
Voor het oudere Finse publiek stond J. Karjalainen op het podium. Met zijn zang en het bespelen van zijn harmonica kreeg hij veel waardering van het toegestroomde publiek. Het podium zag er huiselijk uit, dus iedereen voelde zich welkom.
Het aantal vrouwelijke artiesten werd opgeschroefd door Sigrid. Deze Noorse zangeres trad voor de tweede maal in Finland op en maakte contact met het publiek met haar aanstekelijk popmuziek.
Tijdens zijn nummer ‘No more Heartbreak’ nodigde Jori Sjøroos zijn publiek uit om met hem te knuffelen. Het was een speciale ervaring om naar zijn songs met rustige beat te luisteren. Het bracht een serene sfeer teweeg. Vesta (die gisteren ook al optrad) kwam ook op het podium en zong een liefdesballad met Sjøroos. Alweer een speciaal moment.
Terug naar de gitaren, drums en donkerdere stemmen. Apulatana rockte op het podium. ‘Eindelijk’, zullen sommige bezoekers hebben gedacht. Dit was de eerste wat hardere band, ondanks dat ze een ballet hadden meegenomen. Jong en oud(er) hadden een leuke tijd met hen.
Het nummer ‘Enjoy your life’ was de boodschap die Marina samen met haar dansers mee wilde geven. Een ander bekend nummer dat zij zong was; ‘I’m not a robot’. Het was een genot om haar live te horen en zien.
De band The Holy is een erg sterke live band. Ze weten het publiek als geen ander te bespelen met hun goed gearrangeerde nummers die in je hoofd blijven hangen.
Het was jammer dat er twee acts tegelijkertijd stonden geprogrammeerd op twee verschillende hoofdpodia. Dat betekende dat je moest kiezen. In mijn geval werd dat Mo. Dit bleek een goede keus te zijn. Ze begon bijna midden tussen haar fans, die alles opnamen met hun telefoons. Haar muziek bracht een goede energie met zich mee . Mo leek zichzelf prima te vermaken terwijl ze in het rond danste zonder dat dit uitwerking had op haar zangkunsten. Ze zong het 7 jaar oude ‘Pelgrim’ dat volgens haar een heel oud nummer was. Het klonk veel trager dan de nummers die ze nu schrijft. Tijdens haar optreden kwam er een hele grote boot voorbij, dit was een vreemde gewaarwording.
De Latijns-Amerikaanse klanken van J. Balvin zorgden voor een feestje . Met dansende poppen en tropische klanken bleef dit feestje goed op gang. Iedereen was aan het dansen.
De Australische zanger Troye Sivan trok het jonge publiek aan. Hij vertelde dat iedereen zichzelf moest zijn en dat we elkaar moeten ondersteunen. Het nummer ‘There for you’ ging daarover.
De laatste dag van Ruisrock werd jammer genoeg een deceptie. Het optreden van Travis Scott ging niet door. Hij zou vervangen worden door Migos, maar hij kwam vast te zitten in Frankfurt door een kapot vliegtuig. Hierdoor kwam het festival niet tot een goed einde. Veel mensen hadden in de regen op de sluitingsact gewacht, en de organisatie deelde pas heel laat mee dat het concert niet door ging.
Jammer dat het festival op deze manier moest eindigen. Als dit laatste niet gebeurd was dan was de 50ste editie van Ruisrock een groot succes geweest. Er was een grote verscheidenheid aan artiesten, de kwaliteit van de acts was goed, en het weer was veel beter dan voorspeld. Alleen op zondag viel er een klein beetje regen. Er was minder rock en meer feest dan voorgaande edities. Op naar de 100.
Foto’s (c) Hans Kreutzer
