Bruce Springsteen behoeft geen nadere toelichting. Op 14 juni komt zijn nieuwe album ‘Western stars’ uit. Dit is precies 35 jaar na het uitkomen van zijn 7e album ‘Born in the USA’, zijn meest succesvolle album, commercieel gezien. Hiervan verschenen 7 van de 12 liedjes op single. Vijftien weken was het album in Nederland de best verkopende plaat, met twee nummer één-hits: ‘Dancing in the dark’ en ‘I’m on fire’. Tributeband ‘The Bruceband’ viert dit jaar het 35-jarig bestaan van dit album. Dit doen zij door alle grote hits te spelen, en dat al ruim 15 jaar. Zij staan bekend in bijna geheel Europa als Europe’s no.1 Springsteen Tributeband!
Op 3 mei trad The Bruceband op in de Hilversumse Vorstin. Zanger Robert Philippi begroette enkele mensen, voor hem duidelijk bekenden,voor de aanvang van het concert. Opvallend waren al zijn uiterlijke gelijkenissen met Bruce Springsteen: postuur, gezicht. Om 21.00 uur precies lichtte het podium op met als achtergrond een levensgrote Amerikaanse vlag. ‘Born in the USA’ en ‘Cover me’ openden en gingen naadloos in elkaar over. Schitterende opening, het publiek deed direct enthousiast mee. Dat Robert Philippi niet alleen qua uiterlijk op The Boss leek, maar ook qua stemgeluid, bleek snel. Hij had hetzelfde rauwe randje in zijn stem. Met zijn Fender-gitaar een goede vertoning op het podium. ‘I’m on fire’ werd prachtig ingetogen gezongen, maar de bekende armgebaren, die Bruce ook gebruikt, werden ons niet onthouden. Dit maakte dat zowel met ogen dicht als ogen open dit een ware Springsteen tribute was.
De liedjes volgden elkaar in een vlot tempo op. Veelvuldig werd er geroepen:”one, two, three, four…” en hup….’No Surrender’, ‘Bobby Jean ‘en ‘i’m going down ‘volgden. Er was veel interactie tussen de bandleden en zeker ook met het publiek. De vrouwen die vooraan stonden kregen regelmatig een hand of schouderklopje, de mannen kregen een boks. Een glas bier dat op het randje van het podium werd gezet, gaf de zanger al zingend terug. Het enthousiasme was voelbaar in de zaal en podium. Het werd een waar feestje, iedereen had er zin in. Er werd volop gedanst tijdens ‘Glory days’, met als verrassend einde: de 3 gitaristen draaiden om met de ruggen naar de zaal en wiebelden met hun billen. De sfeer zat er goed in, toen ‘Dancing in the dark’ volgde. Niemand stond meer stil. Het loopje langs en kijken in het publiek zat er ook in, maar geen uitgestoken hand.
Dat zanger en gitarist Robert Philippi een hoofdrol had, sprak voor zich. Maar de band had zeker geen ondergeschikte rol: zij waren grandioos. Gitarist Chris Lelieveld kon zo uit de originele E-Streetband zijn gestapt. Wat een geweldige uitstraling en mooie solo’s. De derde gitarist, Dr.K, speelde net zo makkelijk: saxofoon, dwarsfluit, mandoline en percussie.Richard Oude Vrielink op basgitaar, Michael van Werven op drums en Marcel Wensink toetsen. Speciale vermelding voor de nieuweling in de band: de 19- jarige Stan Jansen op piano. . Al met al een goed op elkaar ingespeelde band. Echte topmuzikanten met veel positieve energie!
Een pauze was er niet: er werd meer dan 3 uur lang achter elkaar gespeeld.’My Hometown’ en ‘The River’ waren erg gevoelig neergezet. Robert bleek prima uit de voeten te kunnen met de mondharmonica. Bijna alle nummers bleken ware meezingers. “Tramps like us….we were….Born to run”. In ‘Because the night’ gaf Gitarist Chris een schitterend solo weg. Tijdens ‘The promised land’ zagen we het bekende loopje van The Boss terug in Robert. Mensen schreven verzoeknummers op karton en legden dit op het podium. Onder luid gejuich pakte Robert het op en enkele nummers volgden. Op nummers als: ‘Hungry heart ‘en ‘Pay me my money down’ hadden de mensen duidelijk gehoopt en er werd flink meegedaan. De meezingers deden het goed, vooral als er ook gedanst kon worden. De band merkte dit en zette spontaan ‘Twist and shout’ in.Wat een feest! Na 32 nummers werd er afgesloten ‘Drive all night’. Na ruim 3 uur optreden in hoog tempo, kon de band nog wel de hele nacht doorgaan. Maar het einde van een wervelend optreden was daar nu toch.
Foto’s (c) Janine Postma
