Wende’s carriere lijkt op een intense muzikale zoektocht, via de platen van Kate Bush op het Christelijk Lyceum in Zeist, de Kleinkunst Academie, de Franse chansons van haar debuut album, naar de mix van pop, dance en blues in de meer recente jaren, samenwerkingen met klassieke orkesten én rappers als Typhoon. In haar meest recente programma Mens combineert Wende underground electronica met intieme Nederlandstalige teksten die meanderen tussen rap en chanson. Het programma begon als een theatertour in 2017, werd muzikaal uitgebouwd met het album ‘MENS’ en mondde uit in een tour langs de Nederlandse clubpodia. In april 2019 doet ‘MENS’ de Udense Pul aan.
Ver voor aanvangstijd stond er al een lange rij voor de ingang van de Udense muziektempel. Een groot deel van de concertgangers wekte de indruk vaker een theaterzaal dan een poppodium van binnen te zien. Gedisciplineerd schuifelde iedereen dan ook naar binnen.
Aan beide zijden van het podium van de Pul stonden imposante batterijen keyboards, synthesizers en percussie instrumenten opgesteld. Centraal achter op het podium stond een vleugel, vooraan Wende’s microfoon. Klokslag half 9 betraden muzikanten Yan en Ludowic het podium. Er volgde een intro vol duistere soundscapes. Wende kwam op in een wijd geel pak. Opener ‘Deze Gin’ zette de toon voor de avond, grommende, schurende en stuwende elektronica begeleidden Wende’s poëtische mengeling van zang en rap. ‘De Wereld Beweegt’ opende met snoeiharde beats en theatrale beelden achter op het podium, in de break werd het helemaal stil in de Pul, alleen het geruis van de luchtverversing doorbrak de stilte waarna ‘De Wereld Beweegt’ weer aanzwol tot orkaankracht. Het fragment uit Edith Piaf’s ‘La Vie en Rose’ vormde bijna een lieflijk intermezzo.
In het gejaagde ‘Wat Is Mijn Plan Vandaag?’ hadden de schurende beats weer de overhand. Wende’s teksten waren pure poëzie, zowel de betekenis, de klank en het ritme van de woorden vormden één geheel en riepen beelden en verhalen op. ‘Schone Handen’ en ‘Voor Alles’ schetsten beelden van angst en onbehagen. ‘Vrij Me’ met de prachtige tekst van Dimitri Verhulst verbeeldde liefde en onzekerheid in een teder lied waarin piano en xylofoon de boventoon voerden. Jacques Brel werd naar de 21e eeuw gekatapulteerd met een door grommende elektronica begeleide strijdbare interpretatie van ‘Au Suivant’. In ‘Alles Gaat Kapot’ nam Wende een gitaar ter hand, haar riffs vormden de kale basis voor een intens, bijna wanhopig verhaal dat uitmondde in bijna apocalyptische bombast. Het contrast met het intieme liefdeslied ‘Blijf’ kon bijna niet groter, en daar was Edith Piaf weer, nu uit een klein lullig speeldoosje tijdens het uittro. Tijdens het alternatieve volkslied ‘Mens Durf Te Leven’ zagen we een sprankelende Wende, zeker in de samenzang met de volle Pul. Tijdens ‘Heb Ik Dat Nodig’ en ‘Gebed’ kwam de Pul voorzichtig in beweging.
In de toegift deed Wende nog een beroep op de literaire kwaliteiten van Dimitri Verhulst in het ijzingwekkend mooie liefdeslied ‘Laat Mij Het Zijn’. De afsluiter van de avond was het ontroerende ‘Als De Liefde Niet Bestond’ van Toon Hermans. Na deze intense show liet Wende de Pul bijna naar adem happend achter. Tot nu toe een van de allerbeste optredens van 2019!
Foto’s (c) Stefanie Portegies
