Ondanks dat ze in 2018 het album ‘Woman of the World’ uitbracht, mogen we ‘Under Stars’ het laatste echte album van Amy MacDonald noemen. Ter promotie van dat album, uit 2017, en haar verzamelalbum uit 2018, stond de Schotse zangeres maandagavond in Tivoli Vredenburg in Utrecht.
Aanvangend met ‘Woman of the World’ van haar gelijknamige verzamelalbum uit 2018 begon maandagavond een concert waarbij de fans minder lang hoefden te wachten dan bij het eerste optreden in Nederland, op Pinkpop 2008. Vanwege een vertraging ving het concert destijds dik een uur te laat aan en had de zangeres slechts tijd voor een handje vol nummers. Nu, 18 Nederlandse concerten later, had ze alle tijd voor het publiek in Tivoli Vredenburg. In 2017 stond MacDonald ook al in de Utrechtse zaal, en ook dit maal verzuimde ze niet.
In Tivoli was Amy openhartig over haar privéleven, vertelde ze anekdotes en beantwoorde ze zo nu en dan een vraag uit het publiek. MacDonald voelde zich op haar gemak in Utrecht, wellicht wat meer op haar gemak dan het publiek zich voelde, aangezien het Nederlandse publiek te tam op haar overkwam.
Veel nummers van haar laatste album ‘Under Stars’ zogezegd, alsmede verschillende hits die zijn verzameld op ‘Woman of the World’. Noem het een beetje het beste van twee werelden; een slimme zet van de zangeres. Het leek een beetje de redding van de avond, aangezien het verder een beetje afgekauwd was. Haar band werd voor de tour uitgebreid met een violist en cellist. Niet echt het strijkkwartet wat vooraf werd beloofd, maar ach: het was een keer wat anders.
Met hits als ‘Mr. Rock and Roll’, ‘Spark’, ‘Don’t Tell Me That It’s Over’ en natuurlijk haar doorbraak ‘This Is the Life’ gaf ze het publiek waarvoor het kwam. Degelijke nummers, klein of akoestisch gespeeld, met de lieflijke zuivere stem van MacDonald. Vernieuwend? Niet echt, want met een akoestische tour en eenvoudige aanvulling van wat strijkers had je toch iets meer kunnen maken. MacDonald leek zich er gemakkelijkvan af te maken, maar gezien de enthousiaste reactie van het publiek achteraf, kunnen we toch spreken van een gewaagd eenvoudig, maar ijzersterk concert.
Foto’s (c) Emily Parry