De in Georgia geboren Lizz Wright heeft tot nu toe zes albums uitgebracht. Het nieuwste, ‘Grace’, gaat over haar geboorteplaats Hahira en gaat over roots en de tradities in een verhaal die vanuit het diepste uit het hart bezongen worden.
Lizz Wright behoort tot de zangeressen die voortbouwen op de traditie van Ella Fitzgerald en Billie Holiday en Nina Simone. Aangezien ze een domineesdochter is, kreeg men al snel in de gaten dat Lizz talent had voor zang. Ze ging in kerkkoren zingen en zo leerde ze dat je enkel met de kracht van je stem mensen verhalen kon overbrengen en zeer zeker mensen kunt laten luisteren naar de boodschap. Dit is de kracht van Lizz Wright. Ze groeide uit tot Diva van de Amerikaanse jazz en gospelzang. Met haar diepe, warme soulgospelstem heeft zij wereldwijd de harten van publiek veroverd. Met het door producer Joe Henry opgenomen nieuwe ‘Grace’ laat Lizz Wright maar weer eens zien wat voor een aparte, diepe stem ze heeft.
Met het album ‘Grace’ laat ze ook zien waar ze vandaan komt: het diepe zuiden van Amerika. Waar de blues en de Gospel bij mensen in het bloed zit. Kranten zoals de New York Times schreven dan ook lovend over deze prachtige zangeres. Ze kreeg daarbij de ‘Album of the Year Award’.
Je merkt aan Lizz Wright dat deze zangeres van alle markten thuis is. Alle stijlen van muziek zoals jazz, blues, soul, gospel en pop zijn terug te vinden in haar muziek. Wright laat de mensen horen hoe de levendigheid van haar muziek alles overstijgt. Dat muziek een boodschap heeft. Wanneer men dit omzet naar gevoel en kwetsbaarheid, is volgens mij het doel bereikt dat zij probeert over te brengen. Dit voel je ook aan in alle songs en Lizz Wright laat meteen horen welke vocale kwaliteiten dat ze in huis heeft.
De dag voor haar optreden in Maastricht heeft zij in Paradiso gestaan. De tour van Lizz Wright is gestart in Londen in de Queen Elizabeth Hall in Soutbank Center op 8 maart 2019. Ze trekt door heel Europa, Noorwegen, Zweden, Ierland, Duitsland, Spanje, enzovoorts. Dit geeft nog maar eens aan hoe bijzonder deze zangeres is met haar vocale kwaliteit.
Het mooie Theater aan het Vrijthof in Maastricht had een geweldige zangeres binnengehaald. Er waren maar liefst bijna 600 mensen gekomen die nieuwsgierig waren naar deze topper op jazzgebied.
Na een instrumentaal intro van 5 minuten door de bandleden kwam Lizz Wright, het Amerikaanse Jazz- en Gospelicoon, het podium op in een lang blauw gewaad met vlindermouwen. Er kwam een grootheid in bescheidenheid op het podium. Toen ze begon te zingen was de hele zaal muisstil. De klank die uit Lizz d’r strot kwam doorboorde ieder gevoel tot in de kern. Deze vrouw met een kort afrokapsel en geweldige stem liet de gasten voelen en zien waar zij voor gekomen waren.
Ze opende met het nummer ‘Walk on Me’ uit 2003, een geweldig gevoelig nummer, waardoor meteen de toon was gezet. Daarna kwam ‘Barley’. Net zo gevoelig en intens. Lizz vertelde dat ze door dit nummer innerlijke kracht kreeg. Er werd ook nog een verrassing gepresenteerd tussendoor. Een oudere heer was jarig, hij was 80 jaar geworden en er werd geregeld dat hij op het podium achter een vleugel mocht meespelen met de band. Deze meneer kon heel goed piano spelen en kreeg als bedankje een knuffel van Lizz Wright en een mooie bos bloemen.
Deze zangeres bedankte vele malen haar eigen band Ze vertelde: ‘Ik behandel ze als sterren. Ze zijn heel bijzonder voor mij’. Wat ook opviel is dat ieder bandlid zijn eigen ruimte kreeg binnen de band. Er werden dan ook vele solo’s gespeeld, die echt top waren. Bijzonder was dat de drummer Ivan Edwards een hele vette solo speelde. Bobby Spark liet het door de Hammond song van Lizz lijken of het publiek in een gospelkerk aanwezig was.
Ben Zwerin, de basgitarist, had ook een solo en de hele zaal werd stil. Verder was er nog gitarist Chris Bruce. Fenomenaal. Alle artiesten vulden elkaar perfect aan. Waardoor Lizz Wright dan ook heel trots op deze bandleden was.
Ze trok door het Jazzy en gospelachtige zuiden met haar stem waar ze opgroeide. Dat komt misschien nog het best tot uitdrukking in de song ‘Southern Nights’. Ze vertolkte dit fenomenaal tot in de perfectie. In het ontroerende ‘Seems I’m Never Tired Loving You’ (bekend gemaakt door Nina Simone) hoorden we dan weer een vage echo van de manier waarop Paul Simon van ‘Bridges Of Troubled Water’ telkens weer zo’n gebeurtenis maakt. De inbreng van Henry was aanzienlijk. ‘What Would I Do Without You’ (een ode aan haar southern roots zonder te raken aan Ray Charles kon natuurlijk niet) klonk door tot in je ziel. Een geweldige vertolking van gospel die laat zien hoe je een verhaal vertelt in de muziek. Lizz liet hierbij horen waar zij zo goed in is. Bluesy gitaren in ‘Singing In My Soul’, een nummer dat de flexibiliteit van haar stem goed weergaf.
Wat ‘Grace’ zo goed maakt zijn de uitstekende songkeuzes. Soul, jazz en gospel die je raakt van Henry & Wright, maar ook de uitvoering is helemaal goed. Professionele muzikanten en een zangeres die die songs eer aandoen. Wat meer kan je als gast en muziekliefhebber wensen? Deze dame weet hoe je mensen raakt vanuit haar gevoel overbrengen naar je hart.
Daarop volgde de Dylan-cover ‘Every Grain Of Sand’, maar er zijn er maar weinig die deze song écht kunnen zingen zoals Lizz Wright. Een song over de reis van je leven, van wat je allemaal meemaakt als mens, diepte- en hoogtepunten, geweld, eenzaamheid en balans in het leven te vinden. Bob Dylan is de songwriter van dit geweldige nummer met een boodschap. Aanrader om te luisteren.
Toen Lizz ‘Old man’ zong, een cover van Neil Young, werd het publiek muisstil. Het was waanzinnig hoe goed Lizz dit zong. Het publiek applaudisseerde enthousiast voor dit super optreden in Maastricht. Iedereen had genoten, en zal zeker aan hun vrienden en kennissen vertellen wat ze deze avond hebben gezien en gehoord. Maastricht heeft weer gescoord op Jazzgebied in deze prachtige locatie.
Foto’s: © Patrick Strouken / Maxazine