Douwe Bob, bekend van de nummers ‘Slow Down’, ‘Shine’, ‘I Do’ en ‘How Lucky We Are’, won het programma De Beste Singer/Songwriter van Nederland en werd elfde in de finale van Eurovisie Songfestival in Stockholm. Hij werd in 2018 coach bij The Voice Kids en verving daarbij Anouk. 2018 is ook het jaar dat het album ‘The Shape I’m In’ uitgebracht werd. Dat album album liet hij woensdagavond horen in een uitverkochte Groene Engel.
Matthew Crosby
Het voorprogramma werd verzorgd door internationaal talent Matthew Crosby, beter bekend als lid van The Common Linnets. Douwe Bob en Matthew Crosby zijn allebei een liefhebber van het country/americana genre. Crosby stond deze avond alleen op het podium om zijn eigen nummers te laten horen.
Matthew kwam het podium opgelopen, met de pianiste en de gitarist van Douwe Bob. Hij is zelf een ingetogen persoon, die niet te veel wil opvallen en de pianiste vroeg of wij allemaal een stuk naar voren wilde komen. De zaal was nog niet helemaal gevuld met concertgangers en het begin was ook erg luidruchtig, waardoor je je nauwelijks in de zang kon verdiepen. ‘I Just Want You’ was een nummer dat hij met veel gevoel speelde. Zijn interactie met het publiek was matig, waarbij er vrij veel gekakeld werd. ‘Holding On’ werd gespeeld met een glimach op zijn gezicht. Het trio is erg instrumentaal en perfect op elkaar afgestemd. Het was echt Nashville (waar Matthew Crosby vandaan komt) dat even naar Oss werd gehaald.
Crosby schreef het nummer ‘Easy Baby’ samen met Jake Etheridge, bekend van The Common Linnets. Het refrein van het nummer heeft een sexy charisma wat erg goed afgestemd is met het verhaal achter het nummer. Je zag het publiek ook langzaam op het nummer meebewegen. Het laatste nummer was ‘Hotel Piano’ dat op zijn nieuwe EP staat, die aanstaande vrijdag uitkomt. Dit speelde hij alsof hij op een groter podium hoort. Het nummer heeft de perfecte melodie voor de hitlijsten. Dit nummer heeft eindelijk geen zachtheid maar werd wat rauwer opgevoerd, waardoor het publiek gingdansen. Dit is een internationale ster die nog niet heel erg bekend is maar wel een artiest is in hart en nieren. Hij vermaakte zichzelf erg goed op het podium en was zelf ook blij dat hij op het podium mocht staan in Oss.
Douwe Bob
‘Are You Ready For Douwe Bob’ stond er op de kleine schermpjes. Het intro liep zachtjes over in het nummer ‘Shine’ en het publiek vermaakte zich tijdens het nummer. Douwe Bob begon het nummer vocaal goed. Wel een beetje kil maar dat kon ook aan de audio liggen. De 6-koppige band was instrumentaal goed, wat eruit zag als een vriendschappelijke band. ‘Let You Go’ was een nummer waarbij veel synthesizers aan bod kwamen. De uithaal in dit nummer was precies goed afgestemd met het nummer. Douwe stond nonchalant op het podium, zijn toetsenist steelde tijdens dit nummer de show.
In ‘I’ll Be Here’ hoorde je zijn country roots naar boven komen want tijdens deze show wasde country niet veel meer te ontdekken. Het is een gevoelig nummer. ‘Fighting For’ was het een uptempo nummer waar veel gebruik gemaakt werd van visuele media en veel licht. De drums waren tijdens dit nummer vrij veel aanwezig. Douwe Bob zong met zijn hart tijdens dit nummer, maar stond vrij stijfjes op het podium. Dit was een van de hoogtepunten van de avond als het gaat om visueel gebruik van licht en apparatuur.
De band verliet het podium en Douwe stond er nu even helemaal alleen voor. Hij vroeg aan het publiek om hun mond te houden. Een vrouw vroeg Douwe Bob onbeschoft nog een aantal dingen maar stopte daarna. Voorlopig dan. Douwe gaf aan “Doe de lichten maar uit” en begon met het nummer ‘I Do’ op piano. Het publiek greep elkaar vast en zong met het nummer mee. Het publiek was verder ook vrij stil maar toen het nummer eindigde, begon de eerder genoemde vrouw weer een aantal dingen te roepen naar Douwe Bob. Hij vroeg aan haar of ze wilde blijven, maar de dame in kwestie praatte gewoon heerlijk verder, waarna Douwe eiste dat ze de zaal zou verlaten. Uiteindelijk is ze de zaal uitgezet door de beveiliging. Douwe speelde uiteindelijk een cover van Skeeter Davis. Het was de eerste keer dat hij het nummer op gitaar speelde voor een groot publiek. Hij vergat een stukje van de tekst maar dat was bijna niet op te merken.
‘Queen Of Heart’ was een dansbaar nummertje, waarbij Douwe dan ook bij vroeg om te dansen. Het is een vrolijk nummer waarbij hij een glimlach op zijn gezicht had. De setting was klein maar daarentegen gebruikten ze een groot geluidsbereik alsof het helemaal geen klein zaaltje was waar ze speelden. Dit soort shows zouden het echter ook uitstekend doen in grote zalen. Douwe Bob en zijn band verlieten het podium, maar niet voor lang. Hij kwam weer terug op het podium om een akoestische vertolking van het nummer ‘Slow Down’ te brengen, wat iedereen meezong natuurlijk. Hier zag je weer dat het publiek weer aan het genieten was en dat Douwe Bob wel het zingende publiek nodig had tijdens het refrein om het nummer compleet te maken. Toen wist hij niet meer welk nummer ze zouden zingen en vroeg hij het aan de technici. Het nummer ‘How Lucky We Are’ was een vrolijk liedje waarbij hij de zaal aan het dansen kreeg. Zijn stemgeluid was mooi vol wat in het begin niet zo het geval was.
Hij voegde daar nog een dansbaar nummer aan toe, namelijk ‘Pass It On’. Het begon vrij triest maar na de drop werden er wat meer instrumenten aan toegevoegd. Het was daarna wel heerlijk dansbaar, tussendoor kwam het voorstel rondje wat eerder leek op vrienden elkaar voorstellen. Het nummer ging verder met het ‘Queen Of Heart’/’Pass It On’, want het concert moest een beetje met liefde worden afgesloten.
Dit concert was echt een voorbeeld van hoe het moet; het speelde zicf af in een klein zaaltje waar 600 man in kan maar het voelde alsof je een groot concert meemaaket.Dat kwam ook zeker door de bandopstelling en het geluid dat hij meebracht. Visueel was de avond erg sterk, iets wat je zeker niet verwacht tijdens een club tour. Douwe is niet een dertien in een dozijn artiest, wat het concert ook uniek maakte. Vrijwel alles kwam aan bod, van country tot pop, van emoties naar dansbare nummers. Al met al een topavond.
Foto’s (c) Stefanie Portegies
