Transformerclub is een concept van de Muziekgieterij in Maastricht op de maandagavond waarin jonge opkomende veelbelovende bands zich kunnen profileren. Dat er niet zomaar de eerste de beste bands voor dit concept worden uitgenodigd, spreekt wel uit de performance die afgelopen maandagavond 5 november op het programma stond:
Het was namelijk de beurt aan de 5-koppige Belgische, uit Antwerpen afkomstige, postpunkband Lagüna. Lagüna behaalde eerder de finale in de beste rockrally van België, Humo’s rockrally, en ze waren de winnaars van ‘De Beloften’2017’. Een uurtje voordat de band zijn opwachting maakte op het grote podium van de Muziekgieterij had Maxazine die avond een interview met zanger Niels Elsermans, gitarist Xavier De Clercq, drummer Alfredo Bravo, bassiste/ backingvocals Naomi Bentijn en haar broer Mauro Bentijn: gitaar.
Lagüna
De band, die net een jaar bestaat en onlangs hun eerste EP uitbracht stond in de vooravond van hun eerste optreden in Maastricht. Een verwachte vraag was dan ook of de zenuwen al parten begonnen te spelen het laatste uur zo voor de gig, maar Mauro gaf aan dat dat mede door de open en gezellige sfeer die er heerste in de Muziekgieterij eigenlijk wel meeviel. Ook de soundcheck was heel goed gegaan, maar daar hadden ze ooit over gehoord dat dat vaak juist een slecht teken is, waar ze natuurlijk niet op hoopten.
Voor Lagüna zou dit ook meteen het vijfde optreden zijn van de releasetour van hun eerste mini EP. Twee weken geleden speelde de band nog in Rotown, locatie Worm in Rotterdam tijdens het festival ‘Left Of The Dial’ wat volgens Elsermans ook erg leuk was geweest om te doen.
Muziekgieterij Maastricht
De verwachtingen van Mauro voor deze komende avond in de Maastrichtse Muziekgieterij waren hoog: “Ik hoop op een leuke zaal, een leuke show en hopelijk is er wat volk aanwezig. De entourage op de stage en in de zaal vond ik wel echt super pro en de mensen van het licht kwamen zelfs overleggen met ons. Het is hier echt heel professioneel, dus we kunnen hier echt in de best mogelijke omstandigheden muziek maken. We dachten dat we in de officezaal moesten spelen, maar deze is bezet en hierdoor mogen we gebruik maken van de grote zaal, dus we hebben toch wel wat schrik”.
Over het project Lagüna vertelt Mauro: “We bestaan nu een jaar en we hebben allemaal ervaring als muzikant, maar niet perse met zijn vijven. Hiervoor hebben we wel al met elkaar gespeeld in andere bezettingen, dus we kenden elkaar wel al allemaal, maar nu is dat samen gekomen door de geboorte van deze band en dat klinkt heel goed. Het was eigenlijk al meteen bij de eerste repetitie dat we voelden van: dit zit goed. Met de optredens is dat eigenlijk alleen maar beter geworden en hopelijk wordt dat alleen maar nóg beter”.
Naamswitch
Drie bandleden speelden al samen in de band Melting Time, die in totaal vier jaar bestond. Qua genre, geluid en zang klonk dit nagenoeg hetzelfde als Lagüna. Waarom er dan toch een band- of naamswitch was, daar antwoordt Naomi op : “Ja, Melting Time is gelijkwaardig, maar voor ons bandleden toch weer heel anders als zijnde muzikanten. Voor ons klinkt deze tegenwoordige muziek volwassener, natuurlijk omdat wij zelf ook volwassen zijn geworden”.
Mauro ging verder: “Ik denk dat voor ons het grootste verschil was dat we vroeger minder nadachten over dingen en dat er nu op voorhand wel wordt nagedacht, maar wat betreft het genre is dat eigenlijk een heel natuurlijk verloop. Het was meer dat Niels, Naomi en ik de nummers schreven op voorhand en dat we erachter kwamen dat we er toch nog muzikanten bij moesten halen en toen waren Alfredo en Xavier de personen die het plaatje compleet konden maken. Ik ben er heel blij mee dat het zo gegaan is en dat wij nu met ons vijven dit project kunnen bewerkstelligen”. De Clercq gaat verder: “Ik denk dat dat wel het voornaamste verschil is tussen Lagüna en Melting Time; dat iedereen een andere achtergrond heeft en het feit dat wij er zijn bijgekomen wel invloed heeft op de muziek, door onze persoonlijke smaken, die een stempel zetten in de nieuwe muziek die we met ons vijven maken. Ik denk globaal genomen dat het iets poppiër is geworden, iets toegankelijker, meer song”.
Joy Division
In België hoorde het publiek meteen invloeden van Joy Division. Hierover vertelt De Clercq dat de band hier niet echt zo hard over nadenkt. Naomi voegt toe: “Ik denk dat we de invloeden van Joy Division en dergelijke er wel bijhalen, maar dat is allemaal energetisch en puur of zo, gevoelsmatig. Maar tijdens een repetitie gebeuren er dingen: ik denk ieder van ons heeft een stijl, een manier van denken en spelen ontwikkeld in die voorbije jaren en dat vind ik tof dat dat bijdraagt aan dit project. We zetten een kader uit en gevoelsmatig werkt iedereen in een bepaalde richting . Dat gebeurt heel natuurlijk”. Mauro gaat verder: “Het is ook niet een soort van hiërarchie of democratie, er is niet een vaste vorm die werkt: Soms zijn er discussies en soms staat iedereen ineens met de neus in dezelfde richting. Dat maakt het zo spannend dat elke keer als er iets nieuws ontstaat we een nieuwe manier moeten vinden om het tot een song te maken en dat die verschillende songs ook een eigen karakter krijgen. Dat is wat ons óns maakt”.
EP
De band zit niet stil en naast de vier nummers van de EP is de band druk bezig nieuw werk te maken en repeteert hiervoor bijna wekelijks. Tijdens de soundcheck eerder die avond speelden ze nog hun nieuwste nummer. Maar Mauro geeft aan, dat ze vanavond liever op safe spelen en vooral de vier nummers spelen waarin ze goed op elkaar zijn ingespeeld. “Ook denken we wel na bij de opbouw van de set, dat daar een verloop in moet zitten en de soundcheck is dan een juist moment om eens wat dingen uit te proberen, maar we willen ook zeker zijn dat we in dezelfde soort zone, vibe blijven en hopelijk voelt het publiek dat ook zo aan vanaf de eerste tot aan de laatste noot van ons optreden.
Dat de EP geen naam heeft, heeft de reden volgens Mauro dat de muziek voor zich sprak, “Daarom zijn we gegaan voor een complete set nummers die bij elkaar passen en die alle facetten van ons tonen. Voor ons was het niet logisch of een manier om een concert hiernaar te benoemen of de EP een titel te geven. Vaak wordt een EP naar het beste nummer benoemd, maar voor ons was dat niet complementair”.
Transformerconcept
Genoeg gevraagd, tijd voor actie! Want na het vooraf beluisteren van de muziek en dit gesprek, waren we wel erg benieuwd geworden naar het concert dat deze vijf jonge gasten ons ging voorschotelen! En dat viel niet tegen. Integendeel! Wat een kracht en performance! Meer hierover zal Maxazine aan het eind van dit jaar verslag geven middels een samenvattende recensie over het gehele Transformerconsept van poptempel de Muziekgieterij in Maastricht.
Maar wij zeggen: wacht niet op die recensie, maar check de website of Facebook voor de data van de transformermaandagen met niet zomaar bands, maar bands waarvan je hoogstwaarschijnlijk ooit zult uitroepen: “Hé deze bekende band zag ik ooit voor het eerst in de Muziekgieterij!”
Foto’s (c) Anita Martin, Anna Pilea Fotografie
