Als op zaterdag So What’s Next in de namiddag het hoofdprogramma van het driedaagse festival begint in het Muziekgebouw Eindhoven, sijpelt langzaam het schokkende nieuws binnen over het plotselinge overlijden van meestertrompettist Roy Hargrove. Net als So What’s Next? zocht Hargrove de randen op in de jazz. Weliswaar stond hij met een been stevig in de traditie, hij was niet vies van soul, blues en latin. Ook funk en hiphop waren Hargrove niet vreemd, genres die hij succesvol verwerkte in zijn groepsproject The RH Factor. Een collectief dat niet had misstaan op So What’s Next? waar ook tijdens de zesde editie een smaakvol programma werd voorgeschoteld met gevestigde acts en aanstormende talenten op het snijvlak van jazz en aanverwante stijlen.
Zo konden bezoekers op zaterdag genieten van het populaire uit Manchester afkomstige GoGo Penquin. Als podiumact niet zo bijzonder om naar te kijken, de hypnotiserende akoestische elektronica jazz van het trio daarentegen bleek echter zo ijzersterk dat je bij het sluiten van je ogen even helemaal van de wereld waande. Upcoming singer-songwriter en gitarist Oscar Jerome vertoonde met zijn relaxte stem gelijkenissen met Jack Johnson. Gecombineerd met de politiek getinte teksten keek ook Gil Scott-Heron over de schouder van de Londenaar mee. Zijn puntige gitaarspel leunde op een overheerlijke fusie van soul en funky hiphop grooves die herinnerde aan de hoogtijdagen van acid jazz uit de eind jaren 80 en begin jaren 90.
Stuwende afrobeats
Het Amsterdamse Jungle By Night liet er geen twijfel over bestaan een feestje te willen bouwen. Daar slaagde het achtkoppige gezelschap in met flink wat nieuw materiaal. Het duurde niet lang of de zaal danste mee op de door stuwende afrobeats gedreven muziek met elektronische invloeden. Sabrina Starke maakte indruk met de nieuwe liedjes van haar onlangs verschenen zesde album ‘Underneath The Surface’. De soulvolle stem van de Rotterdamse is nog steeds een opvallend en vooral indrukwekkend instrument dat niet ver afstaat van illustere grootheden als Nina Simone of Randy Crawford. Opnieuw bewees Starke haar klasse als een van de meest overtuigende zangeressen van Nederland, met ijzersterk songmateriaal dat live nog meer tot leven kwam.
Hoewel genesteld in de traditionele jazz bruiste er een zeer eigen klank door in het optreden van de Chileense tenorsaxofoniste Melissa Aldana. Deze winnares van de prestigieuze Thelonious Monk Competition verraste met technische hoogstandjes in lyrische composities die samen met haar drie man sterke groep alle aandacht trok in de intieme Meneer Fritszaal van het Muziekgebouw. Trompettist Marquis Hill ploegde zich aan het einde van de avond met een geslepen groep improvisatiekunstenaars uit Chicago door een landschap van wilderige ritmes dat bol stond van invloeden uit hip hop, blues en gospel. Hill gaf daarmee een doorkijk naar zijn aanstaande album ‘Modern Flows Vol. 2’.
Obama
Ook dit jaar besteedde So What’s Next? weer aandacht aan de sterren van morgen. Op zondag bestond het programma uit showcases die plaatsvonden op diverse locaties in de binnenstad. De aftrap was meteen raak met trompettist, componist en producer Josef Leimberg. Eerder werkte deze muzikant samen met Kandrick Lamar, Erykah Badu en Robin Thicke. Zijn debuutalbum ‘Astral Progressions’ uit 2016 is een parel vol spirituele jazz met funk, hip hop en rock invloeden. Die aanpak wist Leimberg met zijn uitstekende 5-koppige band overtuigend te vertalen naar een live setting. De Amerikaan sloot zijn set af met het spannende nummer ‘How Much A Dollar Costs’ van Kendrick Lamars veelgeprezen album ‘To Pimp A Butterfly’. Dit nummer, gecomponeerd door Leimberg, riep voormalig president Obama uit tot zijn favoriete song van 2015.
Avontuurlijk was ook het optreden van de veelzijdige Ben Lamar Gay. Zichzelf begeleidend op toetsen, trompet en pianica, vloog hij met zijn 3 muzikanten alle kanten op, variërend van avant-garde jazz, elektro tot Zuid-Amerikaanse ritmes. Dat leverde een onvoorspelbare maar fascinerende showcase op. Zonnig en melodieus waren de positieve klanken van Vernon Chatlein. De van oorsprong Curaçaose percussionist presenteerde materiaal dat volgend jaar verschijnt op zijn nieuwe album. Op fraaie en charmante wijze mengde Chatlein met zijn begeleidingstrio het traditionele Curaçaose tambúritme met jazzpatronen dat resulteerde in een sympathiek en smaakvol muziekpalet.
Dynamiet
Rising star Nubya Garcia gooide na haar verpletterende debuut op het North Sea Jazz Festival afgelopen zomer opnieuw hoge ogen tijdens haar showcase op So What’s Next?. Garcia’s verfrissende stijl en krachtige sound met overduidelijke invloeden van John Coltrane en Sonny Rollins dwong alom respect af. De Londense bivakkeerde op het kruispunt van progressieve jazz, dikke funk en reggae ritmes. Haar begeleidingstrio klonk als een stuk dynamiet waarin vooral drummer Femi Koleoso opviel met razend strakke slagpartijen. De verrassing van de dag kwam van Garcia’s Britse collega Poppy Ajudha. Deze 22-jarige zangeres greep meteen alle aandacht met haar stem die deed denken aan Erykah Badu en Amy Winehouse. De muzikale inkleding zat boordevol lome funkgrooves, aanstekelijke melodieën en subtiele elektronische invullingen. Dit zou volgend jaar weleens een veel geziene act kunnen worden.
Op So What’s Next? stonden dit jaar ook artiesten als Avishai Cohen, Benjamin Herman, SF Jazz Collective en Myrthe van de Weetering. Tevens was er een speciale openingsavond waarop de Britse zangeres Zara McFarlane samen met het 42-koppige Noordpool Orkest een ode bracht aan Joni Mitchell. So What’s Next? vond dit jaar voor de zesde keer plaats en maakte opnieuw indruk met een smaakvol crossover programma.
Foto’s (c) Eric van Nieuwland
