De kop van dit concertverslag komt misschien een beetje cryptisch over bij mensen die Luka Bloom, ook wel bekend onder zijn andere naam Barry Moore, nog niet kennen. Toch timmert deze Ierse singer-songwriter, met inmiddels meer dan twintig albums achter zijn naam, al vijfentwintig jaar aan de weg. In zijn liedjes zingt hij voornamelijk over liefde, sociale en maatschappelijke thema’s en dit doet hij op een unieke manier. Het bewijs hiervan levert de zanger af met zijn laatste album ‘Refuge’ waarin de zanger zijn toevlucht zoekt voor de bedreigingen, angsten en veranderingen in de wereld om hem heen. Woensdagavond verkreeg hij onderdak in de Nieuwe Nor in Heerlen waar hij net zoals in voorafgaande jaren graag gebruik van maakt als hij op doorreis is op het continent.
Het kenmerkende aan personen die een onderkomen zoeken of vinden is dat dit gepaard gaat met een bepaalde mate van geheimzinnigheid of onbekendheid. Dit was wellicht een verklaring waarom de zaal voor aanvang van het optreden voor de helft gevuld was. Onder de bezoekers natuurlijk de vaste fans die de zanger sinds zijn doorbraak in de jaren negentig zijn blijven volgen, maar ook nieuwsgierigen en gehoorliefhebbers van ver over de grens.
Het podium was voor deze gelegenheid omgetoverd tot een kleine sfeervolle woonkamer met twee fauteuils, een tapijt, bloemstukje, en een ouderwets tafellampje. Het heeft een nederige maar warme uitstraling. Een avond zonder al te veel poespas of schmuck werd verwacht. De zanger betrad dan ook zonder aankondiging of gedoe het podium en opende met ‘I am not at War with Anyone’. Het nummer is al eens eerder door de zanger opgenomen maar nu pas toegelaten tot het album. Als nabrander een cover van John Martyn genaamd ‘Love me With your Head and heart’ en het bekendere ‘Diamond Mountain’, welke goed werd meegezongen door een actief en gewillig publiek.
De zanger was goed bij stem, zong zoals we van hem gewend zijn zuiver en was goed te verstaan. Luka Bloom produceert met zijn gitaar een geluid waardoor het lijkt of er meer muzikanten aan het werk zijn. Dit geluid is onmiskenbaar aan hem verbonden en was woensdagavond ook weer duidelijk in de zaal met zijn perfecte akoestiek waar te nemen. Ook de zanger was met de akoestiek in zijn nopjes en liet dit ook met een bedankje aan het team van de Nieuwe Nor blijken. Uiterlijk was er wel wat aan de zanger veranderd. Zo oogde hij wat gezetter en leek hij steeds meer op zijn tien jaar oudere broer Christy Moore.
Er passeerden naast de bekende klassiekers uit de jaren negentig ‘Sunny Sailor Boy’, ‘You couldn’t have come at a better time’ en ‘Acoustic motorbike’, ook nummers van zijn nieuwe album de revue. Onder meer ‘In my secrets life’ en ‘City of Chicago’. Een cover van het bekende oud Amerikaanse folk-gospellied ‘Wayfaring Stranger’ is ook terug te vinden op het album ‘Refuge’ en werd live door Luka Bloom met een anekdote geïntroduceerd en knap gezongen. Het lied ‘Wayfaring Stranger’ verwoordde exact de context waarvoor het album ‘Refuge’ geschreven is.
I’m just a poor wayfaring stranger
A traveler through this world of woe
But there’s no sickness, toil nor danger
In that fair land to which I go
Luka Bloom bezorgde het publiek een perfecte avond waarbij hij, vergezeld van korte en soms lange verhalen, zijn overige nummers ten gehore bracht. Het balanceerde op de grens van een muzikaal optreden en kleinkunst theater. Het publiek genoot zichtbaar en de zanger serveerde op verzoek van het enthousiaste publiek nog twee nummers als toetje: ‘I’ll Walk Beside You’ en ‘Don’t Be Afraid of the Light That Shines Within You’.
Het optreden van woensdag in de Nieuwe Nor voelde voor het publiek als het lied ‘Wayfaring Stranger’. Als een deken, warm en veilig met een zanger die hen goedgezind was en die de ontvangen barmhartigheid terugbetaalde met een dijk van een optreden.
Foto’s (c) Perry Hermans
