Kayak deed Maastricht aan tijdens de tweede etappe van de ‘Seventeen’ tournee. Eerder in januari dit jaar al maakte de legendarische Nederlandse progrock band rond toetsenist Ton Scherpenzeel een kleine clubtour om het toen zojuist verschenen album ‘Seventeen’ te presenteren. ‘Seventeen’ is het eerste album, van het totaal vernieuwde Kayak. Ton Scherpenzeel heeft een volledig nieuwe live line-up opgesteld. Kayak bestaat nu, naast Scherpenzeel uit zanger Bart Schwertmann, gitarist Marcel Singhor, Kristoffer Gildenlow op basgitaar en Collin Leijenaar op drums. Fans en critici keken reikhalzend danwel handenwrijvend uit naar het nieuwe album in de nieuwe line up.
We zijn inmiddels bijna een jaar verder en het album scoort overal hoge ogen. Critici en het publiek lopen ermee weg. ‘Seventeen’ is hard op op weg om samen met ‘Phantom of the Night’ wellicht het meest populaire album van Kayak te worden. Dat het nieuwe album wereldwijd zo goed ontvangen wordt is terug te zien aan de tourlijst voor komend najaar. Kayak zal naast in Nederland ook live te zien zijn in Noorwegen, Zweden, Duitsland, Rusland en het Verenigd Koninkrijk. Kayak is dus terug van nooit weggeweest en beter dan ooit.
Dit gezegd hebbende viel de opkomst van het publiek in Maastricht ietwat tegen. Het verwende Limburgse publiek kon vanavond kiezen om in Maastricht naar Kayak te gaan of om in Heerlen naar progrock legende Fish te gaan kijken. Het leek erop dat een aantal mensen ervoor hadden gekozen naar Heerlen te gaan en Kayak dan later in het jaar in te halen bij een van de andere optredens die er nog in Nederland zijn. De show in Maastricht duurde in ieder geval totaal meer dan twee uur, dus de band had er duidelijk zin in.
De show die Kayak in Maastricht gaf was de show van een band die met veel plezier en kunde een enorm gevarieerd repertoire speelde. Veel voor de oude trouwe fans, en natuurlijk veel nieuw werk van ‘Seventeen’. Zo waren er mensen uit Belgie en uit Frankrijk overgekomen voor de band; Zeer trouwe fans. Zij spraken over dat er weinig tot niks aan publiciteit in Belgie en Frankrijk gemaakt wordt, anders was het nog veel meer publiek gekomen, aldus de internationale fans. Over het algemeen was de leeftijd 45 jaar en ouder.
De avond werd afgetikt met ‘Love of a Victim’, een classic die niet mag ontbreken. Gildenlow en Leijenaar leken wel met een soort van biologische bluetooth aan elkaar verbonden, zo strak legden zij de basis neer. Marcel Singor, voor velen nu de beste gitarist van de lage landen speelt geconcentreerd en scherp. Zijn vocale kwaliteiten zijn een mooie aanvulling in het palet van Kayak. De nieuwe frontman Bart Schwertmann dwingt respect af met zijn prachtige stem en gloedvolle interpretatie van de stukken die geschreven worden door de spil van Kayak, Ton Scherpenzeel, die alle muziek schrijft, vaak samen met zijn vrouw Irene. Scherpenzeel dirigeert vanachter zijn keyboards geconcentreerd en met precisie de band die de sceptici inmiddels de mond heeft gesnoerd. Kayak is herrezen en beter dan menig had durven hopen.
De prachtige setlist combineerde materiaal uit alle fases van het inmiddels 46 jarig bestaan van de band, maar het materiaal werd door de nieuwe line up met zoveel verve en inleving gebracht dat het allemaal even fris en actueel klinkt. Het prachtige ‘Ballad for a lost Friend’, oorspronkelijk daterend uit 1977 leek geschreven voor de stem van Schwertmann. Prachtig. Toen kwam het nieuwe album aan de beurt. Met achtereenvolgens ‘Somebody’, ‘La Pelegrina’ en ‘Falling’ liet de band zien ook live het hoge niveau van het album waar te kunnen maken.
Vergeleken bij de set die in januari bij de mini tour werd gespeeld, heeft Kayak nu een aantal extra’s aan de setlist toegevoegd. Zo werd een pareltje van het album ‘Royal Red Bouncer’ afgestoft en geserveerd. ‘Said no Word’ is ‘as prog as it gets’ en mag vanaf nu nooit meer ontbreken op de setlist. Hetzelfde geld voor het huzarenstuk ‘Cracks’ van het laatste album. Daarna liet Kayak zien ook ongemeen hard te kunnen rocken met ‘Feathers and Tar’, ook van ‘Seventeen’. Een meezinger van de bovenste plank. Het ging erin als koek, alsof iedereen het album al uit zijn hoofd kende.
Ze spraken niet alleen hun oude fans aan, maar met ‘Seventeen’ was ook duidelijk ruimte gevonden voor een nieuwe groep, veel jongere fans die het genre weten te waarderen. De band had tot de volgende ochtend kunnen en mogen spelen. Wat een geweldig goede band is dit nieuwe Kayak. Natuurlijk mochten classics en publieklievelingen ‘Ruthless Queen’ en in de encores ‘Starlight Dancer’ niet ontbreken. Het was een concert zoals dat alleen door Kayak gegeven kan worden. De band gaf haar visitekaartje af aan het publiek. We zijn nog lang niet van Kayak af, en dat is maar goed ook. Hollands prog glorie pur sang. Dit Kayak begint pas aan wat waarschijnlijk een zegetocht zal blijken te worden.
Foto’s (c) Patrick Strouken
