De meeste mensen kennen Kovacs vooral van haar grote bruine bontmuts, die ze in het begin van haar carrière standaard droeg tijdens haar optredens. De nu 28-jarige Eindhovense zangeres, voluit Sharon Kovacs, bracht in 2014 haar eerste single ‘My Love’ uit. In datzelfde jaar werd de jonge zangeres dan ook al meteen gevraagd om op grote festivals als North Sea Jazz en Lowlands op te treden en werd datzelfde jaar zelfs uitgeroepen tot ‘Beste Soul & Jazz Talent’. Haar volle donkere stem werd direct vergeleken met die van grote namen als Shirley Bassey en Amy Winehouse.
Na haar tweede single ‘Diggin’ bracht ze in 2015 haar eerste album ‘Shades of Black’ uit dat op nummer 1 in de Nederlandse albumlijst belandde. Met dit album deed ze verschillende internationale festivals aan. Alvorens ze haar tweede album in 2017 uitbracht, gebeurde er heel wat in het leven van Kovacs, waardoor ze even haar rust nam door een tijdje in Berlijn te gaan wonen. Hier besloot ze aan een album te gaan werken waarbij ze graag wilde afstappen van haar duistere muziek die kenmerkend was voor het eerste album. Oscar Holleman, haar ontdekker en een man van wie ze veel kennis en ervaring had opgedaan bij het produceren van haar eerste album, maar toch meer de duistere kant prefereerde om ook op dit album mee verder te gaan, verruilde ze voor een samenwerking met Liam Howe.
De wolfsmutsen konden na deze samenwerking ritueel verbrand worden, want naar eigen zeggen droeg ze deze in haar beginperiode hoofdzakelijk om haar onzekerheid te verbergen. Kovacs zegt dat ze, mede door toedoen van Howe, in de afgelopen tijd een stuk opener is geworden.
Het album met de naam ‘Cheap Smell’, heeft twee kanten. Aan de ene kant zingt ze moeilijke perioden waar ze de afgelopen twee jaar mee te kampen heeft gehad van zich af en aan de andere kant komen ook luchtigere dingen aan bod, zoals het dansbare nummer ‘It’s The Weekend’, waarin ze laat horen hoe ze het weekend relaxt met een jointje doorbrengt. Met dit album doet ze dit jaar 11 zalen aan met een gelijknamige tour, waarvan jongstleden 5 september in Utrecht de kick-off was. De kaartverkoop van de concerten liep hard en zo ook voor afgelopen zaterdagavond 15 september in de Muziekgieterij Maastricht, die stijf uitverkocht was!
In het voorprogramma kregen we de eveneens Eindhovense zangeres Ellenor Vora, die als supportact in het Nederlandse gedeelte van Kovacs’ tour staat, te horen. Vora bracht een paar weken geleden haar eerste album ‘All the Shards’ uit, waarop ze niet alleen vier zelfgeschreven nummers laat horen die ze in haar eentje heeft ingespeeld, maar waarvan ze zelfs de hoes van de ep zelf heeft ontworpen.
Hoewel Kovacs aangaf de duistere kant in haar nummers waarwel te hebben gezegd, was dit voorprogramma er juist weer een die het tegenovergestelde liet horen: hoewel Vora, bijgestaan door drie vrouwen en één mannelijk bandlid, een prachtig heldere stem heeft, wordt deze begeleid door donkere zwaarmoedige experimentele muziek. In de nummers uit ze haar emoties over een zware periode in haar leven.
Spannend was het wel voor de jonge meid om nu voor het eerst op het grote podia te staan. Alhoewel de zenuwen zichtbaar door haar lijf gierden, bleef haar stem onaangetast en prachtig helder. Op een relaxte manier wisselde ze van gitaar en met bibberende vingertjes verwisselde ze de plug. Bij de enige aankondiging wat ze deed, het benoemen van haar laatste nummer, kwam er ook voor de eerste keer een verlossende lach op haar gezicht. In dit laatste nummer, ‘Shards’, leek het of ze al haar emoties losliet en eindigde ze het nummer, terwijl de overige bandleden ondertussen langzaam het podium verlieten, met een paar ijzingwekkende hoge kreten, alsof de heks van Metuzalem was terug gekeerd.
Tijd voor de hoofdact die nu in vergelijking met het voorprogramma zéker een stuk minder duister zal zijn, precies wat Kovacs voor deze tour in gedachten had. De zangeres, begeleid door gitaar, basgitaar, drums, trompet en twee achtergrondzangeressen, begon haar performance met het nummer ‘I Better Run’ (faster than a bullet from a gun). Er stond een zangeres op het podium met een sterke persoonlijkheid en met een kei van een stem. Er was niets meer terug te vinden van het ooit schuchtere meisje dat haar onzekerdheid verborg onder een wolfsmuts! Integendeel! Ook tussen de nummers door liet ze door haar vrolijke uitspattingen jegens het publiek horen dat ze er echt zin in had. Ook bedankte ze het Muziekgieterij-personeel, dat haar, zo opperde ze, altijd weer heel goed verzorgde als ze er was. Alleen, ging ze verder, Limburgse vlaai had ze nog niet gezien en dat vond ze altijd wel erg gezellig, maar dat deed er niet toe. Zo onderhield ze op een vrolijke manier het contact met het publiek: op een doodgewone spontane manier, zoals je dat ook van de spontane Kovacs kunt verwachten.
Nummers werden steeds swingender ‘The Weekend’ en ‘Adickted’ volgden en alles werd uit volle borst door het publiek meegezongen. Ook werden er nummers van het eerste album ten gehore gebracht, zoals het voor de meeste muziekliefhebbers wel bekende ‘ Diggin’. Na ‘Sugar Pill’, ook een nummer van het nieuwe album, waarin je je waant in een klassieke jazzclub, werd er nog een toegift gedaan, waarna het publiek zeer tevreden en voldaan weer huiswaarts kon keren, of nog even een praatje met haar kon maken tijdens de signeersessie die daarop volgde, ingericht in een knus kleiner zaaltje waar zelfs gezellige hoekjes met zitjes waren voorzien.
Kovacs: Een zangeres waar Nederland met recht trots op kan zijn. Een vrouw met een dijk van een stem! Wil je haar nog zien tijdens haar tour, dan heb je daar nog de gelegenheid voor in Den Bosch, Tilburg, Alkmaar, Hilversum, Hengelo, Nijmegen, Dordrecht, Groningen en Amsterdam.
Foto’s (c) Anita Martin, AnnaPileaFotografie
