Flogging Molly heeft een fanatieke aanhang in Nederland. Een groot deel van deze folk punkers was woensdagavond van de partij toen hun favoriete Los Angeles-orkest met Ierse roots een show in Tilburg gaf. 013 was al weken stijf uitverkocht en de verwachtingen in de zaal waren hoog gespannen. Flogging Molly staat bekend om haar ijzersterke liveoptredens.
De band bestaat inmiddels ruim 20 jaar, maar het zevental bestormt de podia nog iedere avond met de energie van een roedel jonge honden. De kern van Flogging Molly wordt gevormd door zanger-gitarist Dave King en zijn echtgenote violist-fluitist Bridget Regan. Flogging Molly maakt Celtic folk-punk in de traditie van the Pogues en the Dropkick Murphys.
This Means War!
Voorprogramma This Means War! bestaat pas sinds 2016, maar de leden van de band hebben allemaal ruimschoots hun sporen verdiend in de punkrock scenes van Vlaanderen en Nederland. Verwacht van This Means War! geen revolutionaire vernieuwingen van de punkrock. This Means War! speelt onvervalste, goudeerlijke oldschool punkrock in de traditie van onder andere Anti Flag en the Clash.
Het vijftal van This Means War! betrad het podium van 013 en na aftikken van de drummer ging het los! Vette riffs, 3 akkoorden en gaan! Inderdaad old-school punkrock met refreinen die je na 1 keer horen met de vuist in de lucht meebrult. Met de melodieuze zang deed This Means War! bij vlagen aan de Heideroosjes denken. Hoogtepunt van de show was het aan de old-school punks opgedragen ‘This is What We Stand For’ waarbij de vuisten in 013 massaal de lucht in gingen.
Flogging Molly
Onder de tonen van ‘There’s Nothing Left Part 1’ van Flogging Molly’s meest recente album ‘Life is Good’ betraden de zeven leden van Flogging Molly het podium. Toen het intro wegstierd barste de eerste gitaarriff los, al snel gevolgd door de banjo, viool en accordeon. Niet direct de meest voor de hand liggende instrumenten voor een rockshow maar in de handen van Flogging Molly vormden zij de geheime ingrediënten voor een opzwepende mix tussen folk, punk en polka. Vanaf de eerste noot speelde Flogging een gewonnen wedstrijd. 013 sprong, brulde en klapte. Voor het podium was er constant een moshpit vol springende, beukende en zwetende lijven. De pit groeide alleen maar naarmate de show vorderde. Bier vloog door de lucht, crowdsurfers werden onvermoeibaar richting het podium gedragen. De temperatuur in 013 steeg tot ver voorbij het kookpunt.
Zanger Dave is een geboren frontman, zocht voortdurend contact met het publiek, en wist het publiek te raken met zijn enthousiasme, positiviteit en zelfspot. Wanneer hij de enige hanenkam in de zaal spotte begroette hij hem enthousiast, maar vooral een man met een aapje op zijn schouder kon rekenen op de aandacht van zanger Dave. Nummers als ‘Drunken Lullabys’ nodigden natuurlijk uit tot springen, maar ook een wat meer ingetogen nummer als ‘The Likes of You’ werd uit volle borst meegezongen en toen de viool dan los ging, sprong heel 013.
Ondertussen vond Dave ook nog tijd om de 12-jarige dochter van bassist Nathen te feliciteren met haar verjaardag en haar te vergasten op een “Happy Birthday To You” uit drie-en-een-half duizend kelen. In het prachtige ‘Life In a Tenament Square’ voerden de thin-whistle en de accordeon de boventoon. Hierin kwam de verhalende kant van Flogging Molly naar voren.
Flogging Molly heeft de energie van een punkband, maar straalde nergens de boosheid en het nihilisme van de klassieke punks uit. Dave vertelde over zijn stervende moeder die op het hart drukte: “Son do me one more favour, enjoy yourself!” en dat lijkt wel het levensmotto van Flogging Molly.
Een tikkende drum en een ijle thin-whistle kondigden ‘Devil’s Dance Floor’ aan, het onbetwiste hoogtepunt van de show. 013 Ontplofte, het massaal meegebrulde refrein “Swing a little more on the devil’s dance floor” was waarschijnlijk in het hele centrum van Tilburg te horen. Tijdens het oorlogsepos ‘Crushed (Hostile Nations)’ gingen massaal de vuisten in de lucht voor vrijheid en respect.
Toen de laatste tonen nog wegstierven werd het onvergetelijke ‘Always Look On the Bright Side of Life” van Monty Python ingestart. Dit was zo’n avond waarop 3500 mensen zich even één voelden.
Foto’s (c) Josanne van der Heijden
