Twee jaar geleden stond Limp Bizkit ook al in 013. Toen duurde het tot dik halverwege het concert voordat de band hun geluid een beetje had ingeregeld. Geluidstechnisch gezien had de band zijn dag niet in 2016. Dinsdag lukte het Limp Bizkit om die smet op hun blazoen met gemak weg te werken. Fred Durst en zijn mannen (en vrouw!) herpakten zich alsof er nooit iets mis was gegaan.
Met in het voorprogramma DJ SueSide van de Wu-Tang Clan probeerde 013 de bezoekersstroom wat te verspreiden. De Amerikanen hadden namelijk een strenge beveiliging en toegangscontrole geëist, waardoor de deuren al 2 uur voor aanvang open gingen. Het geweldige weer gooide echter roet in het eten en bezoekers van het concert bleven tot vlak voor aanvang de terrasjes van het Tilburgse bevolken. Door een perfecte coördinatie van de beveiliging van de Tilburgse Poptempel lukte het echter toch om de volledige uitverkochte zaal vlak voor aanvang op een veilige manier naar binnen te krijgen. En dat met een half uur voor aanvang nog lange rijen voor de entree.
DJ SueSide maakte om 21.00 uur stipt plaats voor de DJ die zijn oorsprong vindt bij House of Pain. DJ Lethal, na een afwezigheid van zo’n vijf jaar, opende het optreden met een ode aan de Beastie Boys door met ‘Sabotage’ het toegestroomde publiek helemaal klaar te maken voor Fred Durst, Wes Borland, John Otto en bassiste Tsuzumi Okai, die Sam Rivers verving. Het was ‘Show Me What You Got’ waarmee Durst het concert definitief aftrapte en direct duidelijk maakte er vol voor te gaan. Met ‘Hot dog’ en ‘Rollin’ ‘ ging de band volle bak vooruit, waarna Durst het publiek uitgebreid bedankte voor hun aandacht voor het eerste Limp Bizkit-concert op Europese bodem in anderhalf jaar: “Thanks for visiting us on a school night!” bracht de frontman gemeend de zaal in.
Met meer dan 50 miljoen verkochte albums zijn de Amerikanen geen kleine speler op de nu-metalmarkt. Dat merkte je ook direct aan de zaal, waar van voor tot achter volmondig meegezongen werd met nummers als ‘Walking away’ en ‘My Generation’. Toen daarbij een crowdsurfer van achteruit de zaal de voorzijde bereikte, waar Durst net wat handen aan het schudden was, awardeerde de zanger hem met een handshake en stuurde hem daarna met ‘The Force’ weer terug naar achteren. Het was overduidelijk dat Durst zich op zijn gemak voelde in Tilburg en het opperbest naar zijn zin had.
Wat opviel was dat de band naar mate het optreden duurde, steeds zoekender leek naar een juiste afwikkeling van de setlist. Waar Limp Bizkit bij aanvang afstevende op een perfecte setlist, werd naarmate het concert vorderde steeds meer geschakeld naar DJ Lethal, die onder anderen Cypress Hill en The White Stripes over zijn draaitafels gooide. Zo nu en dan leek het er zelfs op alsof Durst en de zijnen de – overigens immer wisselende – setlist nog on stage aan het samenstellen waren. Lethal pakte het telkens goed op en echte gaten vielen er niet.
Hoogtepunten in de show kwamen later in de set, toen Nirvana’s ‘Smells like teen spirit’ door Borland de zaal in werd geschreeuwd, het origineel echter niet volledig recht doende, maar dat terzijde, waarna ‘Break Stuff’ volgde en Borland en Durst de zaal in sprongen en zich crowdsurfend over het publiek lieten golven. Ook ‘Nookie’ werd speciaal, zeker voor enkelen uit het publiek, die door Durst het podium op werden gehaald om in duet de doorbraaksingle van Limp Bizkit mee te zingen.
Met ‘Take a Look Around’ nam de band wat later afscheid van het publiek. Na een half uur vol gas was het direct over en uit en kwam de band niet eens terug voor een toegift. Iets ongebruikelijks, maar Limp Bizkit heeft er een gewoonte van gemaakt om hun concerten zonder terug te komen af te sluiten. Alleen de hele groten kunnen zich dat veroorloven en Limp Bizkit kon dat. Wat begon als voorbode van een spetterend concert, werd vanaf halverwege ietwat afgezwakt. Toch draaide de band er zijn hand niet voor om om hun fans een strak optreden voor te schotelen, waar muzikaal totaal niets op aan te merken was. Als eind deze maand ook Amsterdam (AFAS Live) aan de beurt komt, zal wellicht een strakkere set ten gehore worden gebracht, hoewel een band als Limp Bizkit die perfectie eigenlijk niet eens behoeft.
Foto’s (c) Stefanie Portegies
