Op 9 mei was Human Element te gast bij het intieme en gastvrije Paradox. Human Element bestaat uit een viertal zeer gerenommeerde muzikale kunstenaars. De architect van dit grensoverschrijdende wereldmuziek spelend ensemble is keyboardspeler Scott Kinsey. Scott Kinsey kennen wij met name uit zijn periode van Tribal Tech; echter hij is ook vermaard omdat hij de muzikale erfenis van keyboard wizard Joe Zawinul verder brengt en door ontwikkelt. De motor van Human Element is drummer Gary Novak. Novak heeft een kenmerkende pulserende, energieke en drijvende manier van drummen.
Novak heeft een bijna telepathische relatie met bassist Matthew Garrison. Garrison, zoon van John Coltrane’s bassist Jimmy Garrison, speelt geen noot te veel en zijn fluwelen en strakke spel wordt verrijkt door functioneel gebruik te maken van de laatste technologische snufjes. De Armeense Arto Tunçboyaciyan is de percussionist en stemkunstenaar van het kwartet. Zijn muzikale wortels zijn grensoverschrijdend en gebaseerd op een diepe menselijke waarden als liefde, waarheid en respect voor elkaar. Kinsey is een mannetje op zich en dat botste in de Tribal Tech tijd weleens met het ego van Scott Henderson. Human Elements kenmerkt zich echter door een gelijkwaardige inbreng van alle bandleden en het resultaat is grenzeloze wereldmuziek.
Het een klein anderhalf uur optreden was een belevenis waarin de band uit monde van Arto Tunçboyaciyan expliciet benoemde dat de positieve vibe die vooraf voelbaar was in Paradox de inspiratie zou zijn van het merendeel op improvisatie en spontaan te creëren muziek op basis van een aantal thema’s van het nieuwe album You Are In You (2018). De eerste, 25 minuten durende, compositie begon met percussie en typische zang en stemgeluiden van Arto Tunçboyaciyan waarna Kinsey klassiek en jazz gekleurde piano arrangementen speelde. Novak startte na enige minuten voorgloeien pulserende inventieve drumvariaties die naadloos verweven werden met het bas spel van Garrison. De improvisatie ging over in een vlammend uitvoering van ‘It’s Gonna Be Happen’.
Hoewel de individuele muzikale inbreng gedurende het concert in balans was viel Arto Tunçboyaciyan met name op door fantastische en hilarische geluiden voort te brengen middels zijn stem. De hoofdzakelijk ritmisch complexe en gestuurde muziek werd hier en daar opgeluisterd door de kenmerkende Kinsey keyboard thema’s die zoals verwacht sterk aan de eerdergenoemde Joe Zawinul deden denken. Kinsey Echter, in de meeste passages was Kinsey meer op de achtergrond en soms zelfs afwezig waardoor de drie bandgenoten alle ruimte hadden voor een diversiteit aan ritmische en sonische tovenarij.
Dit vermakelijke en eigenlijk wat te kortdurende optreden werd afgesloten met een interactief spel met het publiek op basis van het thema van ‘U & I’ (Miles Davis).
Hulde aan Paradox en Human Element voor een korte wereldreis door de muziek.
Foto’s (c) Jan Pas
