Dat J. Bernardt, alias Jinte Deprez, weet hoe hij een track in elkaar moet timmeren, bewees hij al toen hij begon als een van de frontmannen van de in 2004 opgerichte Belgische Indierockband Balthazar. Dat Balthazar bestond uit een paar volwaardige jonge muzikanten die zich leerden kennen op het conservatorium, bleek wel toen ze als 18-jarigen de nationale Kunstbendewedstrijd voor jongeren wonnen in 2005. De band produceerde een eigen geluid uit nummers die geproduceerd werden door Deprez en door Maarten Devoldere als tweede frontman. Uitverkochte zalen, spelen op bekende festivals en tours door Europa, Verenigd Koninkrijk en zelfs de Verenigde Staten waren het gevolg.
Vooral Deprez sprong eruit als de man die zichtbaar opging in zijn gitaarspel en de gangmaker van de band die al swingend met zijn heupen en benen menig concertbezoeker uitnodigde nog meer op te gaan in de muziek die Balthazar voortbracht. Na de zomer in 2016 besliste de band om voor het eerst in hun carrière een pauze in te lassen, na non-stop 6 jaar touren. In dat jaar kwamen 3 solo projecten naar boven, waaronder J. Bernardt van Jinte Deprez.
Deprez koos voor zijn soloproject zijn vierde voornaam Bernardt. Dat hij niet onder zijn voornaam met zijn soloproject begon, daar zegt hij zelf over dat ten eerste niemand de naam Jinte, buiten België en Nederland kan uitspreken en ten tweede noemden vroeger de mensen om hem heen hem Bernardt als hij dronken was, een soort koosnaampje, waarbij hij volgens anderen veel liever en socialer was dan de altijd nuchtere Jinte. Omdat hij die jongen wel fulltime wilde zijn, maar dan zonder de drank, koos hij ervoor deze naam te gebruiken als naam voor zijn soloproject.
De twijfel bij Deprez was groot. Was een solotour een goede keuze die hij maakte? Zou het succes meevallen of tegenvallen na Balthazar? Maar Deprez had het nodig zo zegt hij. Hij begon zijn soloproject om nader tot zichzelf te komen, om op orde te komen en vooral om zijn laatste anderhalf jaar voor zijn solocarrière te bezingen, waarin toch het nodige in zijn leven gebeurde. In zijn nummers is verliefdheid en de wreedheid van het uitgaan van een liefde veelvuldig aan de orde. Ook kon de 30- jarige Deprez nu zijn oude voorliefde voor R&B en hiphop kwijt die hij bij Balthazar niet kwijt kon. Zijn donkere stem afgewisseld door synthesizers laat ook wel denken aan Chet Faker. Ook veelvuldig inzetten van koortjes is een typisch kenmerk van zijn stijl. Naar eigen zeggen liet hij zich bij zijn werk ook inspireren door Kraftwerk. Bijna alles deed de Vlaamse duizendpoot zelf: schrijven, opnemen, arrangeren en produceren.
Het concert in het strak uitverkochte De Roma in Antwerpen afgelopen zaterdagavond was er een uit zijn tour die begin dit jaar wegens succes verlengd is. Net terug uit Zwitserland en Italië deed hij zijn thuisland tussendoor nog een keer aan, waarna hij na een kleine pauze 12 mei weer verder gaat met zijn tour beginnende in Barcelona. De enige keer dat hij zijn thuisland nog een keer aandoet is tijdens het festival Pukkelpop in Hasselt.
Vergezeld door Adriaan ‘Pomrad’ Van de Velde aan de toetsen en Klaas De Somer achter de drums, die hem vanaf het begin van het soloproject begeleiden, besteeg Deprez zaterdagavond het podium, na een sterk voorprogramma van de eveneens uit België afkomstige band Tin Fingers in het voorprogramma. Een band die een aparte recensie verdient, die later deze week op Maxazine te lezen zal zijn!
Voor deze gelegenheid had de mooie Romazaal de dranghekken met frontstage die normaal aanwezig zijn weggelaten waardoor er de mogelijkheid was om aan het podium te staan. Waarschijnlijk een keuze van JB, alias Deprez zelf. Prachtige lichteffecten sierden het podium. Een zaal, belichting en geluid dat toch echt een compliment waard is. Zeker een concertbezoek waard, maar dat terzijde.
J. Bernardt opende zijn show met het nummer ‘On Fire’ en het viel meteen op dat hij nog beter zijn mannetje stond dan voorheen. Hij gebruikte het hele podium om zijn aanstekelijke swingende moves op bot te vieren. Wat je vijf maanden geleden nog miste, was nu aanwezig: De geweldige gitaarrifs waar hij bij Balthazar zich het podium mee meester maakte bijvoorbeeld. Deze waren er voorheen minimaal, maar deze avond zag je dat hij het terug in zijn reportoir had gebracht tot overweldigend enthousiastme van het publiek! Behendig werd de gitaar van links naar rechts geslingerd. Het vuur spatte ervanaf! Ook in de nieuwere nummers als ‘Remedy’ en ‘Keeps Going On’, die nog niet op zijn album te vinden zijn, is gekozen voor meer gitaargeluid.
Dan de iets stuntelige, maar uitblinkende in cuteheid, moves van voorheen: Deze hadden plaats gemaakt voor vloeiende bewegingen. Nog steeds echte JB moves, maar zekerder en vlotter en de cuteheidsfactor zt er zeker nog in. Tussen zijn moves door bediende hij de sampler met zijn drumstok waar de verschillende koortjes uitvloeiden, die zo karakteristiek zijn in de nummers van Deprez. Handelingen die zelfs voor de zeer beweeglijke JB net bij te benen zijn en ook zo nu en dan wel eens even de mist in gaan, zoals bij het nummer ‘The Question’, waar de sampler besloot na een slag van JB er nog even een stuk achteraan te breien. Deprez lachte erom en keek stiekem naar Van de Velde, die hem bij tijden van nood geruststellend kan aankijken. Goed op elkaar ingespeeld deze mannen! Van de Velde werd ook nog even in het zonnetje gezet: Zijn synthesizer kreeg een plaats vooraan op het podium en Deprez nam de plaats achterin over van de toetsenist. Een krachtig geluid klonk door de Roma. Een geluid dat werd voortgebracht door een artiest die helemaal in zijn sound opgaat. Ook drummer Klaas de Somer mocht nog even laten horen wat hij solo in zijn mars had op de drums! En ook dat was weer keigoed! Wat een kracht en inwijding!
Alles haalde Deprez uit de kast; Zelfs een oh zo mooi stuk dat hij akoestisch liet horen van het nummer ‘Calm Down’. Dat hij akoestisch ook een kei is, liet hij al eerder horen bij een opname die op YouTube te vinden is, waarbij hij tussen de voorbereide nummers ook gewoon een nummer speelt dat hij die ochtend voor de eerste keer thuis akoestisch had gespeeld. Spontaan en onvoorbereid bracht hij het nummer ten gehore. Het akoestische gedeelte was ook weer een welkome aanvulling op zijn bestaande repertoir. Ook een vaardigheid waar hij goed in is, waar je voorheen van dacht: Ik mis dit! Doe een akoestisch stuk! Het zat er gewoon in! Zo had hij deze avond ook gewoon weer spontaan een nummer ten gehore gebracht waarvan hij achteraf vertelde dat het de eerste keer was dat ze het live speelden. Het nummer had voor nu de titel ‘Roma’ gekregen, waarschijnlijk omdat zaal de Roma deze avond uitverkoren was om het nummer voor het eerst live ten gehore te brengen. Maar deze titel gaat waarschijnlijk nog veranderen.
Bij het nummer ‘The Other Man’ dook hij zoals nu inmiddels iedereen die zijn shows vaker bezocht heeft weet weer het publiek in. Op het Werchterfestival vorig jaar werd zelfs zijn lang gekoesterde droom werkelijkheid: Hij waagde het om tijdens het nummer te stagediven. Deze avond liet hij het echter niet zo ver komen. Hij sprong van het podium en liep zingend tussen het publiek door naar achterin de zaal. En zoals bij ieder concert weer, zorgden de roadies ervoor dat het snoer van de microfoon hem feilloos volgde en werd er zichtbaar op gelet dat Deprez weer heelhuids terug op het podium verscheen. Weer terug op het podium bedekte hij zijn hoofd met een zwarte handdoek en maakt zijn act af door de mic tussen de handdoek door te steken.
Het zou zomaar eens kunnen dat het na deze zomer gedaan is met het solo-avontuur van Deprez. Maar voor dat dat gebeurt, is er nog een kans om hem te beluisteren op Down the Rabbit Hole in Nederland of Pukkelpop in het Belgische Hasselt.
Foto’s (c) Anita Martin, AnnaPileaFotografie
