Deze avond kent niet één maar twee support acts, Le Butcherettes en Death from Above. Frontvrouw van ‘Le Butcherettes’ is de Mexicaanse Teri Gender Bender die als visionair in het punkrock-genre heeft samengewerkt met enkele van de grootste namen in rock zoals Iggy Pop en John Frusciante. De gitarist van At het Drive In, Omar Rodriquez-Lopez, produceerde de muziek van Le Butcherettes en nam de band mee op tour met zijn bands The Mars Volta, Antemasque en dus At The Drive-In. De performance van Le Butcherettes zijn wild, onorthodox en zeer verrassend.
Sebastien Grainger (zang/drums) en Jesse F. Keeler (bas, toetsen) vormen het Canadese duo ‘Death from Above’ (voorheen bekend als Death from Above 1979). De in 2001 opgerichte band ging in 2006 uit elkaar, de muziekstijlen zouden niet meer bij elkaar passen. Destijds speelde ze voornamelijk dancepunk met invloeden van heavy metal. Bij de terugkeer van de band in 2011 hebben ze niet alleen 1979 uit de naam verwijderd, maar heeft ook hun muziekstijl plaats gemaakt voor vette rock met dikke basdrums en uitzinnige riffs die je doen laten denken aan Royal Blood en Queen of the Stone Age. Een performance waarbij je niet gelooft dat er echt maar twee personen op het podium staan.
At the Drive In
De verwachtingen waren hoog, het exclusieve optreden van ‘At the Drive in’ dit jaar in Nederland. Echter viel de opkomst aan fans wat tegen. De grote zaal van de 013 was dan ook gehalveerd. At the Drive In, de Amerikaanse post-hardcoreband kwamen in 2017 met hun uitstekend comebackalbum ‘in·ter a· li·a’ nadat ze in 2016 weer definitief bij elkaar gekomen waren. Twee jaar geleden gaven ze in de Melkweg een overweldigend optreden, terwijl afgelopen jaar op Lowlands een tegenvaller was en ze voortijdig hun optreden afbraken.
De 013 moest dan ook overtuigd worden. Nadat de band heeft geopend met ‘Arcarsenal’ vertelt zanger Cedrik Bixler Zavala dat ze eigenlijk niet gekomen zijn om muziek te spelen, maar dat ze willen praten over uiterlijk, gevoelens….en zelfmoord. Verwonderlijk is het niet echt voor deze band die alles net even anders willen doen dan anderen.
Dat zanger Cedrik energievol is, valt niet te betwisten. Hij stuitert over het podium met zijn karatesprongen, klim- en valpartijen en gegooi met zijn microfoonstandaard. Bij de fans is die energie niet echt te zien, geen explosieve moshpits, slechts meebangende hoofden als je over het publiek heen keek. Zijn stemgeluid liet echter wat te wensen over deze avond, wat tijdens de toegift ook duidelijk werd waarom. Hij gaf aan ziek te zijn maar wilde zijn fans niet teleurstellen door af te zeggen. Door het slechte geluid kwamen de zo geniale gitaarpartijen van gitarist Omar Rodriguez-Lopez niet echt uit de verf. Wat begon als een wat afwezig, mat optreden eindigde tenslotte met hun meest populaire song ‘One Armed Scissor’ wat weer veel goed maakte en de fans tenslotte toch overtuigde.
Foto’s (c) Josanne van der Heijden
