De samenwerking tussen Dayna & Robert Maché geeft haar nummers als singer-songwriter precies wat nodig is. Mooie gitaaraccenten en soms een mooie hoofdrol voor zijn elektrische gitaar. De twee laatste platen van de 11 die ze heeft gemaakt zijn recycleplaten genaamd: ‘Here volume 1’ en 2.
‘Here volume 2’ is net uitgekomen. Het zijn nummers die ze al eerder opgenomen heeft, maar nu een uitvoering krijgen als duo. Inmiddels touren ze al een aantal jaren waarbij ze zittend op het podium optreden. Het publiek kan hierbij soms zitten en soms staan. Inmiddels is de fanbase groter geworden waardoor het geen seated concert werd maar gewoon lekker staand. Apart is dan wel dat de muzikanten zitten. Dayna verontschuldigde zich er ook voor dat zij relaxed zaten, terwijl het doorgaans wat oudere publiek staand mocht genieten. Haar Nederlandse carrière startte ook in Deventer in het café van het Burgerweeshuis. De concertzaal zat nu goed vol zodat er geen ruimte was voor een zitplaats voor iedereen.
Ze verontschuldigde zich ook al voor ‘Trump’ en al keuvelend tussen de nummers door werd deze tour al gekscherend ‘The apoligize tour’ genoemd. Dayna deed al huwelijksaanzoeken om maar een verblijfsvergunning te verkrijgen en niet naar de States terug te hoeven. Ze kan echter niet zonder New Orleans waar ze al lange tijd woont en waar ze er tegelijkertijd vier mannen op na hield. Er werd flink whisky gedronken waardoor beide lekker ontspannen de nodige ontboezemingen deden. De setlist is geheel afhankelijk van de stemming van Dayna en vanaf het achtste nummer werden er al verzoeknummers gespeeld.
Hoogtepunten in het begin waren ‘Raise the last glass’ en ‘I’ll be a liar’ waarbij Robert Maché (een eenvoudig singer-songwriter), het nummer tot grote hoogten opzweepte met zijn elektrische gitaar. Het hoogtepunt van de show was een uitvoering van ‘It’s not love (but it’s not bad), geweldige tekst waarbij Dayna ook liet zien dat ze een nummertje gitaar kan spelen. De akoestische gitaar werd even verbouwd tot een heerlijk pedal steel gitaar, waarbij beiden elkaar opzweepten.
Tussendoor zaten er wat mindere nummers tussen, die vaak gewoon wat harder zijn. De stem van Dayna is daarbij wel krachtig maar niet erg fraai. De langzame en zachte nummers op de elektrische gitaar zijn veelal de hoogtepunten van de show. Halverwege de show werd het zelfs een gospel show waarbij iedereen meezong en meeklapte als het nummer “What did Jesus say” werd uitgevoerd.
Ondanks dat er geen setlist was, weet Dayna haar show langzaam naar een hoogtepunt te brengen. De laatste nummers en de toegift steken er muzikaal ook boven uit. ‘I look good in bad’ is een heerlijk nummer dat daarna nog werd overtroffen door ‘Reconsider me’ waarbij Robert Maché met zijn gitaarspel weer de hoofdrol overnam. De set werd afgesloten met de kampvuurmeezinger ‘Those were the days, my friend’ waarbij iedereen heerlijk meezong waardoor de muziekavond op een gezellige wijze werd afgesloten.
Foto’s (c) René Obdeijn
