Op de koude dinsdagavond 28 november stond de Engelse prog metalband ‘Threshold’ in De Bosuil. De deuren gingen eerder open dan op de site stond vermeld. We stonden al vroeg lekker warm binnen voor de prog metalband ‘Day Six’. Deze Brabanders draaien al een tijd mee. Ze startten met ‘Massive Glacial Wall’. De bas van Eric Smits was best hard. Toch hoorde je de toetsen van invaller Desmond Robberegt goed. De wending naar een rustiger stuk verliep prima, ook hier kwam de zang van de temperamentvolle gitarist Robbie van Stiphout goed uit. Als hij niet hoefde te zingen was hij één brok energie. In zijn gezicht toonde hij opvallende mimiek. Door het volume van de bas was zijn gitaarspel minder goed te horen. Drummer Daan Liebregts drumde niet continu ‘snoei-hard’. Hij drumde zacht als de muziek daar om vroeg. Daarbij gebruikte hij ook kleine cymbalen. Van hun nieuwe album ‘Solitary League’ speelden ze bijvoorbeeld ‘Deadlock’ en ‘Math’s Patterns’. Ze eindigden met ‘Hypervigilant’.
Daarna was het tijd voor de symfonische metalband ‘Damnation Angels’. Deze Britse band is ruim tien jaar geleden opgericht. Dit viertal begon met ‘Finding Requiem’. Frontman Ignacio Rodriguez zweepte het publiek op. Ondanks het volume van de muziek kwam hij er moeiteloos bovenuit. Ook in ‘Closure’ liet Ignacio fantastische vocale uithalen horen. Bij een aantal nummers speelde hij tijdens instrumentale stukken op de toetsen. De drumvellen van John Graney kregen er flink van langs. Bassist Nic Southwood stond regelmatig te headbangen. De symfonische wendingen verliepen gesmeerd. Ze sloten af met ‘The longest day of my life’. Het geluid van ‘violen’ mengde zich met zware snaren en forte bespeelde drums. Tijdens een rustig stuk liet Will Graney weer prachtig gitaarspel horen. Met het hoofd in de nek stond hij ingetogen te spelen. Even later was hij weer dynamisch en poseerde tussendoor voor de fotografen. Na een ‘band/publieksfoto verlieten deze rockers de zaal.
We kwamen vooral voor Threshold. Gedurende bijna 30 jaar wisselde de bezetting een aantal keer. Dit jaar verliet Damian Wilson de band. Voor veel fans was dit een schok. Dat werd verzacht door de terugkeer van zanger Glynn Morgan. Ook de passievolle gitarist Pete Morten heeft de band verlaten. We wisten van tevoren dat dit anders zou zijn dan hun vorige optreden. Het eerste wat tijdens ‘Slipstream’ opviel is dat de live zang van Glynn ruwer klinkt dan die van Damian. Maar net als Damian, heeft Glynn genoeg vocale power.
‘The man who saw through time’ was het eerste nummer dat gespeeld werd van hun nieuwe album ‘Legends of the Shires. De bas van Steve Anderson was live duidelijker aanwezig dan op cd. Toch kwam het gave gitaarspel van Karl Groom totaal niet in de verdrukking. Je kwam ogen te kort: Steve en Karl waren niet ‘gebonden’ aan pedalboard of snoer. Ze hadden alle vrijheid om zich over het podium te bewegen. Daar maakten ze gretig gebruik van. In verschillende nummers pakte Glynn zijn gitaar erbij. Een aantal keer speelden Glynn, Steve en Karl als drie musketiers naast elkaar. Het twirlen van showman Johanne James blijft mooi om naar te kijken. Zo nu en dan keek hij ons met grote, indringende ogen aan. Natuurlijk bleef hij zeer goed drummen. Hij was het die ons tijdens ‘Long way home’ opjutte om mee te klappen, dat deden we natuurlijk. Dit is één van de nummers waarbij het keyboardspel van Richard West mooi naar voren kwam.
Nieuwe nummers, zoals ‘Stars and satellites’ werden afgewisseld met oudere nummers. Beide werden door de fans meegezongen. ‘Sunseeker’ komt uit de vorige eeuw. Karl stond helemaal aan de rand van het podium te spelen, hij richtte de hals van zijn gitaar naar het publiek, en bewoog deze boven hun hoofden. In onder andere ‘Pilot in the sky of dreams’ had Glynn moeite om de hoge noten te halen. Ook zijn power nam iets af naarmate het concert vorderde. Fans zongen en klapten massaal mee met ‘Mission Profile’. Daarna zwaaide Threshold ons gedag. Snel waren ze terug voor een toegift. Threshold liet De Bosuil met ‘Snowblind’ en ‘Small dark lines’ nogmaals op zijn grondvesten schudden.
Threshold had een eigen geluidsman meegenomen. Bij alle optredens was de bas te nadrukkelijk aanwezig. Het volume in zijn geheel was te luid, zelfs met gehoor bescherming in. Je voelde de trillingen van de muziek soms als ‘donderend geweld’. Sommige fans zullen Damian en Pete ongetwijfeld gemist hebben. Deze nieuwe line up heeft een andere energie, een andere chemie: minder warm misschien. Welke line up beter is? Dat zal grotendeels afhangen van de persoonlijke voorkeur van de fans. Het nieuwe album, ‘Legends of the shires’ was deze avond al uitverkocht, waardoor fans misgrepen. Op 9 december is Threshold nog eenmaal in Nederland. Hopelijk is het album dan weer op voorraad.
Foto’s (c) Hen Metsemakers
