De vier punkrockers van All Time Low zijn in Nederland graag geziene muzikanten. Diverse malen een uitverkochte Melkweg en vorig jaar een veel besproken optreden op Pinkpop. De logische vervolgstap was dan ook een optreden in de hoofdstedelijke Afas Live.
All Time Low
De shows van All Time Low hebben altijd een flinke dosis energie en humor in zich, toch spannend hoe dit uitpakt in de grote zaal. Hoewel niet uitverkocht zijn de vloer en tribune bijna helemaal gevuld. De eerste (voornamelijk vrouwelijke) fans bleken al vanmorgen voor de deur te staan om maar zo dicht mogelijk bij zanger Alex Gaskarth te kunnen staan. De frontman staat namelijk bekend om zijn interactie met het publiek.
Op het nieuwe album van All Time Low ‘Last Young Renegade’ is definitief afscheid genomen van de punksound waarmee de heren bekendheid verwierven in het begin. Maar hun inspiratiebron Green Day deed dat eerder ook al dus verrassend is het niet te noemen. En het popjasje lijkt de vier Amerikanen best goed te passen. Het stoute gedrag zit ‘m tegenwoordig niet meer in de muziek of songteksten, maar op het podium wordt dat ruimschoots goedgemaakt.
Beha’s en Rupert
Bij elk concert, en dus ook in de Afas Live, worden in het begin weer flink wat behaatjes en knuffels op het podium gegooid. De A-cupjes worden ook weer keurig over de microfoonstandaard van gitarist Jack Barakat gedrapeerd en hij ontfermt zich over de knuffelhond, die hij Rupert heeft genoemd. Het hele concert zijn de mannen bezig met het publiek opzwepen en de 5000 fans laten zich met speels gemak leiden. Naast het publiek heeft All Time Low namelijk niet de beschikking over visuals, CO2-kanonnen of vlammenwerpers. Door het drukke, vrolijke gehuppel worden deze effecten ook nauwelijks gemist.
Puberpunk
De setlist verschilt niet heel veel met die van de Melkweg in april, met natuurlijk wel meer werk van het nieuwe album ‘Last Young Renegade’. Dat neemt niet weg dat de nieuwe nummers ‘Dirty Laundry’, ‘Drugs & Candy’, en ‘Last Young Renegade’ gewoon letter voor letter worden meegezongen. Ook in de grote zaal was ‘Therapy’, het solo optreden van frontman Alex Gaskarth, indrukwekkend te noemen.
Toch waren het de klassiekers van All Time Low die de zaal op z’n kop zetten. ‘Lost in Stereo’ (2009) heeft door de tempowisselingen en hoog meezinghalte een vaste plek aan het einde van de setlist.
‘Dear Maria, Count Me In’ (2007) is natuurlijk ook een schoolvoorbeeld van de puberpunk die zo populair is onder de fanschare door de flinke Green Day-saus waarmee het nummer overgoten is.
All Time Low is in Nederland nog steeds ongekend populair en dat resulteerde in de grootste show van de Amerikanen in Europa. En die grote zaal was geen enkel probleem, want ook deze werd keurig op z’n kop gezet.
Foto’s: Kevin Knipping (Melkweg 2017)