Festival Helemaal Melkweg wederom helemaal geslaagd

Dit weekend vond weer Helemaal Melkweg plaats, het leukste indoor muziekfestival van de hoofdstad. Twee keer per jaar biedt de popzaal de kans om, voor slechts tien euro, een avond lang te genieten van een uiteenlopende programmering.

Helemaal Melkweg

In het blokkenschema stonden weer een aantal mooie pareltjes verstopt, voor de meeste bezoekers de gelegenheid voor een eerste kennismaking. En dat is ook meteen de kracht van het festival. De artiesten presenteren vaak hun nieuwste EP, theatertour of verkopen zichzelf aan het grote publiek. Ook deze editie herbergde veel verschillende muziekstromingen. Rauwe punk, traditionele Perzische volksmuziek, jazz, hiphop, pop en reggae.

The Max

Sef was de eerste die de grote zaal mocht overtuigen van zijn nieuwe album ‘Excusez Moi’. Geheel vlekkeloos was de start niet door het vastlopen van zijn laptop. Gelukkig was Falco Benz er nog die de tonen van R.Kelly’s ‘I Believe I Can Fly’ inzette. Het publiek in de grote zaal zette daarop meteen de zang in waardoor Sef tijd had om zijn computer opnieuw op te starten. De manier waarop hij omging met deze kleine tegenvaller werd daardoor op een geweldige manier gebruikt om eenheid te creëren tussen artiesten en publiek. Een vlekkeloze show met ‘Limonadestroop’ en ‘Fabriek’ als hoogtepunten.

Reggae werd natuurlijk groot gemaakt door Bob Marley en nog steeds is er geen betere tributeband dan de Rootsriders. Vele zalen en festivalweides hebben ze al plat gespeeld met de grootste Marley-hits en andere reggae klassiekers. Het nieuwe project bestaat uit voornamelijk de vroege jaren 60 reggae-periode van Bob Marley maar ook van bijvoorbeeld The Melodymakers. De grote zaal was goed vol en werd er volop gedanst, geschuurd en gezongen. (achtergrond)Zangeressen Raquel Brown en Tamara Nivillac krijgen terecht een prominente plek op het podium, want wat een klasbakken zijn dat. De versie van Diana King’s ‘Shy Guy’ was niet voor niets het hoogtepunt van het optreden.

Oude Zaal en Upstairs

In de kleine zaal op de begane grond was de aftrap al om 19:30 uur door het Amsterdamse trio The Gwoof. Vijf jaar lang was The Gwoof een duo met drummer Boudewijn Bauw en Hammond organist Sander Bos. Nadat ze een demo verstuurde aan Patrick ”Rudeboy” Tilon was deze laatste zo onder de indruk dat ze besloten om gezamenlijk een EP te maken. ‘Gucci or Barefoot’ is inmiddels uit en deze werd met verve getoond. Tilon is de 50 al een tijdje gepasseerd maar op het podium is daar niets van terug te zien. Voor een vijftigtal toeschouwers ging hij tekeer als in zijn goede oude tijd bij Urban Dance Squad. “Rudeboy” is en blijft een icoon in het genre dat de cross-over is tussen (hard)rock en hiphop. De wisselwerking tussen drums, Hammond en zang werkt erg aanstekelijk en kan nog hele mooie dingen voort gaan brengen.

Van een hele andere orde was het optreden van Paganland. Respect voor de organisatie om dit optreden te boeken, maar zeker ook voor de artiesten om deze uitdaging aan te gaan. In de grote zaal werd een raggae-feest gegeven door Rootsriders en slechts enkele toeschouwers namen de moeite op Paganland te bekijken. Klassiek Perzische instrumenten als de Darbuka, Citer en Tanbur worden met veel gevoel bespeeld. Een heerlijk rustpuntje in het overige “muziekgeweld”.

In de bovenzaal werd ruimte gemaakt om voornamelijk te luisteren naar goede muziek met een boodschap. Dat is wel besteed aan de Amsterdamse kunstenaar Massih Hutak. De Afghaanse rapper kwam in 1998 naar Nederland en haalde vervolgens zijn VWO diploma. Hutak is daarnaast een begenadigd columnist van Het Parool en maakt zich daarnaast ook hard voor jongeren. Hij spoorde hen dit jaar ook aan om vooral te gaan stemmen. De sterke teksten van zijn EP ‘ERROR’ werden door het publiek geamuseerd geabsorbeerd. Graag meer muziek maken Massih!

Bij onze zuiderburen is het hiphop duo Blackwave. inmiddels doorgebroken en kan het niet lang meer duren voordat Nederland ook overstag gaat. Het Antwerpse duo had zich versterkt met een grote jazzband waardoor het optreden een fantastische meerwaarde kreeg. Waar Typhoon een paar jaar geleden de Nederlandse muziekwereld op z’n kop zette door de vermenging van twee muziekstromingen, kan Blackwave. zomaar dit stokje overnemen. Producer Willem Ardui en rapper Jaywalker brengen jazz van The Roots samen met de “flow” van D’Angelo, als in de beste tijd van Slum Village. Een absolute aanrader voor de echte muziekliefhebber!

De afsluiter van de avond was het feestbeest Andy Frasco. De Amerikaanse bluesmuzikant is aan het einde van zijn Nederlandse tour beland, en was van plan om dat in stijl af te sluiten. Overal waar het gezelschap het podium betreedt, wordt in no-time de zaal vakkundig afgebroken. Een heerlijke bak energie in combinatie met ras muzikanten is altijd een gegarandeerd feest met Frasco. De bebaarde koperblazer Arno Bakker kreeg op Pinkpop al de lachers op z’n hand tijdens het optreden met Chef’Special. Ook tijdens Helemaal Melkweg rende hij als een ADHD-er over het podium met zijn grote tuba. Crowdsurfen, bier drinken, vette muziek maken maar vooral heel veel lol op het podium waren de ingrediënten. Met ‘Killing In The Name’ kwam er een chaotisch maar gezellig eind aan het optreden van Andy Frasco.