Op 1 september start het nieuwe seizoen van De Bosuil. Dit jaar met The Lachy Doley Group, die in juli ook te zien waren op Bospop en speelden toen de tent plat.
Op de site van De Bosuil stond het niet vermeld, maar toch was er vrijdagavond een support act. Hoe meer muziek, hoe liever. Dus kom maar op! De Limburgse tribute band ‘Back to Back’ heeft zich vernoemd naar het Status Quo album uit 1983. Ze coveren nummers tot aan het album ‘In the army now’. Frontman Daniel Roumen lijkt zelfs een beetje op de jonge Francis Rossi.
De band trapte af met ‘Caroline’. Dat deden ze vrij goed, zowel qua zang en muziek als performance. Ze speelden ook hits, zoals ‘Roll over lay down’. Bassist Frenk Aenderoomer en drummer Hans Lemmen leverden hierbij hun vocale bijdrage. De kleur van de stemmen lag vrij dicht bij het origineel en het kleiner gespeeld deel was goed gedaan. Even later laggen tempo en volume weer hoger. Hans heeft een pittige manier van drummen, vaak met een lach op zijn gezicht. Daniel maakte regelmatig contact met het publiek, bijvoorbeeld bij ‘Whatever you want’ werden we aangemoedigd mee te klappen. Gitarist Jo Stals en Daniel stonden zij aan zij te spelen. Doordat het podium vol was, konden de mannen wat moeilijk manoeuvreren. Misschien was het daarom dat ze niet van het podium afspatten. Ondanks er wat energie miste, lieten ze een goede indruk achter. Met ‘Bye bye Johnny’ namen de mannen afscheid.
Onder luid gejuich verscheen The Lachy Doley Group. Lachy vroeg spontaan: “Hey, how is it going?” Daarna begon hij met ‘Make it up’. Direct vlogen de vonken er vanaf. Niet alleen bij Lachy. Ook bassist Chris Pearson en drummer Jackie James Barnes straalden energie uit. ‘Use me’ is één van de nummers waar Lachy op zijn Whammy clavinet speelde. Zijn zang is in het rustige deel licht schor en vol emotie. Chris kruipt helemaal in de muziek. De expressieve Jackie past zijn drummen perfect aan op het lagere
tempo en volume. Tijdens het up-tempo deel ging Lachy helemaal los.
De omschakeling naar een minimalistisch stuk was fantastisch. Dat geldt ook voor het crescendo wat er op
volgde. Prachtig zoals dit team het tempo en volume in de muziek omhoog stuwde! Net als op Bospop is deze avond Søren Andersen te gast. Hij is de huidige gitarist van Glenn Hughes. Søren kreeg van Lachy alle ruimte om zijn kunnen in ‘Stop listening to the blues’ te laten horen. Hij toverde dan ook heel wat moois onder zijn snaren vandaan. Deze showman stond te stralen en Lachy genoot ook, dat was duidelijk te
zien aan zijn pretoogjes. Jammer genoeg verdween Søren na dit nummer weer.
Bij ‘The Killer’ zong Chris het refrein mee. Het klein gespeelde deel was indrukwekkend. Lachy beheerste zijn Whammy tot in de finesse. In het up-temo gedeelte leken Jackie en Lachy elkaar op te jagen om sneller te spelen. Ze hielden elkaar daarbij goed in het oog. Meestal zijn het de gitaristen die met hun gezicht expressie tonen, de zogenaamde ‘guitar-faces’. Vooral in ‘Frankly my dear I don’t give a dam’ was het
Chris die ‘bass-faces’ liet zien. Daarbij liet hij gave grooves horen, met gejuich van de fans als resultaat.
Tot vreugde van velen kondigde Lachy ‘Still in love’ aan. Aan het begin van deze powerballad voel je de pijn van Lachy’s liefdesverdriet. De pijn zit in de muziek, in zijn stem en op zijn gezicht. Lachy zat ineen gedoken, met zijn neus bijna op de toetsen. Stap voor stap verhoogde Lachy het volume van zijn orgelspel. Hij veerde
op, gooit zijn lijf achterover. Als tempo en volume op zijn hoogst zijn, staat Lachy vol overgave te spelen. Hij beweegt zijn lijf alle kanten op. Hierdoor viel zijn royale orgelkruk om. Het klein gezongen deel vlak voor het einde is subliem. Dit leverde terecht een daverend applaus op.
Søren verscheen nog een keer op het podium. Lachy startte met een prachtige solo. Als even later blijkt dat dit de aanloop was naar het up-tempo ‘Lazy’ klinkt er applaus van uit de zaal. De hele avond speelden de mannen vol vuur. Maar nu leek heel De Bosuil in vuur en vlam te staan. Iedereen genoot met volle teugen. Helaas was dit het laatste nummer. Gelukkig kregen we een toegift, met Søren erbij! Lachy had gekozen voor ‘Gimme some lovin’. De fans dansten en zongen mee. Het viertal op de buhne straalde nòg meer dan net.
Andersen speelde betoverend en gebruikte zijn pedalboard om ons allerlei extra’s te laten horen. Toen Lachy langzamer speelde, leek hij in trance te zijn. Gaaf om deze verandering te zien gebeuren. De opbouw naar volle bak volume was geweldig. Toen was dit magnifieke optreden echt ten einde. Er zijn opnames gemaakt voor een DVD en hopelijk wordt deze uitgebracht. Dit feestje verdient het om vaak bekeken te worden! Doordat The Lachy Doley Group en Søren Andersen na afloop uitgebreid tijd maakten voor de fans bleef het lang gezellig in De Bosuil. Beter dan dit had het nieuwe Bosuil seizoen niet kunnen starten.
