Hey how are you doing?! Misschien wel de zin die het meest blijft hangen van het nummer ‘Ring ring ring’ (1991) en ‘ Me myself and I’ (1989) van De La Soul. Na een moeizame soundcheck stalen ze al snel de harten van de menigte door de jongste fan uit het publiek te halen. Op de vraag aan het jongetje van een jaar of 7 of hij iets tegen de fans wilde zeggen riep het kind spontaan in de microfoon: Let’s have a party!!! En daarmee was de toon gezet. De show van ruim een uur van het rap-trio met live band werd onder meer door het spelen van het voor deze avond toepasselijke nummer ‘Saturdays’ waarschijnlijk voor velen het hoogtepunt van deze 29e editie van het Dour Festival.
Deze stoffige en tevens drukste dag van het festival begon al vroeg in de middag met het Braziliaanse fusion en punkrock trio Meta Meta die zaal nog niet echt aan het bewegen kon krijgen. En wat te denken van Mario Batkovic met zijn accordeon. Met zijn pulserend, repeterend geluid uit de accordeon in combinatie met de sterke lichtshow blies hij de zaal verrassend genoeg omver.
Begin van dit jaar was Yussef Kamaal de sensatie die onder meer het podium van Bird in Rotterdam kapot speelde, echter de heren Kamaal en Yussef hielden het samen voor gezien en Kamaal Williams ging verder met zijn Henry Wu presents The Kamaal Williams Experience. In de Jupiler Boombox oogde Williams opnieuw een lekker duo met zijn nieuwe drummer die met zijn broken beats perfect reageerde op het groovy synth spel van Kamaal.
Ooit clubmuziek gehoord, gespeeld door een Fanfare? Het Duitse Meute bestaat uit blazers en percussionisten in traditionele kledij en zorgde waarlijk voor een ‘het dak eraf momentje’ met hun covers van bekende techno hits als ‘The Man with the red Face’ van Laurent Garnier.
De laatste dag, van het met 242 duizend bezoekers bezochte festival, opende met een hele frisse dame uit Londen genaamd Jessie Reyez. Zwoele R&B over haar vele gebroken liefdes kwam binnen met haar rauwe donkere stem. Het publiek kon zich makkelijk identificeren met deze jonge artiest want ze leek wel uit een van de tentjes op het festivalterrein te zijn gekomen. Echter eenmaal aan het luisteren weet ze je wel te raken en blijf je luisteren tot het eind.
Het Alaclair Ensemble uit Canada is zo’n typische feestband die goed aansluit op de sfeer van de dag. In onverstaanbaar Canadees Frans, wordt ouderwetse Hip Hop gebracht met veel humor en acrobatiek.
De diversiteit van de artiesten is heel duidelijk wanneer je vervolgens het grote veld oploopt waar de hippie sfeer, als het zonnetje doorbreekt, helemaal tot zijn recht komt op deze laatste dag. Men is aardig gesloopt na 5 dagen muziek, drank en voor sommigen drugs. Ze zijn dan ook toe aan een douche en het lome ritme van de Reggae die schalt uit de boxen op het hoofdveld van de Last Arena. Reggae bands Tairo en Naaman zijn de perfecte artiesten om bij te komen en te genieten al zittend of dansend op de droge weide.
Conclusie over Dour? Een beetje vreemd maar wel lekker! Op naar de jubileum editie van 2018!
Foto’s (c) Eric van Nieuwland / Maxazine