Er gebeurt van alles op muzikaal gebied in Gelderland. Zo schieten de bijzondere festivals als paddenstoelen de grond uit. Maxazine schoof aan bij organisatoren Marco van der Aar (die samen met Joost de Gier het festival bedacht en opzette) en Arjan de Bruin van het Hootchie Koe festival in Varsseveld om poolshoogte te nemen. Het gesprek vindt plaats in de loods van Marco’s dakdekker bedrijf dat in deze tijd dienst doet als de creatieve broedplaats waar de complete aankleding van het festival wordt ontwikkeld. Het wordt een gesprek vol van creatieve ambitie en Achterhoekse nuchterheid.

Over het festival

Vertel eens iets over de ontstaansgeschiedenis van Hootchie Koe

Marco: “Varssevelds belang stuurde een mail rond met de vraag waar in dit dorp behoefte aan was. Joost de Gier en ik zaten aan de keukentafel en we hadden het erover dat er in Varsseveld eens een keer iets moest gebeuren op het gebied van cultuur en muziek. Er gebeurde niks, vroeger had je het Eeuwig Erbarmen festival, maar dat is een jaar of 5 geleden voor het laatst geweest en daar is niks voor in de plaats gekomen. Al pratende, met een drankje bij de hand, hebben we aan die keukentafel op verschillende avonden onder het mom van ‘ouwehoeren’ eigenlijk het festival bedacht. Hoe moet het er uit zien, wat voor soort festival, wat is de doelgroep. Die dingen hebben we opgeschreven en geleidelijk aan wordt het serieus. Dan ga je bandjes uitnodigen. De locatie, het Hofshuus wat een prachtige plek is voor een festival, benaderen. Voor je het weet zit je er middenin. We hebben het festival in 3 maanden op moeten zetten. Dat is een hele korte tijd, zeker met vergunningen en dergelijke. Joost en ik hebben toen allebei dag en nacht gewerkt samen met de groep vrijwilligers om het festival van de grond te krijgen. Het festival is heel goed ontvangen zodat we vonden dat we het dit jaar weer moeten houden, ondanks dat we vorig jaar een behoorlijk verlies geleden hebben. Als we 1000 man meer publiek hadden dan waren we dik uit de kosten. Toch willen we het dit jaar weer proberen, hopend op mooi weer.”

Waar komt de naam Hootchie Koe vandaan?

Op deze vraag beginnen Marco en Arjan te lachen. Marco vervolgt: “De term ‘Hoochie Koo’ werd vroeger in de rock ’n roll vaak gebezigd. Bijvoorbeeld Rick Derringer met ‘Rock and Roll Hoochie Koo’ ik vond dat Hoochie Koo zo goed klinken. Mijn vriendin gaf later aan dat we van ‘Koo’ ‘Koe’ moesten maken, dat past beter bij de Achterhoek, zodoende. De naam spreekt ook een heel groot publiek van jong tot oud aan. De scholen zijn nu bijvoorbeeld bezig om grote deuren te beschilderen met hun eigen Hootchie Koe in special paint of grafitti, wat decoratie voor het terrein wordt. Vorig jaar mochten de kinderen op bordjes hun eigen Hootchie Koe schilderen. Dat was fantastisch, dat leverde de meest rare koeien op, tot aan varkens met hoorns toe.”

Voor wie is het Hootchie Koe festival?

Marco: “We zeggen weleens gekscherend: Hootchie Koe is voor iedereen, van 0 tot 120. Het festival is opgezet als een gezinsfestival, met veel aandacht voor kinderen. Dit jaar met onder meer een nostalgische kermis, luchtkussens en een schiettent. De doelgroep is dus duidelijk gezinnen. In eerste instantie zijn we al blij als het regionaal aanslaat. Je moet niet verwachten dat mensen uit Amsterdam en verre omstreken even hier naar het Hootchie Koe komen. Daar hebben we ook de faciliteiten niet voor. We hebben geen camping. Je moet ook eerst de naam opbouwen als festival zodat mensen echt op het festival afkomen. Als je een camping wil toevoegen moet je ook opnieuw een vergunning aan gaan vragen, en dat kost allemaal weer veel geld, los van de kosten die je moet maken voor het inrichten van de camping. Dat zit wel in onze gedachten, maar eerst maar eens zien wat dit jaar brengt.”

Over de locatie

“Het festival vindt plaats op het terrein van de museumboerderij het Hofshuus. Een supermooie plek met de monumentale boerderij op de achtergrond. Het is niet heel erg groot, we schatten de capaciteit op ongeveer 2500 – 3000 mensen per dag, dan blijft het nog leuk. Als we het commercieel willen gaan maken, dan moeten we naar een nieuwe plek en dan het liefst een met dezelfde uitstraling. Nu is Hootchie Koe helemaal geworteld in de Varsseveldse gemeenschap met alle vrijwilligers, de horeca en de medewerking van de scholen. We hebben wel een plek op het oog maar het moet wel bij de kern en bij de opzet passen die wij op het oog hebben. Een andere locatie kan pas als we naam hebben gemaakt en Hootchie Koe op zich garant staat voor een mooi festival, maar die naam opbouwen kost tijd. Nu hangt het nog heel erg vast aan de plaats, en aan de vergunning.” Zo concludeert de altijd nuchtere Marco.

Hoe zou je Hootchie Koe beschrijven?

Marco begint: “Op gebied van muziek hebben wij een heel breed aanbod, van rustige jazz en zigeunermuziek tot blues en rock”. “Zelfs dance” vult Arjan aan. Marco vervolgt: “Heel breed dus. Verder is het pittoresk en heel sfeervol. Alles is in principe zelfgemaakt, de bars, de eettentjes en de muziektenten. Alles in de Hootchie Koe kleuren. Met oud materiaal dingen maken. Alles met afval.”

Met welk festival zou je Hootchie Koe vergelijken?

Marco: “Qua sfeer, met Manãna  Manãna maar dan klein, dus nog meer Manãna”.

Over Hootchie Koe 2016

Marco: “Als ik voor mezelf spreek, hectisch, chaotisch en supergeslaagd. Hectisch en chaotisch vooral omdat het de eerste keer was dat we een festival organiseerden, we hadden geen idee wat er allemaal op ons afkwam. We hebben het hele festival in 3 maanden opgezet en toen de poorten dan opengingen hadden we geen idee wat er op ons afkwam. Ik werd helemaal gek van die portofoon, dat ging dit mis, dan dat, stroomuitval. Op een gegeven moment was de ijsboer helemaal in paniek, 30 graden en geen stroom voor de koeling. “Maak er maar milkshakes van” heb ik gezegd. Zaterdag aan het eind van de dag hebben ze bij Joost en mij de portofoon afgepakt. Er waren een paar lui die zelf andere festivals coördineren die tegen ons zeiden: “Wij nemen het wel over, dit gedeelte doen wij”. Die zijn er gelukkig dit jaar weer bij. Dat levert meer rust op.” Arjan was verantwoordelijk voor de stroom. Dat was op de zaterdag een bron van problemen met storingen en overal brandjes blussen. “We liepen constant stekkers te wisselen, hebben zelfs nog aggregaten bij moeten halen. Op zondag besloten we alle leidingen helemaal opnieuw aan te sluiten en daarna hebben we geen problemen meer gehad. Ik ben nog nooit zo blij geweest met de rode kruismedewerker die ook bij de Vierdaagse werkte en blaren kon prikken.” Zo keek Arjan terug. Marco heeft op zaterdag weinig meegekregen en liep op een gegeven moment zelfs te kijken naar mogelijkheden om er stilletjes tussenuit te knijpen. En toch was het gigantisch. Marco: “Joost en ik hebben een bepaalde druk nodig om goed te werken, en uiteindelijk komt het dan toch allemaal goed. Alleen al voor het maken van die folder hebben we in een paar maanden tijd 75 sponsors bezocht. Vooral het eerste jaar is het moeilijk om lokale ondernemers te overtuigen. Je hebt alleen nog maar een idee, eigenlijk verkoop je lucht. Dit jaar was het een stuk makkelijker, mensen hebben kunnen zien dat het haalbaar is. Varsseveld staat als ieder dorp bol van de roddel, als je iets groot op wilt zetten krijg je al snel te horen dat dat niks gaat worden. De grootste zeurpieten waren er allemaal bij afgelopen jaar. ”

Over Hootchie Koe 2017

Wat is er veranderd ten opzichte van vorig jaar, en wat is er gebleven

“De hele opzet van de podia is in principe hetzelfde gebleven. Wel is er een akoestisch podium bijgekomen. Langs het water wordt dit jaar een meer cultuur-achtige opzet met tenten en eettentjes uit verschillende culturen. De Rotaryclub bouwt een “Belevingstunnel” van 30 meter waarvan de opbrengst naar verschillende goede doelen gaat. Waarschijnlijk wordt het heel mooi, ik heb nog niks gezien. Ook de nostalgische kermis met een zweefmolen en schiettent zijn nieuw. De eetstraat is hetzelfde gebleven, allemaal lokale ondernemingen die hapjes maken, en dan net allemaal anders als ze dagelijks doen. Bijvoorbeeld de snackbar die normaal patat verkoopt gaat nu met zelfgemaakt ijs bezig. Qua sfeer en uitstraling blijft het hetzelfde, alleen is het beter ingedeeld dan vorig jaar” zo vat Marco samen. Arjan vult aan: “Organisatorisch is het beter, we hebben natuurlijk een heleboel geleerd van vorig jaar.” “Dat sluit niet uit dat het weer een chaos wordt” zegt Marco. “We hebben dit jaar 10 bands meer en hebben de speeltijd ingekort tot 3 kwartier, een uur bleek net te lang. Daarmee kunnen we ook wat schuiven met de tijd. Vorig jaar begonnen we al om 11 uur, maar dat was te vroeg, er was nog geen publiek. Dat was een beetje treurig. Dit jaar beginnen we pas om 12 uur.”

Hoe ziet de programmering er dit jaar uit?

Er wordt op twee podia tegelijk opgetreden, wel zoveel mogelijk verschillende stijlen, zodat mensen kunnen kiezen wat ze gaan zien. De podia zijn niet verbonden aan een bepaalde stijl. In ieder geval zo is er niet over nagedacht. Ieder podium ademt wel zijn eigen sfeer uit, dat hangt ook heel erg samen met de plek. Met uitzondering van het akoestische podium, waar zich ook de speciale bierenbar bevindt. Daar wordt de wat rustigere muziek gespeeld die beter past bij het genieten van een speciaalbiertje. “Verder moeten mensen zelf maar bepalen waar ze gaan kijken. Ik kan dat wel in voren bedenken maar het publiek bepaalt dat nog altijd zelf” Aldus Marco.

Op welke acts zijn jullie het meest trots?

Marco: “Ik ben op alle bands even trots, ik heb ook absoluut geen voorkeur. De optredende bands komen uit mijn netwerk, ik kom zelf uit de muziek. Van alle bands die spelen ken ik wel mensen. Iedereen werkt mee. Wij kunnen geen grote bedragen uittrekken. Daarom ben ik trots op iedereen die meewerkt. Sommige bands hebben grotere namen, daar ben ik niet trotser op dan op kleinere namen. Zij maken niet het festival, dat doen we met z’n allen samen. Voor het publiek is het een ander verhaal. Zij zien namen waar ze naar toe willen, dat bepalen de mensen zelf, niet ik.  Ik selecteer geen bands omdat ik denk dat die veel mensen trekken. Dat zou je kunnen denken aan Mooi Wark bijvoorbeeld. Maar die heb ik kunnen strikken omdat ik al jaren het koorwerk zing op hun platen. De laatste keer heb ik zanger Bert gevraagd of zij ons niet konden matsen door op Hootchie Koe op te treden. “Een ander mooi verhaal is”. Arjan valt bij: “The Monkey Clan, een bandje dat wij niet kenden, maar dat weer een collega van mij kende vroeg of ze op Hootchie Koe mochten komen spelen. Toevallig hadden we hier op het bedrijf van Marco een borrel. Ik vroeg: Heb je vrijdag tijd? Wij een tent met podium in de hal gebouwd, er kon eigenlijk geen publiek meer bij. Toen hebben ze gratis gespeeld als een soort auditie. Op een gegeven moment hebben we zelfs de stoelen omgekeerd neergezet als een soort The Voice. Met als beloning een plekje op Hootchie Koe. Konden ze wel waarderen, de jongens hebben een zelfde gevoel voor humor als wij.”

Waarom moeten we naar Hootchie Koe komen

Op deze vraag veert Marco op: “Ik denk als je een heel leuk sfeervol festival met leuke mensen wilt en relaxed dan ben je bij ons op het goede adres.  Hootchie Koe is gewoon een supermooi festival én anders dan andere festivals, met name de plek is mooi.” Arjan valt bij: “Met een goeie bourgondische inslag is het goed eten en drinken, geen standaardspul, alles is zelfgemaakt. Er zijn bijvoorbeeld geen kroketten en frikandellen.”

Hoe staat het met eten en drinken op het festival

Marco: “We hebben 17 verschillende eettentjes op het festivalterrein, allemaal lokale ondernemers die buiten hun eigen comfortzone opereren. Voor elk wat wils. Zo hebben we bijvoorbeeld een goeie hamburger van de grill van weidekalf, niet zo’n ding uit de frituur.”

Over de toekomst van het Hootchie Koe festival

Wat zijn jullie plannen voor toekomstige Hootchie Koe’s?

Marco: “Daar heb ik nog niet eens over nagedacht. Ik wil eerst dit jaar maar eens afwachten. En naderhand het festival helemaal analyseren, hoe is het gegaan, wat komt er allemaal op ons af ook financieel. Wat kunnen we?” Arjan valt in: “En is er behoefte aan?” Marco gaat verder: “Als het festival geweest is gaan we van daaruit weer verder, je moet het jaar voor jaar bekijken. Het is maar helemaal de vraag of we wel groter willen, het moet wel leuk blijven. Je kunt wel van alles willen, maar dat wil niet zeggen dat dat allemaal wel kan.” Arjan vult aan: “De naam begint wel rond te zingen, je hoort het overal. Ik stond laatst in Deventer waar ook bandjes speelden te roken en toen begonnen mensen “Hee jij komt toch uit Varsseveld, dat is toch van Hootchie Koe?” Zonder dat ze wisten dat ik bij het festival betrokken ben.”

Hoe ziet Hootchie Koe er over 5 jaar uit in je dromen?

Nu komt de nuchtere Achterhoekse aard uit de mouw. Marco antwoordt: “Ik hoop dat we over 5 jaar nog mogen bestaan. Dat de mensen enthousiast blijven en wij dan nog een mooi festival mogen maken.” Arjan valt bij: “Ik denk dat we al heel blij mogen zijn als we over 5 jaar een vaste waarde zijn op de evenementenkalender hier in de regio. Dat mensen zeggen: dan is het Hootchie Koe, daar gaan we een dag, of beide dagen naar toe. Daar doen we het toch voor.”

Als je elke act kon kiezen voor Hootchie Koe, wie zou je dan graag willen?

Arjan valt meteen in: “Mij zou het fantastisch lijken om een grote soulband uit te nodigen, maar dan echt: veertien koppig met blazers en zwarte achtergrondzangeressen.” Marco: “Ik heb er straks nog eentje gezien, die zou ik graag hebben. Iggy Pop, onhaalbaar natuurlijk, maar die man heeft zo’n energie. Hij is 71. Uriah Heep, dat is wat beter haalbaar, die hebben hier ook in de Dru gespeeld. Maar wel fantastisch.” “Het is ook mooi om mensen te verrassen met iets dat ze nog helemaal niet kennen, dat vind ik zelf altijd heel leuk op een festival. Zoiets als King Dalton die ik op Manãna zag zou ik prachtig vinden.” Vult Arjan aan. “Ik heb ook nog geprobeerd de Pilgrims te halen, geweldige band alleen te duur, ik zeg niet dat ze te duur waren, alleen wel boven ons budget. Daar heb je gewoon rekening mee te houden, Pinkpop kan bijvoorbeeld de Stones halen, wij zijn al blij als er eentje komt. Angus zal ook nog wel even komen, zijn neefje speelt hier, bij mij in de band. Maar die komt dan met een sombrero en een clownsmuts, dan herkennen ze hem niet. “

Afsluiter

Welke vraag had ik nog moeten stellen?

Na even aarzelen antwoordt Marco: “Hoe zien we eruit?” Als iedereen uitgelachen is licht hij toe: “We moeten het nog even over de aankleding hebben, de huisstijl, alle kleuren en logo’s zijn ontworpen door Dorjan Duitshof, de vrouw van medeorganisator Joost de Gier. Haar ontwerpen bepalen heel erg de sfeer met de kleuren en bordjes.”

Fotografie: Ariane van Ginneke