Prince leeft nog voort bij zijn fans/liefhebbers en dat zijn er veel. Het tribute concert was al snel verplaatst van de kleine naar de grote zaal in Hedon te Zwolle. Op 21 april 2017 was het al weer een jaar geleden dat deze muzikale duizendpoot en workaholic overleed. De gelegenheidsband The Sexy Motherfuckers, onder leiding van Bauke Bakker (zang en drums), verzorgde de muzikale live omlijsting van deze tribute avond. Deze muzikale smeltkroesband kroop ook al eerder in de huid van Prince Roger Nelson.
Prince, een jaren ’80-icoon dat tot vorig jaar met maar liefst 39 studio albums kwam in een carrière die in 1978 begon met ‘For You’. Vier platen verder in 1984 kwam zijn grootste succes ‘Purple Rain’ uit met in 2015 nog twee platen, ‘Hit n run phase one’ en ‘Phase two’. Bijna elk jaar kwam er wel een nieuwe plaat uit. Een indrukwekkende productiviteit waarbij hij door bijvoorbeeld de samenwerking met 3rdEyeGirl telkens nog nieuwe wegen insloeg. Live was Prince waanzinnig goed als performer, vergelijkbaar met grootheden als James Brown en Jimi Hendrix. De funk en soul van Brown tezamen met prachtige gitaarmelodieën vergelijkbaar met die van Jimi Hendrix.
Voor de Sexy Motherfuckers voorwaar geen eenvoudige opgave. De lat lag hoog maar een zaal in beweging krijgen met de vele hits is bijna een koud kunstje, want de muziek is supergeil, dansbaar en zeer commercieel gelet op de talloze hits. Aan hits deze avond geen gebrek; Meer dan Prince ooit deed kwamen al zijn hits voorbij. De tribute was dan ook een dansfeest van de eerste orde.
De setlist was zorgvuldig samengesteld van ‘I wanna be your lover’ (1979) tot aan ‘Musicology’ (2004) en alle hits er tussen in. De start met ‘Pop life’ was passend, want het leven van Prince stond in het teken van popmuziek. ‘Dirty mind’ en ‘Controversy’ volgden en daarmee bleek al de kwaliteit van deze groovende en funky band die de zaal direct aan het dansen kreeg. Bauke Bakker had een zware taak door te moeten drummen en te zingen, hetgeen enigszins statisch overkomt terwijl hij een super conditie moet hebben om dit te kunnen doen. Slechts bij een aantal nummers werd deze taak overgelaten aan Norman Kapoyos en Sheila van de Weerd. Sheila stal daarbij de show met een spetterende uitvoering van Chaka Kahn’s/Prince ‘I feel for you’.
Het wisselen van zanger bij de gitaarsolo’s zorgden dan ook voor de nodige dynamiek op het podium. Immers bij Prince was er ook veel te zien. Mayte en Cat werden goed vervangen door blikvanger Sheila die ook geen moment stil stond en sexy gekleed was. Na spetterende uitvoeringen van ‘I would die 4 U’ en ‘Let’s go crazy’ was er een rustpuntje in de show met het nummer ‘Sometimes it snows in April’, die werd opgedragen aan Prince. Norman op akoestische gitaar en Bauke op drums zorgen voor een emotioneel moment met de tekst ‘April sometimes I feel bad’ en dat deden alle fans in april vorig jaar met het vreselijke nieuws dat Prince het tijdelijke voor het eeuwige had verruild.
Daarna denderde de hitmachine door met ‘Sign of the times’, ‘1999’ en de afsluiter van de set ‘Purple Rain’. In de laatste toegift wist Sheila toch weer de aandacht op zich te vestigen met de prima vertolking van ‘Nothing compares to you’. Een mooi en passend slot om de set mee af te sluiten want de muziek van Prince is uniek. De liefhebbers kunnen met recht zeggen dat Prince er ver boven uit stak qua muziek en show. Uniek en buitengewoon goed in zijn metier. De in ’Nothing compares to you’ voorkomende zin ‘It’s lonely without you’ konden we door deze super Sexy Motherfuckers even vergeten. De muziek leeft voort en door avonden als deze met een band die zo goed speelt zullen we nog lang plezier kunnen hebben van het fenomeen Prince.
Foto’s (c) René Obdeijn
