De Keep an Eye Foundation wil een broedplaats zijn voor jong talent in de kunsten en dat door toekenning van beurzen en giften de kans geven zich te ontwikkelen en creatieve doelen te verwezenlijk. In dat kader organiseerde het de afgelopen week in samenwerking met het Conservatorium van Amsterdam de Keep an Eye Jazz Award 2017.
Lichte muziek afdelingen van conservatoria in de VS, Groot-Britannië, Duitsland en Nederland hadden ensembles afgevaardigd die zich in een vier dagen durend programma konden voorbereiden op de finales in het Bimhuis. Na twee halve-finaledagen en twee dagen van band coaching, concerten en masterclasses stond donderdagavond de internationale finale op het programma als afsluiting.
Het Bimhuis was letterlijk tot de nok gevuld, niet alleen doordat de toegang gratis was, maar vooral daar alle deelnemers aan de dagen als publiek natuurlijk wilden horen wat de finalisten in petto hadden. De prijzen doen ertoe, natuurlijk, maar de waarde van een programma als dit is toch vooral de internationale uitwisseling die ontstaat tussen jonge musici, van gelijkgestemde zielen die elkaar vinden en hun enthousiasme en bezieling delen met elkaar en het publiek.
Met alles wat er op dit moment in de wereld gebeurt, in Groot-Brittannië, de VS, Europa, landen die zich meer en meer naar binnen lijken te richten, is een internationale uitwisseling als deze een verademing en een signaal dat er ondanks alle politiek-sociale animositeit genoeg is wat mensen bindt. In dit geval: het plezier in maken en delen van en luisteren maar muziek. Een universele taal die iedereen spreekt, begrijpt (of in ieder geval aanvoelt) en toelaat. En die verbindt.
Daarmee raken we dan toch ook aan het wat wonderlijk karakter van muziek als wedstrijd. Een award is daarom een betere term dan ‘prize’, aangezien het gaat om toekennen van waardering, meer dan iemand als de beste uit te roepen. Naast het herkennen van kwaliteit en potentieel is muziek beoordelen ook gewoon een kwestie van smaak. Je kunt technisch begaafd zijn en toch heel oninteressante dingen maken. Dat hebben we ook tijdens de finale kunnen horen. Maar er is een argument voor dat je geen interessante dingen kunt doen zonder voldoende technische bagage.
Vandaar dat er kunstopleidingen zoals conservatoria zijn. Om de techniek te leren. En om van elkaar en van anderen te leren. Zonder daar een heel traktaat aan te wijden is de waarde van het werk van de Keep an Eye Foundation vooral gelegen in dat laatste. Laat zien, horen, deel, met elkaar en met publiek en vergroot en verrijk de wereld met je werk. Presentator van de finale Co de Kloet brak daar dan ook nadrukkelijk een lans voor met zijn verzuchting dat er in het Nederlandse publieke omroepbestel nog maar bijzonder ruimte is voor niet-mainstream muziek, in dit geval jazz. 
Obligaat afdraaien wat we allemaal al kennen kan niet op tegen het zoeken naar die gebieden waar iets anders, iets nieuws wordt verteld. Waar niet de portemonnee van de adverteerder en de gemiddelde smaak van de luisteraar, maar de musicus en zijn verhaal centraal staan. Die verhalen, dat was waar deze dagen over gingen en waar de finale in culmineerde. Zes ensembles – vier internationale en twee van het Conservatorium van Amsterdam – maakten hun opwachting en deelden hun invulling van de opdracht die voor de finale was gesteld: laat eigen werk horen, en speel (tenminste) een eigen arrangement van een werk van John Coltrane.
Ze werden door een vakjury van (inter) nationale jazzcoryfeeën beoordeeld als ensemble, er was een prijs voor het beste Coltrane-arrangement en daarnaast waren er over de hele week twee solistenprijzen te verdelen. Een wijd palet aan stijlen en ideeën werd het publiek getoond, wat een bonte muzikale avond opleverde. Die te beoordelen was aan de jury, ze te waarderen vooral aan het publiek. Dat levert soms aardige verschillen van inzicht op, zodat aantekeningen van ondergetekende bijna noodzakelijkerwijs een andere volgorde van prijswinnaars opleverde.
We zullen de vakjury natuurlijk volgen in hun beoordeling van de deelnemers: – Eerste prijs: The New School Improvisation Ensemble (The New School, New York) – Tweede prijs: Casares Brothers Trio (Conservatorium van Amsterdam) – Aanmoedigingsprijs: Hardvoesh Thoralfson trio (Jazz-Institut Berlin) – Beste solist Conservatorium van Amsterdam: Kimon Karoutzos (contrabas , Casares Brothers Trio) – Beste solist niet-CvA: Joel Ross (vibrafoon, The New School Improvisation Ensemble) – Beste Coltrane-arrangement: Teis Semey Group (Conservatorium van Amsterdam)