Een uitverkocht Paradiso was voor één avond de ‘Temple of I & I’. De nieuwste plaat van Thievery Corporation stond centraal. De Amerikaanse grondleggers van de band Eric Hilton & Rob Garza hadden vijf vocalisten meegenomen op tournee die ook op hun laatste plaat ’Temple of I & I’ meespelen.
De elektronische beats van Eric & Rob zijn altijd doorspekt met dub, triphop, reggae en een zeer dansbare basgroove. Op plaat klinkt het vaak het warm en soulvol, maar soms ook wat lounge-achtig. Maar live wisten ze een heerlijke levendige sfeer neer te zetten die we niet hadden verwacht. Het accent lag deze avond op reggae in verband met het thema van de laatste plaat. Tempel Paradiso was een grote dansende meute, want op de swingende beats kun je gewoon niet stilstaan of stilzitten.
De band had drie vrouwelijke en twee mannelijke gastvocalisten meegenomen. Op eerdere platen waren er ook veel instrumentale nummers, maar de laatste plaat heeft op elke track ook vocalen, en de line-up qua vocalen leidde ertoe dat het een zeer afwisselende avond werd. Mr. Life was er voor de raps, Mr. Notch was er voor de reggae-invloeden en Racquel Jones gaf een soulvolle stem aan het geheel. Deze afwisseling was ook wel zo prettig, want de hele avond één vocalist zou vocaal saai zijn geweest. Met name rapper Life zorgde ervoor dat het publiek lekker actief meeleefde.
“We moeten vanavond links van het podium staan, daar staat die grappige bassist”, zei iemand voor aanvang van het concert. Bassist Ahish Vyas is ook wel een van de sterren op het podium. Hij startte op het eerste nummer op links van het podium, maar na het tweede nummer ging hij meer naar rechts. Hij stond geen moment stil en danste op blote voeten de hele avond door en haalde daarbij de mooiste swingende basgrooves uit zijn bas. Vyas is dan ook het dansende en wandelende kenmerk voor Thievery Corporation die inmiddels alweer 20 jaar bestaat.
Natuurlijk kwamen de bekende nummers ‘Lebanese Blonde’ en ‘The Richest Man in Babylon’ voorbij. Het grootste deel bestond uit nieuwe nummers die het erg goed deden, zoals ‘True Sons of Zion’ , ‘Time & Space’ en ‘Letter to the Editor’. Al met al een fraaie mix met als rode draad het reggaedanskarakter die het Nederlandse publiek flink in beweging zette.