Voor wie Thievery Corporation al langer volgt, weet dat de Amerikaanse triphophelden hun invloeden halen uit verschillende stijlen, als hiphop en reggae. Het inmiddels tiende album van de band rond DJ’s Rob Garza en Eric Hilton gaat echter als geen eerder album terug naar de roots van de Jamaicaanse reggae. Met ‘The Temple Of I&I‘ leveren de mannen met medewerking van Zee, Racquel Jones, Notch, Mr. Lif, Lou Lou Ghelichkhani, Shana Halligan, Elin Melgarejo en Puma een album dat zo uit de stal van Sly & Robbie had kunnen komen.
Back to Sounds from the Thievery Hi-Fi
Net als op debuutalbum ‘Sounds from the Thievery Hi-Fi’ en ‘The Richest Man in Babylon’ brengen de mannen grotendeels een mix van reggae en dub, om de triphop vrijwel te vergeten. Opener ‘Thief Rockers’ brengt je daarbij direct in de sferen van donkere holen vol blauwe rook uit de bijbehorende joints. Gelukkig worden we even later door Racquel Jones weer wakker geschud op ‘Letter to The Editor’.
‘The Temple Of I&I’ staat vol potentiële reggae klassiekers zoals alleen Thievery Corporation ze kan mixen. Qua hitpotentie zit er echter niet al te veel kans in en dat is niet vanwege de kwaliteit, maar omdat de stijl niet meer van deze tijd is. Enige uitschieter daarin is wellicht ‘Ghetto Matrix’ zijn, waarop Mr Lif zijn donkere rap ten tonele brengt. Een Coolio-achtige productie die in het R&B-tijdperk van nu wellicht een lichtpuntje aan de donkere hemel is.
Hitpotentie uitgesloten is Notch’ samenwerking op ‘True sons of Zion’ verreweg de beste track. Een nummer dat dieper Kingston in trekt dan waar Ali Campbell ooit heeft mogen komen. De echte reggae, zoals alleen de ras-Jamaicanen deze kunnen maken. ‘The Temple Of I&I’ laat horen dat het onterecht is dat Thievery Corporation tegenwoordig alleen als triphop-collectief te boek staat. Zeker op reggae/dub-gebied heeft de band wederom laten blijken aan de wereldtop te staan. Daar waar populaire reggaebands als UB40 het buiten ‘Signing Off’ nooit verder hebben kunnen schoppen tot popreggae. (8/10) (INgrooves/ESL)