Wat gebeurt er als je een onstuimige rockband met een klassiek ensemble op het podium van de Nijmeegse Stadsschouwburg samenbrengt? Het beste uit twee werelden smelt samen tot een geweldige hoogmis van de muziek. Beenharde rocksongs worden omgevormd tot prachtige energieke melodieën en powerballads worden sfeervolle filmmelodieën. Alweer voor de vierde keer op rij sluit Navarone het jaar af in een klassiek jasje. Het idee om haar nummers opnieuw te arrangeren voor een klassiek ensemble ontstond al in het voorjaar van 2013 toen de band gevraagd werd voor een akoestische kapelsessie in de Nijmeegse Valkhof kapel. Navarone besloot het groots aan te pakken. Drummer Robin van Assen maakte samen met twee vrienden van het conservatorium nieuwe arrangementen voor Navarone’s rocksongs die de band samen met strijkers en harp uitvoerde. De band kreeg daar de smaak van te pakken en bouwde de kapelsessie uit naar een volledige ‘Navarone goes Classic’-show.
De show wordt geopend door Robin die plaatsneemt voor de microfoon en een tekst voordraagt, het klinkt als een gedicht maar is de Nederlandse tekst van ‘Dawn’. Gedurende de show draagt ieder bandlid een tekst van een van hun nummers voor. Teksten die zo een heel andere lading krijgen als wanneer ze in het Engels gezongen worden.
Eind 2016 staat Navarone aan de vooravond van de release van haar derde studioalbum. En dat is terug te horen in de show. Navarone opent met ‘Snake’, de opener van het nieuwe album ‘Oscillation’. Op de plaat is ‘Snake’ een spijkerharde rocksong. In een klassiek jasje is het duister en massief.
In ‘Highland Bull’ van Navarone’s debuutalbum wordt de gierende gitaarsolo fenomenaal uitgevoerd op viool. “Wie heeft er nog een elektrische gitaar nodig als je haar hebt” lacht zanger Merijn. De fenomenale strot van Merijn vervult in deze setting nog meer de hoofdrol als hij tijdens de elektrische shows doet. Van lieflijk fluisterend, via ijselijk hoog naar een rauwe oerschreeuw, Merijn kan het allemaal schijnbaar moeiteloos aan. Bijvoorbeeld in het prachtige ‘Indigo Blue’, dat heel klein begint met de akoestische gitaren van Roman en Kees, maar dat per refrein harder en massaler klinkt, tot het hele orkest op vol volume speelt. Moeiteloos klinken Merijn’s vocalen boven deze muur van geluid uit.
De klassieke setting geeft Navarone de mogelijkheid om nummers voor het voetlicht te brengen die tijdens de reguliere rockshows niet aan bod komen. Bijvoorbeeld het allereerste liedje van de band ‘Feathers’ of het kleine pareltje ‘Devil’s Ferry’ met Kees op de ukelele. Tijdens het onheilspellende ‘Days of Yore’ zorgen de fenomenale uithalen van Merijn voor het eerste kippenvel moment van de avond. ‘The Red Queen Effect’ is met of zonder op vol vermogen gierende gitaren altijd één brok energie. Merijn scheurt en het orkest knalt zodat niemand stil in zijn of haar stoeltje kan blijven zitten. Navarone sluit de reguliere show af met een werkelijk briljante uitvoering van Michael Jackson’s ‘Earth Song’. Samen met het klassieke ensemble weet Navarone de dramatische sfeer van het origineel te evenaren en Merijn’s loepzuivere, dramatische zang doet Michael Jackson verbleken.
Als eerste keren de strijkers, blazers, harpiste, toetsenist en percussionist van het klassieke ensemble voor de encore terug op het podium. Zij zetten ‘Quarter Restless’ in, de instrumentale prelude voor ‘December’ een van de prachtige pareltjes van Navarone’s debuutalbum ‘A Darker Shade of White’. Maar de band heeft het allermooiste toch voor het laatst bewaard. Merijn leidt ‘Free Together’ in door de tekst in het Nederlands voor te dragen. Slechts begeleid op akoestische gitaar door Merijn zingen Merijn, Roman en Robin een waanzinnig intro als waren ze Crosby, Stills, Nash & Young. Langzaam bouwt het nummer op naar een kippenvel finale waarna de band en orkest een voor een het podium verlaten tot alleen Bram’s bas en Merijn’s gitaar nog klinken. Als Bram het podium verlaat wordt langzaam het gordijn gesloten en klinkt alleen nog de gitaar…
Het applaus na het sluiten van de gordijnen begint twijfelend alsof het publiek nog terug op aarde moet keren. Maar dan houdt het applaus minutenlang aan en krijgt Navarone een welverdiende staande ovatie. Dit is waarschijnlijk de eerste Navarone show zonder ‘Sage’, het psychedelische hoogtepunt van Navarone’s debuutalbum, maar nu hebben we ‘Free Together’. We hebben een betoverende avond meegemaakt.
Foto’s (c) Ariane van Ginneke
